uit onze historie
ker gezegd was dan gedaan aangezien
het lokaal propvol was: 'zoodat hij wijse
lijk besloot voor ditmaal te blijven waar
hij was'.
Terwille van de lieve vrede toch maar
het register van de Boerenbond tekenen.
'Wij moeten paraat blijven,' zégt voorzit
ter, maar hij bedoelde: 'om ook daar ons
zegje te kunnen zeggen'.
In februari 1929 gingen alle voorraden in
het stromagazijn aan het station door
brand verloren: Gelukkig was er een ver
zekering die alle schade dekte.
De crisis zette maar door en wie waren
daarvan in de eerste plaats het slacht
offer?
Kermiswoensdag en Aswoensdag wer
den verplichte werkdagen en voor het
vaste personeel zijn de vijf vrije dagen
per jaar vervallen als er vijf feestdagen
voor komen.
De chauffeur verdient f3,- per dag en
mag 's nachts niet voor anderen rijden.
De pastoor wil een crisiscomité oprich
ten en het bestuur wil daaraan ook wel
steun geven, maar dan 'in natura'.
Intussen ontwikkelde zich een meer
vriendschappelijke samenwerking met
den LLTB te Roermond die eindelijk erin
toestemde dat in Sevenum een tweede
afdeling (Boerenbond 2) werd gevormd.
Twintig jonge meisjes
Niets verhinderde nu het feest bij het
twintigjarig bestaan. De gehele avond
door werd koffie geschonken, er werden
worstebroodjes verorberd en er werd
gezongen. Een 'keur van twintig jonge
meisjes van de Boerinnebond' zorgde
voor bediening en enkele voordrachten,
nadat de dag was gewijd door Heilige
Missen.
De vreselijk lange feesttoespraken wer
den dan maar op de koop toegenomen.
De Rode Haan kraaide opnieuw op 25
augustus 1937 toen de stro-pers, de
trieur en de drooginrichting in vlammen
opgingen.
Vanaf deze jaren lezen wij ook de naam
van de heer P. A. Weber, inspecteur van
de Centrale Bank, die later als accoun
tant speciale opdrachten ontving voor
de begeleiding van aangesloten coöpe
raties.
De winsten bleven zo groot dat regel
matig uitdelingen aan de leden konden
plaats vinden. Begrijpelijk is het dat de
stemming van de vergaderden daardoor
hoogtepunten bereikte waardoor op zijn
beurt de voorzitter plezierige uren
beleefde. Een uitbetaling van f50 000,-
is dan ook wel een flink bedrag en dat
na aftrek van belasting.
De voorzitter had liever gezien dat de
winstuitdelingen in deze moeilijke jaren
achterwege bleven om de Handelsvere
niging sterk te kunnen maken en om
noodlijdenden tegemoet te kunnen
komen: een standpunt dat respect ver
dient maar niet werd aanvaard. Dezelfde
voorzitter drong er verschillende malen
op aan, zijn vergoeding te verlagen en
het uitgespaarde te geven aan een per
soneelslid' omrede zijn loon niet hoog
is'.
Samenwerking beter tussen 1 en 2
De mobilisatie, zowel als de coloradoke-
ver veroorzaken nieuwe moeilijkheden,
maar de samenwerking tussen Boeren
bond 1 en Boerenbond 2 wordt ook
beter. Zuinigheid bleef geboden en
besloten werd om een afgetreden lid
van den Raad van Toezicht 'dezelfde i
stoel zooals vorige afgetredenen hebben
ontvangen, aan te bieden'. Op het ver
zoek een kleine vergoeding voor gebruik
van het rijwiel te mogen ontvangen
werd medegedeeld, dat dat een zeer
moeilijke kwestie is. Een kerstgratificatie
kon er tot vreugde van velen, wél van af.
Dan zijn we intussen genaderd tot het j
jaar 1942, midden in de oorlog met een
zelf gekozen Betriebsführer in de per
soon van de nieuwe voorzitter en
NSB-bemoeiingen en allerlei overheids-
gezeur en distributieopdrachten.
Na de oorlog moest heel erg nodig aan
verbeteringen en nieuwbouw -gedacht
worden, waaronder een nieuwe graan-
en maisdrogerij en werd ernstig aan
silobouw gedacht en gewerkt. Daarna j
vergleden de jaren snel met vlijtige
arbeid en een gestage ontwikkeling. Er
was in 1967 een ernstige epidemie van
mond- en klauwzeer. Ook wilde de Boe
renbond 1 niet 'blind vasthouden' aan
haar zelfstandigheid en men wilde niet
graag zien dat beide Bonden dezelfde i
activiteiten ontplooiden. Daar zou ieder
een maar schade van ondervinden.
De kalvermesterij kreeg een enorme
dreun door het mond- en klauwzeer en
door de 'opgeschroefde hormonenbe
weging' zoals men dat beliefde te noe
men. De Bankafdeling boekte een gun
stig resultaat, maar de Handelsafdeling
moést met een matige winst tevreden
zijn.
De toenaderingspogingen werden voort
gezet. De LLTB vroeg nog een gesprek
om tot samenwerking met Boerenbond
1 te komen. Daarin bemiddelde een
commissie bestaande uit de heren Mer-
tens (voorzitter van de LLTB), Schreurs,
lid van Boerenbond 1 en Janssen van de
Coöp. Handelsvereniging (B.B.2). Het
j haalde vooralsnog niet veel uit. De i
besprekingen liepen telkens weer op
dood spoor. Terugblikker meent dat on
wil meer meesprak dan onmogelijkheid
j in deze materie maar hij kan het ver
keerd zien.
Fusie van de centrale banken
Bij het bekend worden van de fusie van
j de beide centrale banken meende de
voorzitter dat dit ook wel zal leiden tot
samenwerking op plaatselijk niveau,
maar de combinatie van Raiffeisenbank
l en Boerenleenbank werd door de leden i
niet aanvaard. Beide verenigingen van
Banken en Handelsafdelingen wilden
niets van hun zelfstandigheid opgeven.
Het lijkt wel of alle misverstanden meer
en meer vastgroeiden en alle pogingen
tot elkaar verstaan in het tegendeel
resulteerden. Dat deed geen schade aan
feestelijke bijeenkomsten en uiteraard
smakelijke koffietafels met medewer
king van jongeren van beiderlei
geslacht.
Toch was men niet blind voor de 'enor
me teruggang in de economie', plus
energiecrisis, plus verhoging van olie
prijzen. Men zag wel degelijk de bezwa
ren in van het te vast gekoppeld zijn van
Bank- en Handelsafdelingen en op de
algemene vergadering van 20 mei 1975
werd het voorstel aangenomen om ver
der te werken onder de naam Coöpe
ratieve Handelsvereniging W.A. te Seve
num en een nieuwe bank op te richten,
waardoor aanneming van de modelsta
tuten voor Rabobanken mogelijk was,
waarbij volmacht werd verleend tot
het oprichten van de Coöperatieve
Raiffeisen-Boerenleenbank W.A. Seve
num.
Hierdoor kreeg Sevenum twee banken
met precies dezelfde naam die goed
samenwerken (U leze het artikel in
Rabobank van december 1973 er nog
maar eens op na). 'Voorshands zullen
wij de fusie echter moeten laten rusten,'
zeggen beide voorzitters van de Banken.
'Gedane zaken nemen geen keer en
komt tijd, komt raad. We leven naast
elkaar verder, maar werken samen waar
dit nodig en mogelijk is.'
Terugblikker
