In de nota van minister Lubbers werd een voorbehoud /ai M// a// //aaa/f 7 dere Nederlandse gedachte welke de minister in Brus sel ingang wil doen vinden, is de beëindiging op ter mijn. Overigens heeft de heer Mansholt indertijd reeds ge pleit voor het geven van toeslag op het inkomen voor boeren boven de 45 jaar onder de belofte dat zij na hun 65ste de landbouw zullen verlaten en hun grond aan andere bedrijven ter beschikking zullen stellen. Dit zelf de idee, voor een oudere leeftijdsgroep, is in Nederland uitgewerkt en zou ook elders in de EG toegepast kun nen worden, gegeven- het alom heersende probleem van werkloosheid, welke het agrariërs onmogelijk maakt van functie te veranderen. Subsidies op investeringen De afgelopen jaren is er het een en ander gebeurd op het gebied van de toepassing van de inkomstenbelas ting op zelfstandige bedrijven. Gedacht kan worden aan de zelfstandigenaftrek, de fiscale oudedagsreserve en de regeling voor de medewerkende gehuwde vrouw. Ditmaal zijn er op fiscaal gebied geen nieuwe verbete ringen te vermelden. Alles blijft zoals het was en voor verdere ontwikkelingen wordt verwezen naar de studie welke prof. Hofstra maakt over het fiscaal winstbegrip voor zelfstandige ondernemingen in verband met de in vloed van de inflatie. Geen verbeteringen dus, maar er is wel een belangrijke wijziging in het verschiet. In de nota welke minister Lubbers voor de vakantie heeft uit gebracht, wordt voorgesteld om de investeringsaftrek en de vervroegde afschrijving om te zetten in een rechtstreekse subsidie ter bevordering van investerin gen welke aan bepaalde voorwaarden voldoen, zoals vergroting van werkgelegenheid en het positief staan tegenover het milieu. De gelden welke via de fiscus binnenkomen na het verdwijnen van de genoemde af trekposten, zouden op een aparte rekening komen en vandaaruit wederom via de fiscus aan het investerend bedrijfsleven worden doorgegeven. gemaakt wat betreft de landbouwsector. Het is immers zeer de vraag of een omzetting van fiscale regels in rechtstreekse subsidies door de beugel kunnen van het EG-concurrentiebeleid. Tegen de huidige bepalingen, welke zuiver fiscaal genoemd kunnen worden, bestaan in de Europese Gemeenschap geen bezwaren. Elk land heeft immers zijn eigen fiscaal systeem. Een andere zaak wordt het wanneer men in Nederland een selectief structuurbeleid in de land- en tuibouw met behulp van directe subsidies gaat voeren; dat zou te zeer lijken op agrarische steunmaatregelen welke men in Brussel on der één hoedje probeert te vangen. In de donkere straat waar het belletje gaat, klept de Ra bobank rinkelend open Dat vertolkt zo'n beetje mijn gevoelens tegen het einde van de spaarweek. Alsof ze in een snoepwinkeltje zijn, zo staan ze met een vinger in de mond te treuzelen aan de balie. Wat te kiezen, een kleurboek of een springtouw, een doos potloden of een sleutelhanger? Sommige kleine spaarders die door een zeer dubieuze spaarzin gedreven deze week vijf maal langskomen durven niet meer te kiezen en rennen op een holletje weg met wat ze maar toegeschoven krijgen en met het idee dat ze de bank weer eens fijn hebben opgelicht. De grote spaarders krijgen hun nieuwe kalender en gaan tevreden weg. Tenminste bijna allemaal, maar daarover straks nog even. De hele kraam is versierd, want daar zijn we sterk in. Tijdens de rustige uurtjes hebben we drie dorpjes in el kaar gevouwen en geplakt en aan de muur bevestigd. De vlag hangt uit en de affiches prijken voor de ramen. De meisjes stonden erop deze week een Rabobankshirt te dragen. Een goed initiatief, ware het niet dat ze ook mij in zo'n bloes probeerden te praten. Mijn taille maat bleek echter een overtuigend argument tegen deze vorm van publiciteit. Een fleurig gezicht zijn ook de stevig opgeblazen bal lonnen, die bij tientallen aan de balie hangen. Wel een uitdaging voor het soort jongetjes dat om duistere re denen spelden bij zich draagt. Eén zag z'n kans schoon op het moment dat een ander spaardertje een schoe nendoos met centen omhoog tilde naar de balie. Het was grabbelen geblazen en we vonden er tweeduizend negenhonderdnegentig terug. De eigenaar hield vol, dat-ie een rond bedrag had gespaard en we hebben die tien centen dus maar bijgepast. Geen zaak voor het On derling Waarborgfonds, hoe dan ook. Enfin, als het zo vrijdagmiddag is geworden en het loopt tegen vieren. begin je toch wel te voelen dat je een week lang de spaarzin van ons volk hebt helpen aankweken. En op zo'n ogenblik komt dan nog even de u welbeken de mevrouw Fretstraten binnen. Nee, ze had geen over tollige gelden te deponeren, maar wenste wel in aan merking te komen voor een kalender. Ze wierp veelzeg gende en zeer misprijzende blikken op de T-shirts van de meisjes. Een kalender bleek overigens niet voldoende, want, zo zei ze op haar bekende bloeddrukverhogende wijze, we konden toch niet verlangen dat haar man bij elk tochtje dat ze gingen maken vanwege de routebeschrijving de kalender van de muur zou wippen. Daar zat wel wat in en ze stapte de deur uit met twee kalenders en dat gezicht van iemand die haar recht met succes heeft verdedigd. Op dat moment echter ontplof te geheel spontaan een tweetal luchtballonnen in de hal. Ze maakte een echte luchtsprong, Het de kalenders val len en rende, nee gierde door de deur naar buiten. Bui ten bleef ze op een veilige afstand staan om niets van de overval te missen. Omdat het stil bleef en haar nieuwsgierigheid in onze dorpsgemeenschap spreek woordelijk is, sloop ze naar het raam en keek voorzich tig naar binnen in de hoop een glimp op te vangen van de ongetwijfeld dramatische gebeurtenissen, die zich binnen zouden afspelen. Helaas, ze zag niets. De hal was leeg op de bankdirec teur na, die zijn gezicht keurig in de plooi hield en keek of er niets was gebeurd. Zo heeft ze wel drie minuten naar binnen gestaard, alvorens ze hoofdschuddend de aftocht blies. Maar goed dat ze de balie niet kon zien, want daar lagen drie ondeugende meiden in hun blauwwitte Raboshirtjes te snikken van het lachen. Cas Sier

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Rabobank' | 1976 | | pagina 13