21
V
Werktijd
Soms wordt zelfs een kassier nog wel eens
aan de wereld ten voorbeeld gehouden.
Dat gebeurde onlangs in het Dagblad voor
Noord-Limburg, waarin rubriekschrijver
P. Eultje in zijn ,,Op het randje" een be
schouwing weggeeft, die wij erg aardig
vonden, maar waarbij we toch willen aan
tekenen, dat de kassier van deze tijd nog
zeer veel gemeen heeft met die van vroe
ger jaren, ook al is hij niet altijd meer
„thuis".
„De kassier houdt zitting, wanneer hij thuis
is." Zo staat in het huishoudelijk regle
ment van een Boerenleenbank. Daarbij
dient echter opgemerkt te worden, dat dit
reglement zestig jaar oud is, en inmiddels
zijn geldigheid heelt verloren. Toch klinkt
die bepaling sympathieker dan het heden
daagse „Geopend van 9-12 en van 2-6
behalve op zaterdag".
We lopen allemaal in het gareel van 9-12
en van 2-6, of daaromtrent. Dat doen we
steeds op dezelfde vierkante meters, ach
ter het bureau, achter de machine, ol waar
ook. De overige uren van de dag wachten
de slaap, het eten, de ontspanning. Er
moet een tijd geweest zijn, dat men niet
wist wat het was „9-12, 2-6", omdat er
toen nog geen klokken waren. Toen kon
dus elkeen voor zichzelf uitmaken, wan
neer hij wenste te werken en wanneer hij
dat niet wilde doen.
Kunstenaars - schilders, componisten, e.d.
verkeren nog in die bevoorrechte positie.
Zij hoeven nooit op de klok te kijken om
te zien of het tijd is om met het werk te
starten of te eindigen. Zij werken bij dag of
nacht, wél of niet. Precies zoals hun dat 't
beste uitkomt in verband met de inspiratie,
het mooie weer, of hun financiële toestand.
Zo was het vroeger blijkbaar ook met de
kassier van de Boerenleenbank. Als hij
vond dat het weer was om geen hond door
te jagen, bleel hij lekker thuis, en dan
konden de klanten bij hem terecht.
Toch was het destijds met die kassier
anders dan nu met de kunstenaar. Was de
kassier thuis, dan was hij verplicht zitting
te houden. Geen excuses van „Ik ben nog
aan 't eten; kom over een uurtje maar eens
terug." Of 's nachts door het raam van zijn
slaapkamer tegen de klant op de stoep:
„Wie komt er nu midden in de nacht; mor
gen is het weer een dag." Nee, thuis was
thuis; en thuis was: klaar staan voor de
klant.
Zijn huis was dus geen thuis meer, met
tijd om ongestoord te kunnen eten, slapen
en ontspannen. Ze moeten zich vaak on
gelukkig gevoeld hebben, die kassiers van
destijds. Maar als nu nog een van hen
leeft, zal hij met weemoed terug denken
aan die goede oude tijd, waarin hij zich zo
ongelukkig voelde.
rt\
Osuuspankkien
Op 14 en 15 april jl. Mocht de Centrale
Bank gastheer zijn voor een delegatie van
elf vooraanstaande functionarissen van de
Finse Coöperatieve Bankorganisatie, de
OKO (Osuuspankkien Keskusliitto Oy). De
heren brachten een tweedaags oriëntatie-
bezoek aan de Centrale Bank te Utrecht
en Eindhoven, alsmede aan de Rabobank
te Tilburg.
De Finse Centrale Bank werd vertegen
woordigd door de heren M. Latola en E.
Tiesmaa. Namens de Centrale Unie van
Coöperatieve Banken waren aanwezig, de
heren J. Rasanen, A. Hallback en S. Vi-
ronen. Voorts maakten van het gezelschap
deel uit zes directeuren van aangesloten
banken, de heren P. Haarala, K. Heikkila,
K. Kukkonen, O. Paloniemi, K. Pölönen en
I. Varamaki.
Gelukkig voor de Nederlandse begeleiders
van onze Centrale Bank, dat onze Finse
zusterorganisatie ook wel OKO genoemd
mag worden. De foto geeft een beeld van
een bijeenkomst met de heren in het
Hoofdkantoor Beneluxlaan te Utrecht.
Evoluon
Zo maar een plaatje van een groep jonge
bezoekers aan het Eindhovense Evoluon.
Maar niet zomaar een groep kinderen. Het
betreft hier de eerste prijswinnaars in de
leeftijdsgroep 6-12 jaar van de grote, vijfde,
internationale prijsvraag voor de jeugd:
„Wij en de techniek". Zij wonnen, u be-
Sheriff
In het Utrechts Nieuwsblad lazen we een
bericht, dat we hier gaarne overnemen:
„Ongelukkig schrok heel Loenen zich vo
rige week toen daar de sirene van de Ra
bobank begon te loeien. Had de grote mis
daad nu ook het vredige Vechtdorp be
reikt? Nee, dat had-ie niet. Er was een
kleine verbouwing aan de gang. Timmer
man Beb Timmerman sloeg een klamp on
der de balie, waarbij hij het alarm ongewild
in werking stelde. Niets aan de hand dus.
Maar wel werd er breed gegrijnsd toen
twee uur later de plaatselijke sheriff,
zoals de groepscommandant van de rijks
politie daar wordt genoemd, kwam infor
meren wat er aan de hand was
We herinneren ons dat onze meneer Cas
Sier ooit eens een verhaal schreef, waarin
werd verteld dat op het geluid van de alarm-
schel van een plaatselijke bank aan een
dorpsplein niemand reageerde dan de café
houder naast de bank, die aan het aantal
stoten kon horen, hoeveel pils hij moest
brengen.
Maar, dat was in de goeie ouwe tijd
grijpt het al, met hun inzending een reis
naar Eindhoven met bezoek aan het Evo
luon. Het is natuurlijk geen Japan, waar
heen ook enkele - grotere - prijswinnaars
een reis mochten maken, maar reken maar
dat het een erg fijne dag is geweest.
