sr//wku/f7
1970 toen Barre nog lid van de Europese Commissie
W//
van financiële steun van de Gemeenschap. Anderzijds
zou de mate waarin de z.g. zwevende munten van
EG-landen in waarde mogen veranderen worden be
perkt en in verband worden gebracht met de onderling
in vaste verhouding staande wisselkoersen van de z.g.
slanglanden binnen de EEG.
Dit voorstel is door de andere EG-landen zeer koel ont
vangen; er zijn op economisch en monetair gebied al
zoveel plannen geweest waaruit niets is voortgekomen.
In augustus leek het er bovendien nog op dat de slang
uit elkaar zou spatten: er werd druk gespeculeerd op
een revaluatie van de Duitse mark en een devaluatie
van de Nederlandse gulden en van de Belgische frank.
Inmiddels heeft Frankrijk een nieuwe premier gekregen,
de heer Barre, wiens naam verbonden is aan het eerste
plan tot een economische en monetaire unie, n.l. van
was. Bij zijn poging om de Franse economie uit de in-
flationaire gevarenzone te halen, kan hij wellicht meer
belangstelling dan zijn voorganger tonen voor deze
vorm van Europese samenwerking. Dank zij de inspan
ningen van onder meer De Nederlandsche Bank bleef
de slang in leven. Ook nu zijn plan is verworpen door
het z.g. Monetaire Comité is het te hopen dat minister
Duisenberg volhoudt en zijn ideeën uitwerkt. De slang
omvat een te klein deel van de Europese Gemeenschap
om louter door de voorbeeldwerking daarvan tot verde
re stabilisatie van de Europese wisselkoersen te leiden.
In ieder geval zal de toekomstige Europese landbouw
commissaris zich intensief met de economische en mo
netaire samenwerking moeten bezighouden. Formeel
behoort het wel niet tot zijn werkterrein, maar in feite
worden de mogelijkheden van de Europese landbouw
politiek er door bepaald.
Frankrijk heeft al Raymond Barre, maar ook in de EEG
zullen in de komende maanden nieuwe gezichten ver
schijnen.
economische samenwerking te verbreden. Minister
Duisenberg heeft daarvoor een voorstel ter tafel ge
legd, dat enerzijds een verplichting inhoudt tot het vol
gen door de nationale regeringen van een in de EG
overeen te komen economisch beleidsplan; een afwij
king daarvan zou gestraft worden door het onthouden
Hij zat wat landerig aan zijn bureau en voor hem lag het
dossier met hypotheekaanvragen. Al die mensen met
hun financiële problemen, zuchtte hij, het kwam alle
maal op zijn arme schouders neer. Hij bekeek het eer
ste formulier; het was duidelijk een twijfelgeval met die
familie Van Duinen. Doen of niet doen? Hij keek naar
buiten waar een mistroostige regen langs de ramen
sijpelde en pakte zijn pen om het woordje 'afwijzen' te
onderstrepen. Toen werd er geklopt en kwam Gien bin
nen met de post. Niet veel bijzonders erbij, maar wel
het maandblad. Hij bladerde het even door, blij met het
verkregen uitstel en stuitte op de rubriek Dagboek van
een kassier. Even lezen, dacht hij. Hij moest er wat om
grinniken en later nog eens. Flauwe verhaaltjes eigen
lijk, maar toch zat er soms wel wat in.
Hij zuchtte wat opgeruimder nu en keek naar buiten.
De regen had opgehouden en hij betrapte zich opeens
op het brommen van een liedje. Kom, aan het werk
weer. Ja, het was wel een twijfelgeval, maar ze kwa
men uit een door en door betrouwbaar gezin. Dat zou
het bestuur ook wel vinden. Met een stevige hand om
lijnde hij het woordje 'toegestaan' en legde het eerste
aanvraagformulier terzijde.
Ze hebben onze hypotheek goedgekeurd, juichte ze
toen haar man binnenkwam en ze omhelsde hem vurig.
Hij greep haar om haar middel en danste de kamer
rond van louter vreugde. Wat heerlijk, riep hij. De
vrouw keek hem diep in de ogen en zei toen schuchter,
terwijl ze zich zacht tegen hem aanvlijde: Bart, nu komt
ons kindje straks op de wereld in ons eigen fijne huisje!
Bart beaamde dit licht blozend en zij vervolgde: Eigen
lijk moesten we de bank, onze eigen bank, daarvoor
toch op de een of andere manier kunnen bedanken, als
ons kind komt straks. Hij knikte bedachtzaam en hield
haar stevig vast. Samen Hepen ze naar buiten, het zon
licht tegemoet.
Vermoeid en landerig zat de president van de wereldre
gering aan zijn bureau. Voor hem lag een stapel dos
siers met aanvragen van leningen. Al die staten met
hun problemen, zuchtte hij. Soms werd het hem wei
eens wat teveel en dacht hij terug aan zijn onbezorgde
jeugd. En hoe hij later als jong fysicus het frituronium
uitvond, dat in één klap het energievraagstuk oploste
en daarmee ook alle andere problemen uit de weg
ruimde. Over zijn rot in de politiek en later op de be
roemde wereldvredesconferentie van Beetsterzwaag,
die het begin inluidde van een nieuwe wereld. En nu al
weer jaren voorzitter van de wereldfederatie. Ach, als
vader en moeder dat nog eens hadden kunnen beleven,
die altijd zo gelukkig hadden geleefd in hun kleine, ge
zellige huisje.
Hij kwam terug tot de werkelijkheid en opende het dos
sier. Lening van driehonderd miljard voor de ontwikke
ling van koffieplantages op IJsland. Met een forse haal
zette hij zijn handtekening: Rabo van Duinen...
Cas Sier