vakantie!
greven met pensioen
de Europese coöperatieve kredietcoöpe
raties?
'Dat zie ik nog niet zitten, want het is
heel moeilijk. Je ziet al wel dat een aan
tal coöperatieve banken op een bepaald
punt samenwerken, de London Conti
nental Bankers Ltd. Ik vind dat ook
noodzakelijk en er zou m.i. wel meer
mogelijk zijn. Maar een soort integrale
samenwerking, die de verschillende Eu
ropese organisaties in één zakelijk en or
ganisatorisch verband brengt, zeg maar
een Europese kredietcoöperatie, is vol
gens mij voorshands zeker nog niet aan
de orde.'
Even eerlijk terugkijken
Heb je in al die 37 jaar wel eens omge
keken naar een andere baan? Na een
lichte aarzeling bekent de heer Greven:
'Jawel, ik heb er wel eens over gedacht.
Kreeg de kans ook, want er is me een di
recteurspositie bij een bankinstelling
aangeboden. Maar ik heb het niet ge
daan, omdat ik hier mijn toekomst zag.
Ik vond het een mieters bedrijf.' Een an
dere bekentenis krijg ik eruit als we het
hebben over de leeftijdsgrens van 62
jaar voor de hoofddirectie: 'Nou, ik heb
toen dat bekend werd, wel even moeten
slikken, want ik had graag door willen
werken tot 65 jaar. Maar naarmate ik er
meer over dacht ben ik gaan inzien, dat
het goed is, voor het bedrijf en voor je
zelf. Ik ben er helemaal mee verzoend en
verheug me er zelfs op.'
In ieder geval, terugkijkend, zul je dank
baar zijn, dat je al die jaren in goede ge
zondheid in onze organisatie hebt mo
gen werken, hard werken zelfs.
'Ja, erg dankbaaren peinzend alsof
hij voor zichzelf de balans wil opma
ken 'als ik het over mocht doen, zou
ik geloof ik wel het een en ander anders
benaderen. Ik ben in het begin wel eens
te rap in mijn oordeel geweest, en dat is
iets wat een Saks als ik eigenlijk niet
ligt. Zo'n Saks is eerder traag in het in
nemen van een standpunt, hij loopt er
omheen, bekijkt het, maar dan als hij zijn
oordeel heeft, blijft het zo. Ook zijn er tij
den geweest' - weer die peinzende blik
- 'waarin dat harde werken haast te gek
werd. Je rekent dan te weinig met je ge
zin, zonder dat te willen en ik geloof dat
ik in dit opzicht wel eens wat te kort ge
schoten ben.' De heer Greven leeft op
als hij aan zijn vrouw en zijn gezin denkt:
en niet te vergeten zijn tien kleinkinde
ren: 'Voor hen krijg ik nu meer tijd. Voor
al ook om mijn vrouw vind ik dat fijn,
wanteh aan haar ben ik in al die
jaren enorm veel verschuldigd. Zij is de
gene die altijd de meeste invloed op me
heeft gehad. We hopen nu samen toe te
komen aan heel veel dingen, die er in de
actieve tijd soms een beetje bij inge
schoten zijn.'
I can't stand fences
Al heeft hij zelf voor zijn werk tijd noch
moeite gespaard, de heer Greven is de
eerste, die zal erkennen, dat hij dat werk
niet alleen had kunnen verrichten. 'Ik
heb enorm goede medewerkers gehad.
Zonder hen had het niet gekund. Samen
je ergens voor inzetten, dan werk je sa
men met plezier. Nodig is dat je je men
sen dan ook vertrouwen en verantwoor
delijkheid schenkt. Ik wil natuurlijk in
contact blijven, maar ik dacht, dat dit
soort delegeren me wel gelukt is. Je
moet ook wel, want anders zou je te
zwaar belast worden, maar ik vind ook,
dat je het moet doen voor je medewer
kers zelf.'
lunchen, denk ik, dat de heer Greven het
ook met zijn komende omschakeling
best zal redden. Alleen stilzitten zal nog
niet zo gemakkelijk zijn. 'Ik verheug me
erop straks eens rustig met een boek te
zitten, maar dat zal wel niet zo lang zijn.
Ik moet wat om handen hebben. Mot
wat doen.'
Ook dat zal wel meevallen. De werk
groep CEA/CICA is er nog drie jaar, en er
zijn diverse instellingen en bedrijven
(o.a. 'De Porceleyne Fles' "t Schouten
huis' en enkele kleinere beleggings
maatschappijen), waar de heer Greven
een commissaris- of bestuursfunctie
vervult. Dat zal zijn handen aardig bezig
houden.
Zo was het al in 1963 en daarvóór en
daarna: één jachtdag was een week
Nee, Greven is geen man, die het liefst
een heel stevig hekje om zijn eigen tuin
tje zet. Hij ergert er zich aan, dat hij die
afrasteringsdrang in ons bedrijf soms
meer bespeurt dan vroeger. 'Als dat bij
ons groot geworden zijn hoort, is het
een nadeel. Goed, ieder moet precies
weten wat zijn taak is, helemaal ak
koord. Maar het is kortzichtig om dan zo
gauw mogelijk een heining om dat eigen
terreintje te gaan bouwen, opdat een
ander er toch maar vooral niet op kan
komen. Zulke staketsels moeten zo
gauw mogelijk tegen de grond. We
moeten, zonder over een hekje heen te
hoeven stappen, met elkaar kunnen
communiceren en overleggen. Je moet
in de wind durven staan, in plaats van
achter de zelf opgetrokken schutting.'
Zo is het. Het geheel is er mee gediend,
dat ieder verder kijkt dan zijn vakgebied
en het werkklimaat vaart er wel bij.
'Ken je die befaamde Amerikaanse
western-song:
'Don't fence me in'? Dat is het net, ik
heb een hekel aan neergelaten slagbo
men, die het gewone menselijke contact
belemmeren.'
Het spoor gaat verder
Als het interview 'karwei' bij hem thuis
achter de rug is en we samen ergens
En dan is er de jacht! Zijn grote hobby
van jongsaf. Als lid van het hoofdbe
stuur van de Jagersvereniging en vooral,
omdat hij de goede jagersmentaliteit
heeft, weet hij dat het imago van de ja
ger moet veranderen. 'Je hebt schieters
- die ontzettend veel kwaad doen en
jagers.' Als je hem zijn gang laat gaan,
kan hij er lyrisch over worden' buiten
in de natuur, dat is mooi op je eentje
door het veld lopen buiten de jachttijd
om te kijken wat er is of er in de
jachttijd met een paar gezellige mensen
op uit trekken. Daar krijg ik straks meer
gelegenheid voor. Ik vond het altijd een
heerlijke ontspanning: één jachtdag was
een week vakantie!'
Het wildspoor zal hem vaak weer naar
het oosten, vooral Overijssel, trekken.
We gunnen het hem, want 'bene meri-
tus est de nobis' I
Onze kring verliest iemand, die in al die
lange jaren voor ons een vertrouwde fi
guur is geworden. Een man met warmte
in zijn optreden, in doen en laten echt de
weidelijke jager. Een gentleman zonder
fapade, van wie je wist, dat hij zijn ge
voelens liet meespreken. Een Saks, die
al was ook hem een tikje Saksische kop
pigheid niet helemaal vreemd, nooit
moeite had zich als persoon geheel te
geven.
JRH
