sr//wku/f7 1970 toen Barre nog lid van de Europese Commissie W// van financiële steun van de Gemeenschap. Anderzijds zou de mate waarin de z.g. zwevende munten van EG-landen in waarde mogen veranderen worden be perkt en in verband worden gebracht met de onderling in vaste verhouding staande wisselkoersen van de z.g. slanglanden binnen de EEG. Dit voorstel is door de andere EG-landen zeer koel ont vangen; er zijn op economisch en monetair gebied al zoveel plannen geweest waaruit niets is voortgekomen. In augustus leek het er bovendien nog op dat de slang uit elkaar zou spatten: er werd druk gespeculeerd op een revaluatie van de Duitse mark en een devaluatie van de Nederlandse gulden en van de Belgische frank. Inmiddels heeft Frankrijk een nieuwe premier gekregen, de heer Barre, wiens naam verbonden is aan het eerste plan tot een economische en monetaire unie, n.l. van was. Bij zijn poging om de Franse economie uit de in- flationaire gevarenzone te halen, kan hij wellicht meer belangstelling dan zijn voorganger tonen voor deze vorm van Europese samenwerking. Dank zij de inspan ningen van onder meer De Nederlandsche Bank bleef de slang in leven. Ook nu zijn plan is verworpen door het z.g. Monetaire Comité is het te hopen dat minister Duisenberg volhoudt en zijn ideeën uitwerkt. De slang omvat een te klein deel van de Europese Gemeenschap om louter door de voorbeeldwerking daarvan tot verde re stabilisatie van de Europese wisselkoersen te leiden. In ieder geval zal de toekomstige Europese landbouw commissaris zich intensief met de economische en mo netaire samenwerking moeten bezighouden. Formeel behoort het wel niet tot zijn werkterrein, maar in feite worden de mogelijkheden van de Europese landbouw politiek er door bepaald. Frankrijk heeft al Raymond Barre, maar ook in de EEG zullen in de komende maanden nieuwe gezichten ver schijnen. economische samenwerking te verbreden. Minister Duisenberg heeft daarvoor een voorstel ter tafel ge legd, dat enerzijds een verplichting inhoudt tot het vol gen door de nationale regeringen van een in de EG overeen te komen economisch beleidsplan; een afwij king daarvan zou gestraft worden door het onthouden Hij zat wat landerig aan zijn bureau en voor hem lag het dossier met hypotheekaanvragen. Al die mensen met hun financiële problemen, zuchtte hij, het kwam alle maal op zijn arme schouders neer. Hij bekeek het eer ste formulier; het was duidelijk een twijfelgeval met die familie Van Duinen. Doen of niet doen? Hij keek naar buiten waar een mistroostige regen langs de ramen sijpelde en pakte zijn pen om het woordje 'afwijzen' te onderstrepen. Toen werd er geklopt en kwam Gien bin nen met de post. Niet veel bijzonders erbij, maar wel het maandblad. Hij bladerde het even door, blij met het verkregen uitstel en stuitte op de rubriek Dagboek van een kassier. Even lezen, dacht hij. Hij moest er wat om grinniken en later nog eens. Flauwe verhaaltjes eigen lijk, maar toch zat er soms wel wat in. Hij zuchtte wat opgeruimder nu en keek naar buiten. De regen had opgehouden en hij betrapte zich opeens op het brommen van een liedje. Kom, aan het werk weer. Ja, het was wel een twijfelgeval, maar ze kwa men uit een door en door betrouwbaar gezin. Dat zou het bestuur ook wel vinden. Met een stevige hand om lijnde hij het woordje 'toegestaan' en legde het eerste aanvraagformulier terzijde. Ze hebben onze hypotheek goedgekeurd, juichte ze toen haar man binnenkwam en ze omhelsde hem vurig. Hij greep haar om haar middel en danste de kamer rond van louter vreugde. Wat heerlijk, riep hij. De vrouw keek hem diep in de ogen en zei toen schuchter, terwijl ze zich zacht tegen hem aanvlijde: Bart, nu komt ons kindje straks op de wereld in ons eigen fijne huisje! Bart beaamde dit licht blozend en zij vervolgde: Eigen lijk moesten we de bank, onze eigen bank, daarvoor toch op de een of andere manier kunnen bedanken, als ons kind komt straks. Hij knikte bedachtzaam en hield haar stevig vast. Samen Hepen ze naar buiten, het zon licht tegemoet. Vermoeid en landerig zat de president van de wereldre gering aan zijn bureau. Voor hem lag een stapel dos siers met aanvragen van leningen. Al die staten met hun problemen, zuchtte hij. Soms werd het hem wei eens wat teveel en dacht hij terug aan zijn onbezorgde jeugd. En hoe hij later als jong fysicus het frituronium uitvond, dat in één klap het energievraagstuk oploste en daarmee ook alle andere problemen uit de weg ruimde. Over zijn rot in de politiek en later op de be roemde wereldvredesconferentie van Beetsterzwaag, die het begin inluidde van een nieuwe wereld. En nu al weer jaren voorzitter van de wereldfederatie. Ach, als vader en moeder dat nog eens hadden kunnen beleven, die altijd zo gelukkig hadden geleefd in hun kleine, ge zellige huisje. Hij kwam terug tot de werkelijkheid en opende het dos sier. Lening van driehonderd miljard voor de ontwikke ling van koffieplantages op IJsland. Met een forse haal zette hij zijn handtekening: Rabo van Duinen... Cas Sier

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Rabobank' | 1976 | | pagina 17