In de nota van minister Lubbers werd een voorbehoud
/ai
M//
a// //aaa/f 7
dere Nederlandse gedachte welke de minister in Brus
sel ingang wil doen vinden, is de beëindiging op ter
mijn.
Overigens heeft de heer Mansholt indertijd reeds ge
pleit voor het geven van toeslag op het inkomen voor
boeren boven de 45 jaar onder de belofte dat zij na hun
65ste de landbouw zullen verlaten en hun grond aan
andere bedrijven ter beschikking zullen stellen. Dit zelf
de idee, voor een oudere leeftijdsgroep, is in Nederland
uitgewerkt en zou ook elders in de EG toegepast kun
nen worden, gegeven- het alom heersende probleem
van werkloosheid, welke het agrariërs onmogelijk
maakt van functie te veranderen.
Subsidies op investeringen
De afgelopen jaren is er het een en ander gebeurd op
het gebied van de toepassing van de inkomstenbelas
ting op zelfstandige bedrijven. Gedacht kan worden aan
de zelfstandigenaftrek, de fiscale oudedagsreserve en
de regeling voor de medewerkende gehuwde vrouw.
Ditmaal zijn er op fiscaal gebied geen nieuwe verbete
ringen te vermelden. Alles blijft zoals het was en voor
verdere ontwikkelingen wordt verwezen naar de studie
welke prof. Hofstra maakt over het fiscaal winstbegrip
voor zelfstandige ondernemingen in verband met de in
vloed van de inflatie. Geen verbeteringen dus, maar er
is wel een belangrijke wijziging in het verschiet. In de
nota welke minister Lubbers voor de vakantie heeft uit
gebracht, wordt voorgesteld om de investeringsaftrek
en de vervroegde afschrijving om te zetten in een
rechtstreekse subsidie ter bevordering van investerin
gen welke aan bepaalde voorwaarden voldoen, zoals
vergroting van werkgelegenheid en het positief staan
tegenover het milieu. De gelden welke via de fiscus
binnenkomen na het verdwijnen van de genoemde af
trekposten, zouden op een aparte rekening komen en
vandaaruit wederom via de fiscus aan het investerend
bedrijfsleven worden doorgegeven.
gemaakt wat betreft de landbouwsector. Het is immers
zeer de vraag of een omzetting van fiscale regels in
rechtstreekse subsidies door de beugel kunnen van het
EG-concurrentiebeleid. Tegen de huidige bepalingen,
welke zuiver fiscaal genoemd kunnen worden, bestaan
in de Europese Gemeenschap geen bezwaren. Elk land
heeft immers zijn eigen fiscaal systeem. Een andere
zaak wordt het wanneer men in Nederland een selectief
structuurbeleid in de land- en tuibouw met behulp van
directe subsidies gaat voeren; dat zou te zeer lijken op
agrarische steunmaatregelen welke men in Brussel on
der één hoedje probeert te vangen.
In de donkere straat waar het belletje gaat, klept de Ra
bobank rinkelend open Dat vertolkt zo'n beetje mijn
gevoelens tegen het einde van de spaarweek. Alsof ze
in een snoepwinkeltje zijn, zo staan ze met een vinger
in de mond te treuzelen aan de balie. Wat te kiezen,
een kleurboek of een springtouw, een doos potloden of
een sleutelhanger? Sommige kleine spaarders die door
een zeer dubieuze spaarzin gedreven deze week vijf
maal langskomen durven niet meer te kiezen en rennen
op een holletje weg met wat ze maar toegeschoven
krijgen en met het idee dat ze de bank weer eens fijn
hebben opgelicht.
De grote spaarders krijgen hun nieuwe kalender en
gaan tevreden weg. Tenminste bijna allemaal, maar
daarover straks nog even.
De hele kraam is versierd, want daar zijn we sterk in.
Tijdens de rustige uurtjes hebben we drie dorpjes in el
kaar gevouwen en geplakt en aan de muur bevestigd.
De vlag hangt uit en de affiches prijken voor de ramen.
De meisjes stonden erop deze week een Rabobankshirt
te dragen. Een goed initiatief, ware het niet dat ze ook
mij in zo'n bloes probeerden te praten. Mijn taille maat
bleek echter een overtuigend argument tegen deze
vorm van publiciteit.
Een fleurig gezicht zijn ook de stevig opgeblazen bal
lonnen, die bij tientallen aan de balie hangen. Wel een
uitdaging voor het soort jongetjes dat om duistere re
denen spelden bij zich draagt. Eén zag z'n kans schoon
op het moment dat een ander spaardertje een schoe
nendoos met centen omhoog tilde naar de balie. Het
was grabbelen geblazen en we vonden er tweeduizend
negenhonderdnegentig terug. De eigenaar hield vol,
dat-ie een rond bedrag had gespaard en we hebben die
tien centen dus maar bijgepast. Geen zaak voor het On
derling Waarborgfonds, hoe dan ook. Enfin, als het zo
vrijdagmiddag is geworden en het loopt tegen vieren.
begin je toch wel te voelen dat je een week lang de
spaarzin van ons volk hebt helpen aankweken.
En op zo'n ogenblik komt dan nog even de u welbeken
de mevrouw Fretstraten binnen. Nee, ze had geen over
tollige gelden te deponeren, maar wenste wel in aan
merking te komen voor een kalender. Ze wierp veelzeg
gende en zeer misprijzende blikken op de T-shirts van
de meisjes.
Een kalender bleek overigens niet voldoende, want, zo
zei ze op haar bekende bloeddrukverhogende wijze, we
konden toch niet verlangen dat haar man bij elk tochtje
dat ze gingen maken vanwege de routebeschrijving de
kalender van de muur zou wippen.
Daar zat wel wat in en ze stapte de deur uit met twee
kalenders en dat gezicht van iemand die haar recht met
succes heeft verdedigd. Op dat moment echter ontplof
te geheel spontaan een tweetal luchtballonnen in de
hal.
Ze maakte een echte luchtsprong, Het de kalenders val
len en rende, nee gierde door de deur naar buiten. Bui
ten bleef ze op een veilige afstand staan om niets van
de overval te missen. Omdat het stil bleef en haar
nieuwsgierigheid in onze dorpsgemeenschap spreek
woordelijk is, sloop ze naar het raam en keek voorzich
tig naar binnen in de hoop een glimp op te vangen van
de ongetwijfeld dramatische gebeurtenissen, die zich
binnen zouden afspelen.
Helaas, ze zag niets. De hal was leeg op de bankdirec
teur na, die zijn gezicht keurig in de plooi hield en keek
of er niets was gebeurd. Zo heeft ze wel drie minuten
naar binnen gestaard, alvorens ze hoofdschuddend de
aftocht blies. Maar goed dat ze de balie niet kon zien,
want daar lagen drie ondeugende meiden in hun
blauwwitte Raboshirtjes te snikken van het lachen.
Cas Sier