19 Ook volgens de heer Philips vereist de diaconale taak een andere instelling dan vroeger. Om deze tijd te begrijpen is veel meer deskundigheid nodig. En dan heb je opeens die actuele noodsituaties. Toen de Marokkanen in de Mozes en Aéironkerk in hongerstaking waren, kwa men ze hier vragen of ze onze douches mochten gebruiken. Achteraf bleek, dat niemand daar voor voedsel zorgde! Dat hebben we toen onmiddelijk door 2 meisjes laten kopen en hebben van toen af vijf weken lang voor eten gezorgd. Voor 15 duizend gulden. Ja, we krijgen geld van giften en legaten en af en toe bedel ik weieens! Maar met vrijwilli gers alleen red je het niet, je kunt niet zonder een vaste staf, ook De Regen boog niet. Het Vensterhuis Dat heeft De Regenboog ook begrepen. Vrijwilligers, bijv. in het zomerproject. kunnen nog zo enthousiast zijn, ze kun nen door deskundigen gecoached wor den en door hun contacten een heleboel mensen van verdovende middelen af houden, de echte verslaafden vormen een heel ander probleem. Die leven in een eigen besloten wereld, waar een buitenstaander niet binnendringt. De vaste staf van De Regenboog is heel goed van alles op de hoogte, maar ook hun 'veldwerk' en 'huiskamerwerk' stelt grote eisen aan de aanpak. Men richt zich daarom vooral op verslaafden, waar een begin van motivatie aanwezig is om er vanaf te komen. Extreme, acute ge vallen, waar een langdurige medische behandeling nodig is, vallen buiten hun terrein, daarvoor zijn speciale centra als de Jellinek-kliniek. Maar De Regenboog doet toch meer dan alleen het veldwerk. Ze wil ook zoveel mogelijk de mensen blijven bijstaan die van hun verslaving los willen komen en tevens de mensen die een 'af-kick'-centrum achter de rug hebben bij de overgang naar het 'gewo ne' leven begeleiden. Vooral met deze bijstand en nazorg kan De Regenboog een duidelijke lacune opvullen. Daartoe exploiteert de Stichting sinds kort het 'Vensterhuis' in Bussum. Om de opbouw van dat werk mogelijk te maken heeft de Stichting Steun door Raboban- ken f100 000, geschonken. Het Ven sterhuis is gevestigd in een grote villa. Een jong echtpaar, Freek en Maaike Noordzij - de een is arbeidstherapeut, de ander verpleegkundige - heeft de lei ding, begeleid door enkele medische en psychiatrische deskundigen. Naast het echtpaar Noordzij worden er binnenkort nog twee personen aan de staf toege voegd. Toen wij er kwamen was het nog niet geheel op gang, maar er waren drie ex-verslaafden. Men kan er straks vijf tien tegelijk hebben - 8 jongens en 7 meisjes - die er na hun behandeling een soort stiltecentrum treffen, waarin hun revalidatie kan beginnen. Freek Noordzij legt de vier fasen daarvan uit: De eerste is die van huishoudelijke be zigheden, huis schoonhouden, afwas sen, tuin bijwerken. Bij ons bezoek kwam ds. Aalders binnen met een mooi bericht: een boer had 1000 m2 grond ter beschikking gesteld, waarop een groen tetuin kon worden aangelegd! In de tweede fase worden er contacten met de buitenwereld gelegd, bijv. in clubver band. Daarna komt als derde fase een maand werken in een fabriek of winkel, zodat ervaring wordt opgedaan in een werksituatie. Dan de laatste fase: op een kamer wonen. Ook dan worden ze nog minstens drie maanden begeleid. Elke fase wordt afgesloten met een zelf geschreven opstel. Verder vinden er tel kens groepsgesprekken plaats, waarin onderling de ervaringen worden uitge wisseld. Je hoopt natuurlijk, zegt Freek, dat ze niet terugvallen in de oude kwaal. Dat gebeurt natuurlijk wel, al hebben wij er nog weinig ervaring mee. Vaak zijn ex- verslaafden als vrijwilliger mee gaan werken; zij weten wat verslaving is en kunnen er met de verslaafden over pra ten. Men leeft in het Vensterhuis als een groot gezin. Er is een huisorde, regels zoals ook in een gezin gelden, niet zo streng als in de Emiliehoeve, maar men moet er zich toch aan houden, vrijwillig, ze worden van tevoren meegedeeld. Fa miliebezoek is toegestaan, maar met vrienden is men begrijpelijk nogal voor zichtig. Vrijwilligers verzorgen enkele lessen: tekenen, handwerken. Ook is er eenmaal per week bijbelstudie van de groep, zonder dat men verplicht is daar aan mee te doen. Het huis laat echter blijken waaruit het zijn kracht en inspira tie put. Opmerkelijk was de reactie van de buurt op de komst van het Vensterhuis. De vrees was, dat het een hard drugcentrum zou worden, er waren pro testen en zelfs een hearing in de ge meenteraad. Toen is er een informatieve avond gehouden, waar ongeveer zeven tig buurtbewoners zijn geweest en de houding van dezen is ten goede ge keerd. Een van hen, een gedragspsycho loog, zit in het bestuur en anderen heb ben hun hulp aangeboden. Probleem is nieuw voor onze cultuur De Regenboog is op weg, maar ze wil nog meer. Men hoopt in de toekomst ook een 'af-kick'-centrum te krijgen, waar de echte harde gevallen behandeld Links: Het Vincentiushuis aan de Klove niersburgwal te Amsterdam. Rechts: Het vensterhuis, de Statenhof, te Bussum. kunnen worden. Als er geld voor was, zou men daarvoor het liefst een boerde rij aanschaffen. Men geeft toe dat de soft-drugs mari huana, hasj - iets anders zijn dan de hard drugs. Maar de soft-druggebruiker blijkt maar al te vaak de hard drug 'eens te willen proberen' - daar mikt de dealer op! - en passeert dan heel gemakkelijk de grens, die hem van een echte 'junkie' scheidt. Als het eenmaal zo ver is, vraagt iedere vezel van je lichaam om heroïne. Depersonalisatie treedt op, de toestand van je lichaam kan je niet meer schelen, als je geest maar 'verruimd' wordt. De rest hoeft allemaal niet meer. Over het legaliseren van soft-drugs heerste geen eenstemmigheid. Jelle van Veen was er fel tegen: de stap van soft naar hard is te gemakkelijk. Dokter Bruin was er voor. 'Drugs bestaan al net zo lang duizenden jaren - als alcohol. In de westerse cultuur hebben we er pas enkele tientallen jaren mee te maken. Er zijn een heleboel angsten, omdat we het niet kennen en niet weten hoe er mee om te gaan. Dat moeten we leren. Ik vind van legalisering belangrijk, dat er een goed en gecontroleerd produkt komt, dat buiten de criminele sfeer te krijgen is. Er zitten risico's aan. Alcohol is lichamelijk schadelijker dan soft-

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Rabobank' | 1976 | | pagina 21