wob
wob
wob
citeit, dan is vaak een onmiddellijk be
sluit daartoe nodig. Alleen op die wijze
is snel en diligent reageren mogelijk op
de wijzigingen op of rond de spaar-
markt.
Deze handicap is thans door de CKV
weggenomen. Op aanraden van haar
Commissie voor Spoedzaken, die on
langs zelf de tijdvergende belemmering
van het vooraf advies vragen in de prak
tijk heeft ervaren, heeft zij haar stand
punt van 1973 zodanig herzien, dat het
niet langer vertragend zal werken.
Wij menen, dat dit besluit gezond en
reëel is. Immers, als dan toch op een ge
geven ogenblik in het belang van onze
banken landelijk, centraal adverteren
noodzakelijk blijkt te zijn, dan moeten
we daartoe ook zonder dralen kunnen
overgaan.
'GRASSROOTS'
Nederland is anders dan de Verenigde
Staten, en de Tweede en Eerste Kamer
verschillen nogal wat van het Ameri
kaanse congres. Dat merkten we on
langs weer aan hetgeen Credit Union
Magazine schreef over de dringend ge
wenste 'Credit-Union wetgeving', waar
tot haar spijt het Congres vorig jaar niet
aan toegekomen is.
Maar, zo schrijft het blad, tientallen Con
gresleden hebben de verzekering gege
ven, dat deze wetgeving in de komende
zittingsperiode hoge prioriteit zal krij
gen. Met name de aandrang daartoe van
onderop uit de Credit Unions ('grass-
roots credit unions drive for legislation'
zou op het Congres veel indruk gemaakt
hebben. De Congresleden hebben het
dan ook gemerkt! Ze kregen duizenden
brieven van Credit-Union-leden uit het
hele land en honderden petitionnemen
ten met duizenden handtekeningen. Vol
gens het blad hebben die acties de hou
ding van de Congresleden al merkbaar
ten gunste van de wetgeving veranderd.
Wij kunnen moeilijk de methoden van
de ons verwante Amerikaanse organisa
tie overnemen. In ons land zien we ge
noeg protestborden en -optochten, lijs
ten met handtekeningen ontvangt de
heer Vondeling aan de lopende band,
maar voor een echt petitionnement
moeten we toch wel een eind in het ver
leden teruggaan. En toch, even dachten
wij dat onze organisatie, met zijn hon
derdduizend leden en honderdduizend
spaarders heus geen gek figuur zou
slaan, als ze op deze wijze onder de aan
dacht van de Kamerleden zou willen ko
men. Dan zou overduidelijk blijken met
hoeveel 'grassroots' ook wij overal in
het land geworteld zijn. En als deze
Amerikaanse methode in ons land in
zwang was, zouden er ook hier wel een
paar punten zijn waarop we konden
overwegen haar toe te passen I
Genoeg hierover, wij zijn en blijven even
Nederlands als welke andere organisatie
ook. Daar gedragen we ons naar, maar
onze 'achterban' moge niemand onder
schatten I
IS DIT ZINVOLLE INFORMATIE?
Deze vraag kwam vanzelfsprekend op
toen wij begin januari in verschillende
dagbladen kennisnamen van een artikel
handelend over een publikatie van de
Rijkspostspaarbank onder de kop
'Spaarrente per gezin gemiddeld 800
gulden (in het afgelopen jaar)'.
De lezer kan in dit artikel er kennis van
nemen, dat de spaarinstellingen in ons
land in 1976 ongeveer 2,8 miljard gul
den aan rente hebben betaald aan
spaarders. Dat gegeven is terug te vin
den in een bijgevoegde tabel, waarin
wordt aangegeven hoeveel rente in de
jaren 1971 t/m 1976 is uitgekeerd aan
spaarders door de Rijkspostspaarbank,
de Handelsbanken, de Rabobanken en
de Bondsspaarbanken en hoeveel deze
rentebedragen belopen uitgedrukt in
procenten van het gemiddelde spaarte
goed bij die verschillende spaarinstellin
gen.
I In het commentaar bij deze tabel valt te
lezen:
'Uit (onderstaand) overzicht blijkt, dat
per ingelegde gulden de Rijkspostspaar
bank veruit de hoogste rente uitkeert en
de Handelsbanken de laagste. De Rabo
banken en Bondsspaarbanken nemen
een middenpositie in en zij verzwakken
hun positie nog voortdurend ten opzich
te van de Rijkspostspaarbank, terwijl de
Handelsbanken hun achterstand op de
Rijkspostspaarbank langzaam verminde
ren.
j In het midden latende of de percentages
j in de tabel juist zijn berekend (Hoe is het
gemiddelde spaartegoed bepaald?)
moet op z'n minst betwijfeld worden of
het verantwoord is op grond van deze
gegevens conclusies te trekken als hier
boven zijn geciteerd:
1 Het assortiment spaarvormen van de
verschillende spaarinstellingen vertoont
al sinds jaren een grote mate van unifor
miteit.
2 De concurrentie tussen de verschil-
lende spaarinstellingen is al sinds jaren
j van dien aard, dat geen van de markt-
j partijen gunstiger rentetarieven kan bie-
j den, zonder dat de andere spaarinstel-
lingen op korte termijn hun tarieven
daaraan aanpassen.
3 Het aan de spaarders in totaal uitbe
taalde bedrag aan rente wordt bepaald
door de spaarvorm die de spaarder heeft
gekozen en het rentepercentage, dat
voor deze spaarvorm geldt.
De spaarder kiest zijn spaarvorm(en)
naar zijn persoonlijke omstandigheden,
die bepalend zijn voor de vraag of en in
hoeverre hij zich wil en kan veroorloven
ter verkrijging van een hogere rente voor
j een (langere) termijn afstand te doen
van de beschikking over zijn spaargeld.
Gaan de door de Rijkspostspaarbank ge
trokken conclusies dus op grond van bo
venstaande punten mank, dan is daar
mede nog niet alles gezegd. Achter de
spaartegoeden staan de spaarders, wier
