ff//
lonen, prijzen, pachten
kaar gebracht. Prijscompensatie en de niet-materiële
onderwerpen werden in zorgvuldig afgewogen bewoor
dingen globaal geregeld, waarbij op verzoek van de
werkgevers de regering het bedrijfsleven een steun in
de rug gaf om de hogere kosten beter aan te kunnen.
Dit laatste gebeurde door het verlichten van enkele so
ciale premies. Voor de landbouw werd daarbij nog een
aparte categorie gemaakt, omdat deze sector van zelf
standigen geen baat heeft bij de vermindering van het
werkgeversdeel van de premie voor de wet arbeidson
geschiktheid welke alleen voor bedrijven met werkne
mers van belang is. Dit in tegenstelling tot de algemene
wet voor de arbeidsongeschiktheid. Om het onderne
mingsklimaat van de agrarische bedrijven niet verhou
dingsgewijs te verslechteren, kondigde minister Boers-
ma extra-maatregelen voor de landbouw aan, waarbij
gedacht werd aan steun aan de bedrijfsverzorgings-
diensten.
Matiging prijzen
Terwijl in Nederland de loonstrijd doorging over het
nog overschietende geschil van de reeële loonverho-
ging, welke ergens tussen nul en twee procent zou ko
men te liggen, maakte de Europese landbouwcommis
saris Gundelach de voorstellen voor de nieuwe land
bouwprijzen bekend. Het gemiddelde zou 3 moeten
worden, terwijl voor melk eerst half september een
prijsverhoging van 3 werd voorgesteld, tegelijk met
de invoering van een heffing voor de melkproducenten
van 2,5 voor medefinanciering van de afzet.
De heer Gundelach noemde deze gematigde verhoging
een bijdrage tot de bestrijding van de inflatie, waarvan
hij hoopte dat het als een voorbeeld voor andere secto
ren zou werken. Het voorstel voor de zuivel werd geïn
spireerd door de steeds voortdurende overproduktie
van melk. Bij zijn presentatie van het voorstel in de raad
van landbouwministers stuitte de heer Gundelach niet
op veel verzet.
De verklaring daarvan is, dat de EG-landen, met uitzon
dering van Denemarken, Duitsland en de Benelux, op
het ogenblik een lager niveau van landbouwprijzen
hebben, dan door de Europese Gemeenschap zijn vast
gesteld. De Europese Commissie stelde voor deze nati
onale prijsniveaus te verhogen waardoor in Italië,
Frankrijk en Ierland de prijzen in totaal met 5 tot 6
worden verhoogd. In het Verenigd Koninkrijk worden
de prijzen volgens het Commissievoorstel zelfs met
13% verhoogd, hetgeen de Engelse regering teveel
vindt.
Voor de landbouw in de Benelux en Duitsland kwam
het prijsvoorstel hard aan, waarbij gezien de kostentoe-
name de Benelux nog het meest getroffen wordt; in
Nederland is berekend dat de kostentoename, een
prijsverhoging van ruim 7 nodig maakt.
Bij het voorstel van de Europese Commissie hebben
ditmaal de berekeningen welke tevoren in samen
spraak met de Europese Boerenorganisaties, hetCOPA,
werden gemaakt, een zeer ondergeschikte rol ge
speeld. Evenals vorig jaar konden het COPA en de Com
missie het niet eens worden over de gebruikte methode
van berekening, maar ditmaal lagen de uitkomsten van
deze methodenstrijd verder uiteen.
Redelijkheid
Op de valreep van het vorig jaar heeft minister Van der
Stee de landbouw verrast met een voorstel voor een
forse verhoging van de pachtprijzen. Als motief voor
deze meer dan gebruikelijke verhoging noemt de minis-
vervolg op pagina 30
Altijd heb ik moeilijkheden met de tijd en alleen door
het beoefenen van zeer veel ijzeren discipline weet ik
mezelf in de hand te houden en de tijd te beheersen.
Weten hoe laat het is, is nu eenmaal een minimum ver
eiste voor elke kleine zelfstandige en dat valt helemaal
niet mee.
Mij is het zoals vele anderen met mij - echt een keer
overkomen, dat ik op een zonnige zondagmorgen tegen
negen uur de bank opende. Al enigszins verbaasd over
de rust op straat, werd ik pas met mijn neus op de wer
kelijkheid gedrukt toen de kerkklokken begonnen te lui
den, hetgeen bij ons een exclusief zondags gebeuren is.
Ik wil er maar mee zeggen, dat ik nogal eens overhoop
lig met de tijd en slechts noodgedwongen een man van
de klok lijk te zijn. Dat vraagt het bestaan van bankdi
recteur nu eenmaal. Op tijd open en op tijd dicht, het
juiste uur draaien op de kluisdeur en op tijd naar de
kapper gaan, op tijd het bestuur informeren en op tijd
de auto laten doorsmeren, op tijd, op tijd, op tijd.
Het is maar goed, dat ik dit schrijf onder de bescher
mende paraplu van het pseudoniem, want er is ten
minste één districtsdirecteur die onmiddellijk zou zeg
gen, dat-ie het altijd wel had geweten.
Maar in ben niet lui hoor, ik werk graag. Alleen zou ik
zo graag mijn eigen ritme gebruiken. Zo lees ik nu in
mijn krant met rooie oortjes afleveringen uit een bij
voorbaat al beroemd boek over de miljonair Howard
Hughes. Een geheimzinnige en zielige figuur, wiens
verstopte en verknipte bestaan aan de openbaarheid is
prijsgegeven door twee knechten, die niet zo gauw een
andere baas van dezelfde allure hebben kunnen vinden.
Hij was zo'n brutaal rijke heer die alle wetten en weten
aan zijn laars lapt en zich niet stoort aan de tijd.
En daarin benijd ik hem, want hij sliep als hij zin had, hij
dronk als hij dorst had en at als hij trek kreeg. Het is
een naar verhaal eigenlijk, met ook wel absurde en ko
mische kanten en ik ben blij dat ik niet een paar van die
klanten bij de bank heb. U zult er nog wel over lezen
binnenkort.
Overigens blijk ik nog iets met hem gemeen te hebben
gehad. Hij kende maar één liedje, een malle song uit de
vijftiger jaren, Hey babariba, die bij ons ooit door The
Ramblers populair werd gemaakt. Laat ik nu ook het
zelfde lijfdeuntje hebben. Dat komt en gaat op ongere
gelde tijden. Soms is het maanden weg en dan ineens:
Hey babariba als ik de kluis in loop, Hey babariba op de
gang op weg naar een lastige klant in de spreekkamer.
Hij heeft het weer, zeggen de meisjes dan veelbeteke
nend tegen elkaar. Enfin ik zal ze dat stukje laten lezen,
dan weten ze tenminste dat het niet het eerste de bes
te liedje is, maar ook door de rijkste man ter wereld
werd bezongen. Hij is er niet meer en wellicht ben ik nu
nog de enige vaste Hey babariba-zanger van de weste
lijke wereld.
Dat vind ik toch wel fijn en dat verzoent me zelfs met
het feit, dat men me niet alleen voortdurend dwingt
mijn tijd in te delen naar andermans wensen, maar me
op 2 april nog een uurtje afpikt bovendien. Dan gaat de
zomertijd in, zegt men. Als het maar waar is. Eind sep
tember krijg ik het weerom. Ik hoop maar dat de rente
dagelijks wordt betaald in de vorm van zonnige namid
dagen. Dan kan ik misschien eens wat gaan wandelen,
de bank vergeten en dromen dat ik alle tijd aan mezelf
heb. Langs de dijk wandelen en dan lekker heel hard
Hey babariba zingen.
Cas Sier
