/f7/
U7/7
ff///£fï®hJ/f7
nasleep van de droogte
degenen met weinig geld in kas alleen mogelijk door
leningen aan te gaan of door vee te verkopen. In zulke
gevallen verwijst de overheid naar de Rijksgroepsrege
ling Zelfstandigen van de Bijstandwet.
Er werd in juli een bijzondere procedure afgesproken
om degenen, die in verband met de voedersituatie van
de Bijstandwet gebruik willen maken, sneller te helpen.
Ook werd de mogelijkheid voor een renteloos krediet
tot 1 januari a.s. opengesteld.
Nu verwacht kon worden dat velen door de droogte er
toe zullen moeten komen een beroep te doen op de
Rijksgroepsregeling Zelfstandigen, kwam een aantal
bezwaren tegen deze regeling weer duidelijk in het
licht. In de eerste plaats de sterk gedecentraliseerde
uitvoering van de Bijstandswet. Het zijn immers de ge
meenten welke hier een beslissende invloed op hebben
en de ene gemeente beoordeelt een aanvraag op een
andere wijze dan de andere. Het zijn ook de gemeenten
welke in eerste instantie de uitkeringen betalen; ach
teraf is echter een declaratie bij het Rijk mogelijk.
Deze gedecentraliseerde toepassing zou doorbroken
kunnen worden door per gebied de gemeenten te laten
samenwerken en dan samen met de provinciale en lan
delijke autoriteiten, die aanvragen boven een bepaald
bedrag moeten beoordelen, tot een meer gestroomlijnd
beleid te laten komen.
Een tweede bezwaar geldt het feit dat de financiële
draagkracht voor een belangrijk deel wordt bepaald
door de kredietmogelijkheden welke het bedrijf nog bij
de bank heeft. Een bedrijf wordt hierdoor gedwongen
de kredietruimte in deze tijd van droogte op te gebrui
ken zodat straks voor een normale expansie van het be
drijf niets meer overblijft. Op deze wijze wordt door de
droogte een hele groep van bedrijven voorjaren achter
op gebracht. Veeleer zou naar het lopend inkomen
moeten worden gekeken wanneer het om de beoorde
ling van een aanvraag om bijstand gaat.
Overigens zal het sluitstuk van de nasleep van de
droogte wel eens de mogelijkheden van de Bijstandwet
ver te buiten kunnen gaan. In Frankrijk, waar de droog
te in grote gebieden een vernietigende werking heeft
gehad, wordt gedacht aan een vergoeding van de scha
de. Wanneer dit ook in ons land aan de orde komt, en
dat zal dan een Europese regeling moeten zijn, dan zal
daarvoor een aparte regeling moeten komen: de droog
teschaderegeling 1976.
Het blablagram van vorige maand gaf aanleiding tot
goedaardig commentaar van collega's, waarvan er een
verklaarde het truukje reeds te kennen uit de krant. Ge
lukkig had ik nergens gepretendeerd dat ik iets nieuws
had uitgevonden, dus waren we het snel eens. Hij had
het zelf toegepast en kon me trots mededelen dat hij
onmiddellijk tot voorzitter was gekozen van een heel
erg moeilijke commissie.
Overigens vind je regelmatig van die berichten terug,
die je al eerder bent tegengekomen. Zo valt mijn oog
minstens driemaal per jaar op dat reglement van orde
van een kantoor uit de negentiende eeuw. Jaartal en
naam wisselen nogal eens, maar de inhoud blijft onge
veer gelijk. Het gaat over klerken, die niet mogen roken
of drinken en elke dag een kitje kolen moeten meebren
gen.
Vooral in personeelsbladen zie je wei eens zo'n soort
reglement in moderne stijl. Dat gaat van: Artikel 1de
chef heeft altijd gelijk. Artikel 2, als de chef ongelijk
heeft treedt Artikel 1 onmiddellijk in werking.
Even onsterfelijk is dat aftreksommetje met de gehele
Nederlandse bevolking, waarbij uiteindelijk 2 inwoners
overblijven: u en ik en of u eens wat wilt gaan uitvoe
ren, want ik ben het goed zat dit land voortdurend in
m'n eentje te runnen
Dat verhaaltje van enkele maanden geleden over die
collega met zijn weddenschap getuigde ook niet be
paald van de originaliteit van ondergetekende, want
prompt las ik het enkele weken later in een versie,
waarin een soldaat en een kapitein de hoofdrol speel
den. Er zijn ook van die brieven, die zo'n lang leven lei
den, variaties op een misverstand over de betekenis
van een woord of de uitspraak ervan. Geen bruiloft of
partij kan zonder. Bepaalde tekeningetjes hebben dat
ook. Sommige ervan halen de handboeken als optisch
grapje, andere worden zelfs tot poster verheven en sie
ren de muren van de kamers van onze kinderen. Denk
maar eens aan die plaat met de kop van Freud. Weer
andere 'cartoons' leiden een vergeeld schaduwbestaan
in tienduizenden portefeuilles en worden voorzichtig op
het borreluurtje getoond. En iedereen lacht mee, al zijn
ze soms wel eens was scabreus.
Hier is nog zo'n onlangs gelezen verhaal, waarover wel
licht mijn betovergrootvader al heeft gegrinnikt toen hij
De Moniteur inkeek.
Een wereldberoemd juwelier in de Parijse Rue de la
Paix kreeg bezoek van een elegante vreemdeling, die
vroeg om een zeer mooie parel. De juwelier toonde een
prachtige peervormige schoonheid van grote klasse. De
prijs was acht miljoen frank en de klant schreef zonder
afdingen een cheque uit. De juwelier aarzelde, omdat
hij de man niet kende. Deze stelde voor om de cheque
even te laten innen door een bediende. Dat gebeurde
en de vreemdeling vertrok met de parel.
Enkele maanden later kwam hij terug en vroeg om een
exemplaar gelijkwaardig in elk opzicht aan de gelever
de parel. De juwelier zei, dat dit erg moeilijk zou wor
den en wellicht veel kostbaarder dan de eerste aan
koop. De vreemdeling vond dat geen bezwaar en ver
trok. De juwelier nam contact op met vooraanstaande
relaties in andere hoofdsteden en ontving enkele we
ken later bericht uit Brussel, dat een collega een derge
lijke parel kon kopen voor veertien miljoen frank. De ju
welier ging met de aankoop akkoord en zag toch nog
een zoete winst in het vooruitzicht.
Jammer genoeg kwam zijn elegante klant nooit meer
opdagen. Die had ongeacht de kosten toch in enkele
maanden een aardig winstje van zes miljoen weten te
behalen. Al vaker gelezen?
Kijk toch maar uit, want de heren oplichters vinden nog
steeds nieuwe methodes uit om anderen een beentje te
lichten.
Cas Sier
