nieuws
van her
en der
1
20
VJ
reizen
In een andere veelgelezen rubriek in het
vorige nummer van ons blad kon men lezen
dat het goed gaat met de reizenverkoop
door Rabobanken. Aan het einde van dat
artikeltje werd onder meer gesteld, dat het
in de bedoeling ligt dat de Rabobank-
organisatie zich in de toekomst sterker gaat
richten op onder meer groepsreizen.
Een lezersreactie uit het blad Het Urker-
land van vorige maand, dat zoals de naam
al doet vermoeden in hoofdzaak op Urk
wordt gelezen, doch bij ons ter redactie
niet onbekend is, onderstreept die richting.
Onder de kop „Reactie op de Rabo-Rijn-
cruise 1974" zond een van de deelneem
sters aan de door de Rabobank georgani
seerde 4-daagse najaarscruise op de Rijn
in dichtvorm een reactie aan het blad. En
die luidde:
Net als verleden jaar
kreeg de Rabobank 't weer voor elkaar:
een boot vol Urkers, jong en oud.
En al was het wel een beetje koud,
dat mocht ons plezier niet drukken.
Slechts een enkele had last van nukken.
Wij gingen naar Keulen, Königswinter,
en Boppard, daarna langs de Lorelei,
waar menig schip kreeg averij.
In Oberwesel weer aan wal
voor een bustocht door het Moezeldal.
Nou, dat was wel prachtig
al werd het sommigen te machtig.
De laatste avond feest aan boord:
vele gedichten hebben wij toen gehoord
door een oude baas van 88 jaar,
je vraagt je af, hoe krijgt hij 't voor elkaar.
En ome Rein, ook zo'n portret:
man, man, wat hadden we een pret.
Na Romeo en Julia, ook nog de
[stoelendans
en al die oudjes waagden hier een kans
Heren van Ketel en Raiffeisen:
wij hopen op nog veel van zulke reizen.
Een reisverslag is het, dat er niet om liegt
en dat ons even met heimwee deed terug
denken aan onze eigen Rijnreis, al weer
wat jaartjes geleden. Na dit gedicht zou je
er zo weer zin in krijgen. Maar dan wel
mee met de Rabobankenrijncruise uit Urk.
Enfin, in ieder geval hoort u het nu ook
eens van een ander, dan van de bank zelf.
damesvoetbal
We hebben weinig reacties ontvangen op
onze oproep eens te reageren op het idee
van de dames uit llpendam, die ook wel het
damesvoetbal in Rabobankverband willen
beoefenen en zelfs wel de gedachte koes
teren, dat er op het jaarlijkse toernooi te
Utrecht en Valkenswaard een plaatsje voor
die damesvoetbalelftallen zou worden in
geruimd. Eerlijkheidshalve dient te worden
gezegd, dat we daarover nog geen contact
hebben gezocht met de dames en het is
dus zeer wel mogelijk, dat zich daar reeds
een stroom van voetbalminnende meisjes
en jonge vrouwen heeft aangemeld. Maar
dat horen we dan nog wel.
Toch ontvingen wij ook een aanmelding
naar aanleiding van ons stukje, maar die
handelde - al laten we ons licht verder niet
onder de korenmaat schijnen en nemen
we het journalistieke werk zeer serieus -
over een meer passieve vorm van het edele
voetbalspel, namelijk het kijken naar voet
ballen en erover schrijven.
In deze tijd van vergaande specialisatie,
die ook op het gebied van de sportverslag-
legging - verslaggeverij moeten we dan
eigenlijk zeggen - al ver is doorgevoerd,
kijkt u maar eens naar de televisie of luis
tert u maar een naar de sportprogramma's
op de radio, is er wel ruimte voor een
sportjournalist in deze kolommen. Ten min
ste, zo dacht een geacht medewerker van
een onzer aangesloten banken te Sevenum
er over. Hij, een amateur-sportverslaggever
pur sang, die al vele jaren op allerlei niveau
meedraait op de sportvelden, bood zich
na lezing van onze oproep onmiddellijk aan
om te zijner tijd voor ons blad exclusief
de damesvoetballerij te gaan verslaan.
Daarmee brengt hij ons nu toch wel enigs
zins in een moeilijk parket, want zo'n ge
beurtenis leek ons zelf ook wel de moeite
van een eigen, persoonlijke benadering en
behandeling waard. Zijn er echter nog
meer liefhebbers dan is het misschien mo
gelijk een prijsvraagje uit te schrijven voor
het beste sportverslag. Een eenvoudig be
kertje, vaantje of medailletje zit er wel aan.
Als u maar weet, aldus zegt onze eigen
fotograaf zojuist nog, nadat hij het boven
staande over onze rug meelas, dat ik erop
sta om zelf de foto's te maken. Waarvan
hierbij acte.
