managementscursussen fers gevraagd, maar zoals te verwachten was werd wel het ene onderdeel meer geapprecieerd dan het andere. Soms was er ook verschil al naar gelang een directeur in een eerder of latere groep zat, terwijl ook de docenten niet altijd gelijk waren. Allen waren echter van mening, dat 'je een paar dagen intensief met elkaar bent bezig geweest'. Zoals gezegd, het ene onderdeel kwam er beter af dan het andere. We geven maar een willekeurige, in waardering opklimmende reeks van uitspraken die we tijdens het gesprek over de onderde len optekenden: 'Niets geleerd, ouwe koek, zei me weinig, toch wel wakkerge- schud, leuke case, goede tips, bijzonder leerzaam, zeer goede dag, erg knap, een plezier om naar te luisteren, geweldig boeiend.' Onze drie zegslieden gaven eerlijk hun mening, die dan wel als 'zui ver persoonlijk: gebracht werd, maar die - zo dachten wij - per onderdeel toch wel een communis opinio vertolkte. De positieve, vaak zeer positieve indrukken hadden verre de overhand op de enkele minder positieve. Alle drie waren be nieuwd naar de inleidingen van de ver volgcursussen. Als we afgaan op wat er tijdens het gesprek allemaal over het ge hoorde naar voren kwam, dan staat vast dat je op De Baak heel wat te verwerken kreeg. Onze drie directeuren hadden er kennelijk behoeft aan hun indrukken eens met elkaar te vergelijken. Ze vonden wel, dat er in de groep soms wat te veel mensen van de Centrale Bank zaten. Vooral in de eerste groep waren bijna evenveel Centrale Bankers als directeuren. Men gaf er toch de voorkeur aan om de groepen geheel of voornamelijk uit directeuren samen te stellen, omdat een deel van deze laat- sten zich geremd zou kunnen voelen doordat ook functionarissen van de Cen trale Bank de cursus meemaken, leder moet zich vrij voelen om voor zijn me ning in de discussie uit te komen. Dat schijnt trouwens reeds onder de aan dacht van de Centrale Bank te zijn. Voor de toekomst zal het aantal deelnemers van de Centrale Bank zeer beperkt wor den. Overigens was deze opmerking te gen niemand persoonlijk bedoeld, want allen roemden de sfeer, die er tijdens de cursusdagen onder de deelnemers heer ste. Het informele contact met colle ga-cursisten op zulke dagen, de geza menlijke maaltijd, het bepraten van je problemen met iemand die ze in zijn ei gen omgeving kent en zeker niet op de laatste plaats het gezellig samenzijn met elkaar, zijn als zeer waardevol ervaren. Indelen naar hetzelfde vakje? Even doorpratend blijkt daar nog wel iets aan vast te zitten. Die banken van onze directeuren verschillen onderling nogal wat. Je hebt grote en kleine ban ken, volgroeide banken en banken in een stormachtige ontwikkeling, platte- landsbanken en stadsbanken en alles wat tussen deze en andere onderschei den valt. Hoe nu het beste zo'n cursis- tengroep samen te stellen? 'Als we al leen naar de opleiding van het managen kijken hoeft het' - zegt de heer Segaar - 'niet veel verschil te maken of nu bij voorbeeld 'groter' en 'kleiner' apart op een cursus gezet worden. Alle directeu ren zijn immers managers.' Maar hij is het met de heer Koets eens, dat je toch graag in je groep mensen aantreft, die een 'gelijksoortige' bank hebben. Je kunt dan gemakkelijker over eikaars pro blemen praten. 'Begrijp ik', zegt de heer Van der Salm, 'maar ik wil toch niet graag dat de kleinere banken altijd bij el kaar gezet worden. Die mogen we niet onderschatten, want juist als zo'n bank in de groei zit, moet de directeur er zijn weetje van hebben wat er bij de grote broeders aan de hand is. Van het con tact met directeuren van grote banken kan de 'kleinere' directeur veel opste ken. Bedenk ook, dat er heel wat kleine re banken zijn die grote perspectieven hebben welke hun directeuren waar wil len maken. Daarom niet te veel indelen naar het vakje van het balanstotaal.' Daar hebben de heren Segaar en Koets wel begrip voor. Een vuistregel voor de meest juiste samenstelling van de groe pen - dus bijvoorbeeld naar het balans totaal - is in de praktijk onontkoombaar, maar er zullen altijd bezwaren aan kle ven. De persoonlijke eigenschappen van de directeur-cursist zouden eigenlijk bij het indelen in groepen meer gewicht in de schaal moeten leggen. Ook is heel belangrijk, dat een cursist de vergader en gesprekstechniek een beetje onder de knie heeft. En vooral een gezonde do sis zelfvertrouwen: 'gewoon zeggen hoe jij het bekijkt: daar moet je voor uit dur ven komen.' Dat hoeft heus niet alle maal zo geweldig wetenschappelijk on der woorden gebracht te worden. Mana- gementsopleiding volg je ten slotte om met beide benen op de grond te blijven staan en er in de praktijk wat mee te doen. Wie de cursus meemaakt, moet vooral niet schromen zijn eigen mening te laten horen. Ook de manager is niets menselijks vreemd Men zou zich vergissen als men denkt dat op zo'n cursus alleen maar erg 'eli tair' over het managen en de manager gedacht wordt. Manager zijn is een zeer verantwoordelijke, belangrijke bezig heid, die echter als schaduwkant kan hebben, dat ze wel heel veel van je per soon eist. Onze drie directeuren hadden tot hun genoegen gemerkt, dat men op De Baak ook daar oog voor had. leder bedrijf moet zich eigenlijk afvragen of er straks nog wel genoeg managers te vin den zullen zijn, die verantwoordelijkheid willen dragen, eventueel ten koste van opoffering van veel persoonlijke interes se en vrijetijd. Het deed goed te horen, dat in andere bedrijven - hier en elders - naast de hoogte van het inkomen ook steeds meer waarde wordt gehecht aan het 'persoonlijk welzijn' van de manager. Voorkomen moet worden dat je al 'ma nagend' een grens moet overschrijden, waarop je zegt 'nou hoeft het voor mij niet verder meer.' Dan zou de animo voor het 'vak' snel gaan dalen. Wat hier over op de cursus naar voren gebracht werd, is door onze drie zegslieden als bijzonder positief ervaren. Dit is dan een greep uit de indrukken van drie eerste cursisten. Ze verlangen naar meer, de twee vervolgweken, maar de eerste kennismaking met De Baak heeft hun al heel wat stof tot praten en denken gegeven. Meer dan we hier heb ben kunnen weergeven. Voor de meeste directeuren moet een bezoek aan De Baak nog komen. De Centrale Bank zal successievelijk de uit nodigingen wel versturen. Voor wie mocht denken dat hij al uitgestudeerd is, zijn misschien de woorden van de heer Segaar het overdenken waard. 'Als je zoals ik 53 jaar bent, moet je dan nog wat bijleren? Je hebt dan al een hele staat van dienst achter de rug en denkt, dat het niet meer nodig is. Nu heb ik in de afgelopen jaren alle manage mentscursussen van het ISW gevolgd en dan merk je pas dat je zo verschrik kelijk veel niet weet. Het gaat dan vaak om heel simpele dingen, die je mis schien wel bekend voorkomen, maar die toch eens tegen je gezegd moeten wor den en waarvan het toch ten minste goed is, dat je er eens een keer aan her innerd wordt.'

blad 'Rabobank' | 1977 | | pagina 26