if
kreeg het bestuur vragen te beantwoor
den: 'of de Bank ooit winst uitkeert' en
'hoe lang de aansprakelijkheid van het
lidmaatschap na uittreding duurt.'
Symptomen van ongerustheid onder de
leden, waarvoor gelukkig in onze organi
satie nooit werkelijk reden heeft be
staan. Wel werd in het huishoudelijk re
glement de mogelijkheid geopend om
aan niet-leden onvoordeliger rentetarie
ven te berekenen dan aan de leden.
En toen kwam de Duitse bezetting.
Reeds in mei 1940 werden sommige
landbouwers meer of minder getroffen
door beweiding van hun landerijen met
paarden van de Duitse bezetters. Moes
ten deze financieel geholpen worden?
Alhoewel men daar niet afwijzend te
genover stond, 'is men van oordeel dat
van deze - overigens buiten het kader
der bank staande aangelegenheid -
voorshands niets zal komen. Beter is
het, af te wachten of het Duitsche Rijk
schadevergoeding zal toekennen.'
Aangezien voorzichtigheid nog altijd de
moeder der porceleinkast is, werd tot
1945 niets meer in de notulen vermeld
over de oorlogstoestand.
In 1945 kon door den directeur voor
zitter) de aandacht worden gevestigd op
de zeer gewijzigde omstandigheden bij
de bank in de vorm van grote toename
van omzet en werkzaamheden ten ge
volge van de geldsanering (die zoals Te-
rugblikker zich herinnert, vele kassiers
over toeren heeft gejaagd
Die toename van werkzaamheden zette
zich onverminderd voort. Er was op 24
oktober 1950 geen reden meer om het
veertigjarig jubileum niet feestelijk te
vieren. Het gemeentebestuur en afge
vaardigden van diverse verenigingen en
organisaties waren aanwezig, de kassier
en hoofdinspecteur Erkelens (van de
Centrale Bank) hielden schitterende
feest- en andere toespraken en men
bracht de avond, tot in de nacht allerge
noeglijkst door, begeleid door het optre
den van een prima muziek- en amuse
mentsgezelschap.
En omdat Terugblikker met u kris-kras
door kring Midden Nederland Zuid trekt,
verlaten wij dat feest, en nu naar Lin-
schoten.
Oase van rust
Linschoten, een oase van rust, niet ver
van Montfoort en Woerden of Oudewa
ter. De provinciale weg loopt er met een
boog omheen en het riviertje, de Lange
Linschoten, dat bedaard en tussen inte
ressante oevers naar Oudewater
stroomt geeft aan het dorpsbeeld een
heel eigen gezicht.
Het gemeentelijk komitee Linschoten
'Monumentenjaar 1975' liet een rijk geïl
lustreerd boekwerkje het licht zien dat
een beeld geeft van wat aanwezig was
en het vele dat nog aanwezig is aan mo
numenten, grote en kleinere huizen en
hoeven in dorpskern en buitengebied. Er
j is een huis gebouwd in 1678 met twee
deuren aan de straatzijde. Een voor de
boer en een voor de knecht omdat de
laatste er 's nachts wel eens uit moest
en de boer niet gestoord mocht worden.
Het 'Huis te Linschoten' ligt in een
prachtig natuurgebied dat ook natuur
historisch belangrijk is.
'Johan Strick, Scholaster van Oud Mun
ster, heer van Polanen, Heer van Lin
schoten, gecommiteerde ter Generaliteit
i enz. enz. stichtte dit Huys in 1647. Hij
j noemde zich daarna Strick van Linscho-
ten.' Zijn opvolgers zullen het financieel
niet altijd even gemakkelijk gehad heb
ben. In 1952 werd tenminste de inscrip
tie aangebracht in een pijler 'Veel iepen
richting van Emmanuel Smeets, te
Weert opgericht in 1830, een ruim afzet
gebied had bij onze nog zo jonge organi
satie, door de levering van alle benodig
de boeken. Wie dit afzetgebied voor
Smeets openlegde weet Terugblikker
niet. Vermoedelijk is dat een verlengstuk
van leveranties aan afdelingen van de
Boerenbonden.
De statuten werden door het voorlopig
bestuur in oktober 1910 aan de Konin
gin ter goedkeuring toegezonden. Be
scheiden werd opgemerkt 'Aan deze
goedkeuring valt evenwel niet te twijfe
len.' Dat ging blijkbaar nogal vlot, wat
niet gezegd kan worden van de verkie
zing van bestuur en raad van toezicht.
Het 'Huys te Linschoten'zoals het er uit-
j zag vóór 1910, toen het klokketorentje
op de voorgevel verwijderd werd.
geveld, van 't geld, dit hek hersteld.'
Ook Linschoten had te lijden van
oorlogsrumoer. De oude kerk werd in
brand gestoken in 1482 door Hoeken en
Kabeljauwen.
Zij heeft dit en veel andere rampen over
leefd en is nu een sieraad voor het
plaatsje, alhoewel de korte gedrongen
toren nogal scheef staat. Een hoekhuis
heeft inkervingen in de muur aan de
straatzijde, als herinnering aan de tijd
toen het riviertje nog bevaren werd door
kleivletters van de steen en pannenbak-
kerijen. De trekkers van deze boten lie
ten het touw pas los als ze bij het huis
een hoek moesten omgaan en het touw
reeds langs de muur schuurde.
Ook de Montfoortse Vaart helpt mede
om Linschoten een rustig en intiem ka
rakter te geven, waarbij de kerk een
unieke slangenmuur (zoals die ook voor
komt bij kasteel Oud Zuylen) de schei-
ding vormt tussen kerkhof en pastorie-
tuin. Kortom, er zijn nog vele historische
'schatten' te bewonderen op een betrek
kelijk klein gebied.
'Onaangenamen arbeid'
Toen uw Terugblikker de notulen van de
bank te Linschoten opensloeg viel het
hem op dat de Chromolithografische In-
Secretaris Grabe schrijft daarover:
'Och, och, wat een gestem. Menige
zucht werd geslaakt en nog temeer als
eindelijk één der aanwezigen gekozen
weer voor die functie bedankte, 't Zou
I een dorre geschiedenis zijn al deze
stemmingen, herstemmingen en nieuwe
j stemmingen en herstemmingen hier te
herhalen. Laat het genoeg zijn het resul
taat van dezen onaangenamen arbeid te
vermelden
Zo ging dat en zo gaat dat!
De afgevaardigde naar de algemene ver
gadering van de Centrale Bank moest in
1911 stemmen vóór pensioen, maar te
gen verhoging van salaris. Voor en van
wie blijkt nergens uit maar de afgevaar
digde heeft zich zo goed mogelijk van
zijn taak gekweten en verslag daarvan
uitgebracht alhoewel hij verklaarde 'van
het uitgesprokene maar een zeer klein
gedeelte te hebben kunnen verstaan.'
Terugblikker vraagt zich af of dit tot de
vergadertechniek behoorde of het ge
volg was van slechte accoustiek of oren.
Nog in 1912 was de voorzitter er tegen
om een afgevaardigde naar de Centrale
Bank te sturen. Vergadering ging met
deze mening akkoord maar kon toch alle
kanten uit want, mochten er in de agen-
