fiscale harmonisatie
in europese
gemeenschap
17
C. M. van der Jagt
Het is een moeizame weg naar fiscale harmonisatie tussen de landen in de Europese
Gemeenschap.
Slechts 45% van de totale bevolking van de Gemeenschap behoort tot de actieven, zodat
een steeds kleinere groep actieve personen de voortdurende welvaartsaanspraken van de
samenleving moet proberen te verwerkelijken. We zien dan ook dat de regeringen een
telkens groter deel van het bruto nationaal produkt door belastingen en sociale premiedruk
afromen. Dat gebeurt in het ene land echter sterker dan in het andere. Zo bedroeg in 1973
die afroming in Italië 35 tegen 45 in Nederland, terwijl in hetzelfde jaar de gemiddelde
Deen 6.805,— aan belastingen en sociale verzekeringen op tafel moest leggen en de
gemiddelde Ier daarvoor slechts 1.965,nodig had.
Dit is (Franse) revolutionaire propaganda
van meer dan 200 jaar geleden: de boeren
bevolking, die de adel en geestelijkheid
op de rug draagt.
Indien er, zoals hierboven aangeduid, zulke
enorme verschillen in de deelnemende lan
den zijn te constateren, kan van de Euro
pese burgers moeilijk het saamhorigheids
besef worden verwacht, dat hard nodig is
om tot een werkelijke eenheid binnen de
Europese Gemeenschap te komen. De ver
schillen tussen het noorden en het zuiden
van de Gemeenschap tonen een diepe
kloof in economische ontwikkeling, maat
schappelijk bestel en welvaart. Met het
dichten van die kloof konden helaas in de
laatste 20 a 25 jaar slechts geringe vorde
ringen worden gemaakt.
De ideale levensloop, welke men uit het
oogpunt van belastingen en maatschappe
lijke voorzieningen van de wieg tot het graf
in de EEG kan uitstippelen, zou als volgt
kunnen zijn: in Nederland geboren worden,
in Duitsland studeren, in Engeland gaan
stempelen, in Denemarken arbeidsinkom
sten verwerven, in Luxemburg gaan rente
nieren, in Italië dividenden gaan innen en
in Frankrijk sterven. Zo'n fiscale levensloop
zal wel altijd een utopie blijven.
Maar we zien thans wel dat de grensstreken
dichtbevolkt zijn met inwoners van buur
landen die zich in vele gevallen enkel om
fiscale redenen net over de grens vestigen.
Voor de meesten onder ons is deze mobili
teit niet weggelegd. Bedrijven en zeker de
multinationale ondernemingen kunnen
zulke stappen wel ondernemen. Met weinig
moeite kunnen ze de fiscale en monetaire
grenzen overschrijden en van de daarmede
gepaard gaande financiële voordelen volle
dig profiteren.
Hieruit blijkt, dat belastingen belangrijk zijn.
Dat was trouwens reeds in oude tijden het
geval. De onrechtvaardige Taille (een grond
belasting) vormde mede een aanleiding
- -v* -jë&CJ?.
MWfft ll i
