11
Niet afzijdig blijven, maar zaak
van ons allemaal
Door zijn maandelijkse kolom in ons
blad heeft Verhage er al vaak op gewe
zen, dat de Centrale Bank voor de hele
organisatie een eigen plaats in de finan
ciële wereld moet innemen. Daar zitten
natuurlijk vele dingen aan vast, met
name ook de buitenlandse activiteiten.
Dat laatste is zeker een van zijn favorie
te terreinen.
'Kijk,' zegt Verhage, 'toen je nog voorzit
ter van de Utrechtse organisatie was,
dacht je daar niet zo aan, maar toen je
voorzitter van de hoofddirectie werd en
het fusiebesluit achter de rug had, ging
je je realiseren, dat die coöperatieve
bankorganisatie zich helemaal niet op
buitenlands terrein heeft begeven. Om
dat ik vroeger drie of vier maanden per
jaar in het buitenland was voor andere
dan bankzaken, viel het me op dat de fi
nanciering van die zaken - ook die van
coöperaties - veel meer over andere
banken liep dan over onze eigen bank. Ik
ben toen gaan praten met vrienden in
Nederlandse coöperaties en ben ook in
het buitenland gaan rondkijken. In de
begintijd met Van Campen, die veel rela
ties had. Allengs kregen we heel goede
betrekkingen met leidende mensen van
actieve grote coöperatieve banken in
Europa en ook zijn we in contact geko
men met de Bank of America. Daaruit is
de huidige Rabomerica ontstaan. In Lon
den is er de London Continental Ban
kers, waarin Europese coöperatieve ban
ken samenwerken. Ik voor mij heb goe
de hoop, dat tussen deze verwante Eu
ropese banken in de toekomst ook op
ander gebied wel samengewerkt zal
gaan worden.'
Geeft die buitenlandse activiteit geen
spanningen met de middelenvoorzie
ning? Je kunt immers middelen van bui
ten aantrekken of ook eigen middelen
gebruiken? Verhage: 'ik heb er begrip
voor, dat de Centrale Bank hiervoor niet
onbeperkt middelen van de lokale ban
ken mag nemen. Maar ik vind het niet
Driehonderdvijftig
duizend kilometer
Graag wil ik iets vertellen
over de zes fijne jaren, die
ik voor dr. Verhage heb
kunnen werken.
De Centrale Bank is nu
erg groot geworden,
maar ik vind het nog altijd
erg leuk te bedenken, dat
ik samen met mejuffrouw
Telkamp en de heer Kla-
renbeek bij de drie eerste
medewerkers heb mogen
behoren van de heer Ver
hage. Dat was in het
mooie gebouw aan de
Herengracht 106 in Am
sterdam. De heer Verha
ge was toen voorzitter
van de nieuwe Centrale
Raiffeisen-Boerenleen-
bank.
Toen heb ik nog wel eens
een kopje koffie kunnen
zetten voor het 'hele' per
soneel. Later in Amstel
veen en Utrecht kreeg ik
het te druk met mijn
werk als chauffeur. Ruim
350 000 kilometer heb ik
samen met dr. Verhage
tussen de vangrails door
gebracht. Voor hem is dat
nog maar een deeltje van
zijn reizen, want vaak
reed ik hem naar Schip
hol voor zijn buitenlandse
zakenreizen als die te ver
waren voor de auto.
Ik heb hem leren kennen
als een fijn mens en een
harde werker. Of het
vroeg was of laat, onze
ritten verliepen altijd wel
hetzelfde. Aan het begin
van de reis werd even ge
zellig gepraat over de din
gen van de dag. Daarna
werd het stil achter me
en hoorde ik alleen van
tijd tot tijd het geritsel
van papieren. Voor me
hoorde ik alleen het ge
brom van de motor en
soms schrok ik me rot als
ik de baas ineens achter
me hoorde niezen of
hoesten. Zo ging het niet
alleen 's morgens, maar
ook 's avonds laat.
Steeds was hij aan het
werk en ziek zijn of te laat
komen was er nooit bij.
Met spijt neem ik af
scheid van dr. Verhage,
zijn vrouw en familie. Ik
zal ze allemaal wel mis
sen.
Ik wens dr. Verhage,
mede namens mijn
vrouw en kinderen, dat hij
nog heel lang in goede
gezondheid mag genieten
van zijn welverdiende
pensionering.
Chauffeur Pietersma
meer dan logisch, dat ook de lokale ban
ken bijdragen aan de ontwikkeling van
ons buitenlands bedrijf. Dat werkt im
mers nu al voor een deel voor de klanten
van de aangesloten banken. De heer
Brands, van het directoraat buitenland,
heeft daarvoor in anderhalf jaar al
enorm veel tot stand gebracht. Hij is er
ook van doordrongen dat zijn directoraat
ook voor het bedrijf van de lokale ban
ken moet zijn. Het is niet alleen een
kwestie van de Centrale Bank, het is ei
genlijk een zaak van het gehele door ons
gefinancierde bedrijfsleven. Van ons na
tionaal produkt wordt 55 geëxpor
teerd. Daar mochten wij niet afzijdig bij
blijven.'
Geeri betutteling
'Men moet me nooit aankomen met het
verhaal, dat er door al die ontwikkelin
gen iets wezenlijks coöperatiefs verloren
zou zijn gegaan. Coöperaties moeten
met de moderne tijd mee. Ik ben heel
blij, dat dit alom wordt ingezien. Tien
jaar geleden hoorde je een enkele maal
nog de mening, dat een coöperatieve
bank niet buiten de agrarische sfeer
moest financieren! En met het buiten
landse bedrijf hebben we eigenlijk te
lang gewacht. Het zijn allemaal dingen
die in onze opzet thuis horen. Ik geloof
ook niet, dat bij dit alles te veel aan
dacht op de Centrale Bank gelegd
wordt. Onze mensen - en ik sprak er ve
len op onze vergaderingen - keren zich
niet af van de beleidslijnen die nodig
zijn, ook niet van het werken met een
beleidsplan zoals onze Structuurcom
missie voorstelt. Ik heb veel meer het
gevoel, dat de ontpersoonlijking, zo u
wilt, de bureaucratie, die ook in onze
groter wordende organisatie een gevaar
is, soms verstorend op de verhoudingen
werkt.'
leder kan weten, dat Verhage aan zo n
bureaucratie, zo n betutteling, zo'n Den
Haag-mentaliteit, een grote hekel heeft.
Hij wil dat graag doorbreken - 'Plesman
van de KLM heb ik vroeger wel 's nachts
opgebeld' - maar hoe?
'Daarover zal binnen de organisatie ge
dacht moeten worden. Kun je de uitvoe
ring van bepaalde bevoegdheden, b.v.
de goedkeuring van kredieten en lenin
gen, dichter bij de lokale banken bren
gen? Overlaten aan banken met bekwa
me directeuren en stafpersoneel? Heel
mooi, maar als de ene het wel mag en
de andere niet, veroorzaak je natuurlijk
boze gezichten. Betutteling wil ik niet,
maar ik ben er nog niet uit, hoe we nu
precies een werkwijze moeten krijgen,
waarin de schaduwzijden van ons groot
worden helemaal verdwijnen. Onze ban
ken mogen weten, dat wij er op de Be-
neluxlaan heus wel oog voor hebben!'
En dan pak je de fiets
Ik laat de andere onderwerpen, die als
vanzelf in ons gesprek aan de orde kwa-
