1
hengelsport
ken met hun mooie sport de stilte van
de waterkant op, en slaan onmiddellijk
alarm over watervervuiling of andere na
tuurrampen.
Met enige deskundige instructie kunnen
vele hengelaars in de toekomst als een
soort 'milieuwachter' gaan optreden. De
oplettende sportvisser ziet onmiddellijk
elk dood visje drijven, het eerste teken,
dat er iets mis is in een waterhuishou
ding.
De visser wordt achtergesteld
Wat doet nu de regering, het provinciaal
bestuur, het gemeentebestuur, het wa
terschap of hoogheemraadschap of de
Op 17 november 1971
hielp Minister Lardinois
eigenhandig bij het
uitzetten van forellen in
de Grevelingen.
golfslag van zijn miljoenenjacht de oe
ververdediging en wallekanten bescha
digen. Hij krijgt zelfs op zondag gratis de
bruggen en sluizen geopend. Er staan op
vele sluizen en aanlegplaatsen zelfs gra
tis plasticzakken en containers gereed
om zijn huisvuil aan boord kwijt te ra
ken.
Waarom moet een hengelaar betalen,
als hij een dun nylon simmetje te water
gooit? Is die hengelaar principieel of
maatschappelijk met iets anders bezig
dan te wandelen, te varen, te zwemmen
of te zonnebaden in rijkswateren, bos
sen, duinen, heide of strand?
Er worden kapitalen uitgegeven voor
aanleg van jachthavens, sluizen voor de
SCHOLLt aR
•GRAVE/r.
rSjlf
waterstaatsdiensten voor deze belang
rijke vorm van openluchtrecreatie? Wie
de harde feiten kent, moet toegeven dat
er van een evenwaardige zorg door de
bestuurs- en beleidsorganen geen spra
ke is.
Een hengelaar die gaat vissen moet een
visakte of bijdragebewijs, de nieuwe vis-
kaart, kopen. Vóór hij mag vissen, is er
voor vele wateren ook een vergunning
aan de rechthebbende op het viswater
te betalen. Dat zijn soms beroepsvissers
met verouderde rechten, rijk, provincie
of gemeenten of waterschappen. Om
zelfs maar met een hengel in de hand
aan de waterkant te mogen verschijnen,
heeft de sportvisser vaak een looprecht-
vergunning nodig. Er ligt dan nog geen
dobbertje te water. Heeft u ooit ge
hoord, dat een zwemmer, watersporter,
roeier of voetballer eerst tientallen gul
dens aan het rijk moest betalen om te
mogen zwemmen, varen, te voetballen
of te gymnastieken? Heeft u ooit ge
hoord, dat die sportbeoefenaren, net zo
als de sportvissers, nog een gulden le
ges op het gemeentehuis voor een ver
gunning moesten betalen?
Een hengelaar die wil vissen (nota bene
een volkssport) moet betalen. De miljo
nair, die met zijn kapitale jacht door het
zelfde water vaart, kan gratis met de
watersport en pick-nickplaatsen voor
dagjesmensen. Er worden door de ge
meenten miljoenen besteed in de aanleg
en de exploitatietekorten van sporthal
len, sportvelden en andere accommoda
ties. Vele exploitatieverliezen van sport
terreinen, clubgebouwen en schouwbur
gen komen uit de gemeentekas. Het
aantal gemeentebesturen, dat de hen
gelaars 'om niet' of tegen symbolische
bedragen in het viswaterbeheer helpt, is
bijzonder klein. Er wordt in het wettelijk
en bestuurlijk beleid dus duidelijk met
twee maten gemeten. Er is sprake van
bestuurlijke discriminatie. Waarom
moeten de sportvissers rechten en be
lastingen betalen, die voor geen enkele
andere sport of vrije-tijdsbesteding wor
den opgelegd?
Wie hengelt wordt aangeslagen met
vele belastingen. Deze aanslag heeft
meestal niets te maken met de kosten,
die het rijk of anderen voor hen maken.
De hengelaar, die wel voor vervanging
van zijn gevangen vis wil betalen, blijkt
een melkkoe, waarin de schatkist een al
gemene inkomstenbron ziet. Deze ach
terstelling steekt de weldenkende hen
gelaar temeer, waar de laatste tijd enke
le honderdduizenden werklozen aan de
waterkant hun zorgen kunnen vergeten
en zelfs hun agressie over hun lot een
beetje kunnen afreageren.
Ook wel eigen schuld
De hengelaars moeten de hand ook in
eigen boezem steken. Ze hebben in het
verleden veel te weinig over de enge
grenzen van hun rietkraagjes heengeke-
ken. De sociaal-maatschappelijke en re
creatieve betekenis van de hengelsport
is veel te weinig bij de landelijke en regi
onale autoriteiten naar voren gebracht.
De pas gevormde vereniging van hen
gelsportfederaties de NWS, die als een
soort KNVB voor sportvissers kan funge
ren, is een eerste stap in de goede rich
ting. Ook de instelling van een algemene
vergunning, waarin alle hengelclubs van
deze federaties elkaar gratis machtigen
in elkanders viswater te vissen, is een
reuze sprong vooruit. Het betekent, dat
georganiseerde sportvissers overal in
Nederland op een soort nationaal hen-
gelpaspoort terecht kunnen. Er behoe
ven dus geen gelden meer aan de recht
hebbenden op al die viswateren betaald
te worden.
De hengelsport heeft een unieke sociale
betekenis. Elke man, vrouw en kind kan
er ongeacht inkomen, leeftijd, lichaams
kracht, religie of politieke overtuiging
aan deelnemen. Vele doktoren en spe
cialisten zien er een stuk volksgezond
heidszorg in, omdat het ontspannende
verblijf aan de waterkant spanningen
wegneemt of voorkomt, managersziekte
geneest en onlustgevoelens vreedzaam
afreageert. Voor velen, die het niet eens
om het 'visje vangen' te doen is, blijkt
hengelen een rustgevende geestelijke
activiteit, die een smoes is om eens lek
ker in de natuur te zitten. Zo'n stuk
geestelijke activiteit in verbondenheid
met de natuur, geeft evenveel recht op
subsidie (zou ik denken) als een exploi
tatie-bijdrage aan een openbare leeszaal
of museum. Kortom deze unieke meng
vorm van sport en recreatie heeft even
veel recht op subsidies en exploitatiebij
dragen als vele zaal- en veldsporten. De
hengelaars hebben in het verleden wel
eens het grapje gemaakt, dat ze een po
litieke partij van sportvissers gingen op
richten om hun belangen veilig te stel
len. Minister Lardinois heeft destijds op
die ondeugende, maar goedbedoelde
dreiging, geantwoord, dat het doorvoe
ren van helpende maatregelen voor de
hengelsport in zijn beleid, geen enkel
bezwaar opleverde.
Het wordt hoog tijd, dat de lijn in het be
leid rond de hengelsport uit die tijd eens
wordt voortgezet. Alle instanties, die
zich bezighouden met de structuur, de
inrichting en het welzijn van de maat
schappij zullen meer rekening moeten
houden met de recreatieve belangen
van de sportvisserij. Naar wij hopen
komt dan ook aan de ambtelijke touw
trekkerij tussen de verschillende minis
teries om de hengelsport, een einde. Het
geduld van de hengelaars, die aan de
waterkant op hun favoriete stekkies be
slist geen ongeduld verweten kan wor
den, raakt langzaam maar zeker op
