wob
wob
wob
4
De vele blijken van sympathie en medeleven, die ik bij mijn afscheid van de Centrale
Rabobank heb ontvangen, hebben deze gebeurtenis voor mijn vrouw en mij tot een zeer
gedenkwaardige gemaakt.
Voor zover ik dit niet per afzonderlijke brief heb gedaan, dank ik hierbij allen die af
scheid van mij zijn komen nemen voor hun hartelijke belangstelling.
Moge het de Centrale Rabobank en allen, die bij haar betrokken zijn, steeds goed blijven
gaan.
R. Manschot
zo min mogelijk van die van de CAO afwij
ken.
DE BERAADSLAGING BEGINT
Nu eind deze maand het structuurrapport
door de Centrale Kringvergadering zal
worden behandeld, mogen onze verwach
tingen daarvan wel even in de juiste pro
porties gebracht worden. Want - om de
uitersten maar even te noemen - dat wordt
niet de lang verbeide verjaardag van een
kind, dat dan het begeerde cadeautje
krijgt, en het wordt ook niet de dag, waar
op de patiënt de gevreesde operatie on
dergaat.
Met een kind of een patiënt is onze orga
nisatie niet te vergelijken. Eerder met een
gezonde volwassene, die zo verstandig is
eens te overwegen hoe hij het best zich
zelf, zijn familie en zijn bedrijf ook in de
toekomst gezond kan houden.
Het gaat nu om dat overwegen. Het rap
port helpt ons daarbij, het leidt onze ge
dachten binnen op het terrein en biedt het
resultaat van eigen overweging ons ter
overdenking aan. Dat is onder onze banken
gelukkig ook goed begrepen. De heer Mer-
tens vertelde op de Centrale Kringvergade
ring van vorige maand, dat hij bij zijn con
tacten met de kringbesturen overal grote
belangstelling voor het rapport had ge
merkt. Er is druk gestudeerd, er wordt over
gepraat, men bekijkt het kritisch en al zijn
er natuurlijk grote verschillen in benade
ring, de heer Mertens had daarvan toch
een positieve indruk gekregen.
Nu is het natuurlijk heel mooi, dat de hele
organisatie zich over zo'n rapport heeft
kunnen buigen. Vergeet echter niet, dat we
ook tot bepaalde min of meer afgeronde
conclusies moeten komen. Daarvoor is er
de Centrale Kringvergadering. Anders zou
het eind zoek zijn. We moeten dus ons best
doen, dat de vertegenwoordigers op de
Centrale Kringvergadering daar alle kans
voor krijgen. Dat gaat alleen in de weg van
een volkomen open discussie, waarin op
recht en vrij van gedachten gewisseld kan
worden. Als er alleen maar een aantal
standpunten verstard tegenover elkaar ko
men te staan, kun je geen discussie krij
gen. Dan ontbreekt het goede klimaat dat
nodig is om samen, alles overwegende, de
weg te vinden. Een klimaat dat we zo vaak
tevergeefs zoeken in de bijeenkomsten van
de Verenigde Naties. Die kant moeten wij
niet op en gelukkig is daar ook niet veel
kans op!
Nog even die proporties. De Centrale
Kringvergadering praat over het rapport
als ware het een schets, de grote lijnen,
die de contouren aangeven.
Ook de Centrale Kringvergadering heeft
geen preciese blauwdrukken voor zich,
waarop de maten van oppervlakten en
hoogten, de plaatsen van deuren en ramen
al nauwkeurig zijn aangegeven. Aan de
orde zijn alleen de contouren van de struc
tuur, vóórgetekend door de Structuurcom
missie met een soort preadvies daarbij
van de Raad van Toezicht en de Raad van
Beheer van de Centrale Bank. Die schets
kan de Centrale Kringvergadering aanvaar
den of niet; ze kan ook verzoeken de
schets hier of daar nog wat aan te vullen
of bij te werken, en wellicht meer concreet
te vertalen in ontwerp-regelingen en ont-
werp-statutenwijzigingen. Dan kan een
maquette ontstaan, waaraan ieder kan zien
hoe de voorgestelde structuur er in con-
creto uitziet.
Geen dag dus voor cadeautjes of opera
tief ingrijpen: we moeten uitmaken welke
kant we uit willen, want zelfs met een
aanvaard Structuurrapport is de zaak nog
niet afgedaan.
VERBINDING GIRO-CIRCUITS
Autoraces horen op een gesloten baan.
Zo'n circuit is er op gebouwd: hard rijden,
als maar rond, de kijkers kunnen het ver
loop volgen. Zelfs als er twee circuits
dicht naast elkaar zouden liggen, is het
ondenkbaar dat de deelnemers in één wed
strijd achtereenvolgens telkens de afzon
derlijke circuits zouden moeten afjakkeren.
Een circuit moet nu eenmaal in zich zelf
besloten zijn, anders komt de snelheid en
de veiligheid in het gedrang.
Zo is het eigenlijk ook met de verschillen
de giro-circuits die ons land momenteel
kent. Binnen die circuits - de postgiro,
gemeentegiro en bankgiro - draaien de
gelden vlot rond. Elk circuit doet er alles
aan voor zijn gebruikers het betalingsver
keer zo snel, veilig en nauwkeurig moge
lijk te laten verlopen. Maar in wezen zijn
het afzonderlijke, gesloten circuits, die
nog grotendeels onafhankelijk van elkaar
opereren. Wil de gebruiker van het ene
circuit naar het andere, dan moet hij als
het ware zijn auto uit de race nemen en
deze langs kleine weggetjes vervoeren
naar het andere circuit en daar weer op
nieuw van start gaan.
Voor raceauto's is dat geen bezwaar, maar
in het betalingsverkeer wordt het over
stappen van het ene naar het andere cir
cuit steeds meer als een lastige hindernis
ervaren. Het kost tijd en geld! En dat is in
deze tijd waarin het onderlinge betalings
verkeer steeds toeneemt voldoende reden
om er wat aan te doen.
Het heeft dan ook onze volle instemming,
dat deze maand een Stuurgroep Integratie
giro-verkeer is ingesteld en haar werk
zaamheden heeft aangevangen. „Integra
tie" wijst er op, dat gezocht wordt naar het
zodanig verbinden van de verschillende
circuits, dat het geld van het ene circuit
zonder vaart te verminderen zijn betalings
opdracht kan vervullen in een ander cir
cuit. Het blijft in de race en blijft een cir-
cuitbaan volgen, die op snelheid en vei
ligheid gebouwd is.
Of en hoe die integratie bereikt kan wor
den, zal de Stuurgroep gaan onderzoeken.
En dit zal geen eenvoudige taak zijn. De
techniek is reeds enorm ingewikkeld, maar
er zijn bovendien allerlei beleidspunten die
overwogen moeten worden. In ieder geval
is het goed, dat de Stuurgroep nu aan het
werk gaat, want de geslotenheid van de
afzonderlijke circuits heeft eveneens tot
gevolg, dat ieder vrij is zijn eigen techni
sche systeem te kiezen, waardoor naar
mate de techniek voortschrijdt de syste
men al verder uit elkaar zouden dreigen
te groeien.
Het grote belang, dat aan deze integratie
gehecht moet worden, blijkt uit het feit dat
dr. J. Zijlstra, president van De Nederland-
