naar de
chinese
boeren
Aan de toerist worden gewoonlijk, zeker
op een geleide toer in China, vooral de
goede en mooie dingen getoond. Prof.
Braumann, de Oostenrijkse schrijver van
de bekende Raiffeisenroman, vond het
dan ook jammer dat hij, toen hij
afgelopen zomer de Chinese
Volksrepubliek bezocht, door
taalmoeilijkheden niet zelf eens rustig
met de boeren over hun vrijheid kon
praten. We lezen immers in de pers af
en toe ook over politieke moeilijkheden
in de landbouwprovincies.
Vast staat echter, dat China op het
gebied van de landbouw en de
voedselvoorziening zeer opmerkelijke
dingen laat zien. Ook door westerse
deskundigen wordt daarover met
respect gesproken.
Het is al een bijzonder gevoel als men
de grensbrug, de enige toegangsweg
over land tussen Hong Kong en
Rood-China, betreedt. De controle is
correct en kort. 'Mag ik fotograferen?'
vroeg ik in het Engels.
'Alles,' glimlachte de vrouwelijke
douanebeambte, 'ook de grensbrug.' En
de Duits sprekende Chinese gids, die
ons vanaf nu gedurende de tijd van ons
gehele verblijf zal begeleiden, voegt
eraan toe: 'Bij ons bent u geen toerist.
Beschouwt u zich als gast van China.' In
het begin hield ik dat voor een hoffelijke
formule, maar nu ik op de weken in
China terugkijk, was ik dat inderdaad. Na
het bezoek aan Peking en Wuhan in
Midden-China, waar een van de langste
rivierbruggen ter wereld de
Jangstekiang overspant, stond ik voor
de vervulling van een jarenlange wens.
'Morgen bezoeken we Kwei-Schan, in
uw taal het dorp Bloemenberg I' zei
mijnheer Sung. In een kleine autobus
verlaten we Wuhan, een stad met drie
miljoen inwoners en trekken nog
ongeveer 60 kilometer diep het land in
bij een zomerhitte van 41 graden. De
provincie Hopei staat ook bij de
Chinezen zelf bekend als de bakoven van
China.
Nu in enkele zinnen wat gegevens over
het boerenland China. Van de 800
miljoen mensen leeft nog 85 dat wil
zeggen ongeveer 700 miljoen bewoners,
als boeren en is uitsluitend in de
landbouw werkzaam. De belangrijkste
graansoort is rijst, dat per jaar twee
oogsten oplevert. Water, oneindig veel
water in rivieren, kanalen en
Ik had al veel boeren op hun dorpen bezocht in Europa, maar ook in
Amerika, in Afrika en in India.
China, het oudste en grootste boerenland ter wereld, waar vroeger de
keizer zelf in de Hemeltempel om oogstzegen bad en met Nieuwjaar op het
veld zelf een ploeg door de akker stuurde, kende ik nog niet.
Eindelijk ging nu ook deze wens in vervulling, want ik had een visum in mijn
pas voor een verblijf van maar liefst drie maanden in Rood-China.
onoverzienbare meren, vormt de rijkdom
en zegen van China.
Het zorgt ook in de reusachtige hete en
droge gebieden van Midden- en Zuid-
China voor een permanente bevloeiing
van de rijstvelden. Het landschap wordt
ook vandaag nog gevormd door
duizenden en duizenden smalle,
kronkelende vlakke akkerstreken, die het
mogelijk maken dat de jonge
rijstplanten in de groeimaand steeds in
het water kunnen staan. Elke nog zo
kleine strook land is bebouwd en elke
Boer Lu Han, de burgemeester van het
dorp Kwei-shan.
groene weidestrook wordt afgegraasd
door rundvee, meestal waterbuffels die
het enige trekdier van de Chinese boer
vormen. Het is nu de tijd voor de eerste
rijstoogst van het jaar en duizenden uit
rijststro gevlochten oogstmanden
bedekken de halve rijstrook van de
geasfalteerde weg. Op de velden
maaien twintig, dertig vrouwen en
mannen met sikkels de rijst. Direct op de
