in
woorden
en
miljoenen
rom klagen </<e boeren
We Welvgzrthhtzq t
38
k)P leyer» iw g|\em^j m een
uit onze historie
vergeten. Zijn salaris steeg niet veel, maar
wel regelmatig.
In 1913 hield de Eerwaarde Heer Savney
(adviseur van de bank) vóór de bestuurs
verkiezing een gloedvolle rede.
„Van een goed Bestuur der Leenbanken en
Boerenbonden hangt het wel en wee af
van landbouwers en veehouders."
Dat kon wel waar zijn, maar toch en „intus
sen zonder acht te slaan op de waar
schuwing van de Directeur voorzitter
van het bestuur) ging opeens een vierde
der leden huiswaarts en nam geen deel
aan de stemming".
Dat was werkelijk onheus en teleurstellend,
ook voor de spreker.
Maar de vertrekkenden werden geacht
toch hun stemmen te hebben uitgebracht.
Immers zij hadden verkondigd: „de oude
leden zijn ons goed". Dus waren voor de
verkiezing voldoende stemmen uitgebracht.
Waar of niet?
Wel werd later een boetebeding ingevoerd
wegens te vroeg vertrekken, waarmee ook
die kans op een vrije avond was verkeken.
Enige tijd daarna werd de boete verhoogd
tot 25 cent.
„Verschoning indienen komt niet meer in
aanmerking, tenzij voor ziekte".
Doch aan de vrouwelijke leden werd voor
iedere vergadering verschoning toegestaan.
Een zeker chauvinisme kan niet over het
hoofd worden gezien, waar men zichzelf
(als jongste bank) niet wilde zien als con
current van andere banken die „vaak veel
minder solide waren" en waarvan het lid
maatschap schade zou toebrengen aan de
evennaaste.
Een fraude bij een zusterbank was natuur
lijk koren op de molen van de tegen
standers daarom vroeg de adviseur met
veel drang om „onze schone instelling"
toch maar te blijven steunen. Die fraude
was gauw vergeten want in 1914 beweerde
dezelfde adviseur „Ik wil u zeggen dat uw
geld op de Boerenleenbank veilig is, want
door de steun en scherpe controle van de
Centrale Bank zal een plaatselijke bank
nooit haar soliditeit verliezen".
De sterke binding tussen Bank en Bond
bleek in 1917/1918 want toen werd een deel
van de winst bestemd voor aankopen van
een korenzaaimachine en een stamboek
stier, vergezeld door een hoogwaardige
bok.
In 1937 werd de zeer bescheiden Joh. v.
Geffen gehuldigd, omdat hij al vanaf de op
richting aan de bank verbonden was, waar
van 25 jaar als „directeur".
Met hem verdween de laatste der oude be
stuurders onder dank voor al wat hij in die
vele jaren „zo geheel belangeloos voor
onze organisatie (d.w.z. Ammerzoden) heeft
verricht."
Die trouw is in onze grote organisatie ge
lukkig niet verdwenen. Zou dat wel het ge
val zijn, dan zouden we niet gebleven zijn,
wat we zijn, nl. de erfgenamen van de
idealen van Vater Raiffeisen.
wordt vervolgd.
In de afgelopen maand augustus heb
ben zich bij de ontwikkeling van mid
delen en uitzettingen de tendensen
van de laatste maanden voortgezet.
De groei van spaargelden, eigen de
posito's en doorgegeven deposito's te
zamen is groter dan in de overeen
komstige maanden van 1973 en 1972.
Bij een vergelijking met 1973 dient men
evenwel te bedenken dat in augustus
van dat jaar de terugval in de spaar-
aanwas is begonnen; een vergelijking
met 1972 geeft dan ook een duidelijker
inzicht. De tegoeden op privérekenin-
gen namen in augustus sterk toe.
Daartegenover stond een sterke daling
van de saldi op zakelijke rekening
courant. De belangrijkste oorzaak hier
voor moet evenals voor de sterke stij
ging van de uitstaande debetsaldi,
worden gezocht in de ontwikkelingen
bij de agrarische bedrijven en bij het
overige midden- en kleinbedrijf.
De groei van de leningen bleef, hoewel
groter dan in de beide voorgaande
maanden, achter bij het normale
beeld.
De beschreven ontwikkeling had tot
gevolg dat de liquiditeitspositie van de
gezamenlijke aangesloten banken een
verkrapping onderging, die overigens
grotendeels moet worden toegeschre
ven aan de invloed van het seizoen.
