grondstof van belang. In de Europese Gemeenschap is
deze produktiemethode aan banden gelegd door de
prijs van het produkt via het opleggen van een heffing
fors op niveau te brengen; overigens moet het Europe
se Hof over de rechtsgeldigheid van de heffing nog een
uitspraak doen.
De Europese Gemeenschap heeft bij deze onderhande
lingen enigszins eigenzinnig aan de kant gestaan. Eerst
wilde ze niet over exportquota praten en alleen globale
toezeggingen doen over het te voeren interne beleid.
Op het laatste moment heeft de Raad van Ministers
van de Gemeenschap het mandaat voor onderhande
lingen verruimd, maar toen bleek de tijd te ontbreken
om dit met de andere partners, die het in wezen al on
derling eens waren, met vrucht te bespreken. Nu de
overeenkomst toch tot stand is gekomen, wil de Ge
meenschap alsnog aanhaken, want om als eenling door
de suikerwereld te gaan, is te riskant.
garantie vastgesteld van de inkomsten die deze landen
uit de export van een reeks grondstoffen krijgen; het
ging hier dus niet om stabilisatie van de ■prijzen van de
produkten maar om de exportinkomsten eruit. Dit z.g.
Stabex-systeem staat naast een andere aanpak welke
men aan het bespreken is zowel in de UNCTAD, de we
reldorganisatie voor handel en ontwikkeling, als in de
z.g. Noord-Zuid conferentie. Volgens deze aanpak zou
den gelden verzameld worden voor een fonds waaruit
vervolgens voor afzonderlijke produkten buffervoorra
den voor ontwikkelingslanden mee betaald worden;
deze buffervoorraden dienen om de prijsvorming zoveel
mogelijk te stabiliseren. Voor dit grondstoffenfonds
heeft men tot nog toe wel veel goede woorden maar
nog geen geld over gehad. Het gaat daarbij om produk
ten als koffie, thee, cacao, katoen, rubber, jute, sisal,
koper en tin.
De situatie is nu enigszins veranderd omdat de Ameri-
Het vormen van buffervoorraden van agrarische grond
stoffen is steeds een omstreden zaak geweest. Aange
zien het om gemakkelijk bederfelijke produkten gaat, is
het vormen van zo'n voorraad een dure zaak. Ook is de
invloed op de prijsvorming in een vaak heftig wisselen
de markt, niet van succes verzekerd. Bij suiker is men
er nu aan begonnen, aansluitend bij het beleid van
voorraden dat toch reeds door vele exportlanden wordt
gevolgd.
Tarwe
Voor tarwe is het gesprek over een nieuwe wereld
overeenkomst in een stroomversnelling gekomen. De
afgelopen jaren heeft de Internationale Tarwe-overeen-
komst in de ijskast gestaan: prijsafspraken waren niet
van kracht en alleen een conventie voor voedselhulp in
de vorm van granen werkte. Tijdens de Wereldvoedsel
conferentie in 1974 werden enkele resoluties aangeno
men, waarin gepleit werd voor het aanleggen van een
wereldvoedselreserve van 30 miljoen ton tarwe en rijst.
Daarin werd tevens gesteld dat er minstens 10 miljoen
ton graan voor voedselhulp ter beschikking moest ko
men. De discussie over de reserve bleef steken onder
meer omdat de Europese Gemeenschap, die in de ach
ter ons liggende magere jaren Amerikaanse granen zou
moeten financieren, hier niet over wilde praten als er
ook geen marktstabilisatie zou komen. Tot dit laatste
waren de Amerikanen niet bereid. Wat de voedselhulp
betreft, bracht men het in totaal niet verder dan 8 mil
joen ton.
Een ruime garantie
De suikerovereenkomst betekent de voortzetting van
de lijn die de afgelopen tientallen jaren met de orde
ning van de wereldmarkt voor grondstoffen is gevolgd.
Per produkt wordt een overeenkomst afgesloten, zoals
dit b.v. ook voor tarwe en in een veel eenvoudiger vorm
voor enkele zuivelprodukten is gebeurd. Bij het toene
men van de belangstelling voor de positie van ontwik
kelingslanden is er, naast deze produkt-voor-produkt
benadering, gezocht naar een combinatie van een
grondstoffenregeling en de hulp nodig om de ontwikke
lingslanden in het bezit te stellen van voldoende
vreemde valuta om de eigen ontwikkeling op gang te
brengen. Twee manieren van benadering zijn daarbij
aan de orde gekomen. De Europese Gemeenschap
heeft tegenover de geassocieerde gebieden (over het
algemeen de vroegere koloniën van de lid-staten) een
De bietencampagne is
weer in volle gang. De
fabriekspijpen - hier in
Stampersgat NB - roken
en bergen bieten
wachten met hun
suikergehalte op
verwerking.
