nieuws
van her
en der
V
T
V
20
Newsletter
Vorige maand beloofden wij nog eens terug
te komen op de inhoud van de heel een
voudige, gestencilde „Newsletter" van de
CamCULL, de Liga van credit unions in
Kameroen.
De korte verslagen en oproepen in het
blaadje worden afgewisseld met spreuken
en propagandistische leuzen, waarvan wij
er hieronder een aantal laten volgen.
„Lenen is als een huwelijk, terugbetalen ge
lijk een rouwfeest"
„Lenen is goed, sparen is beter"
„Wie bij de credit unions spaart, investeert
in menselijkheid"
„De nood van de een is gelegenheid voor
een ander om te dienen"
„De credit unions zijn zo goed als de men
sen, die ze leiden"
„Een reis van duizenden mijlen, begint met
een kleine stap".
En Esther Lum Che, die woont in de Ahidjo
Straat, Huis no. 24 in Tiko, schreef aan het
blad, hoe trots ze er op was, door de Fako
Credit Unions te zijn uitverkoren als Miss
Credit Union. Ze doet een oproep aan alle
lezers om snel lid te worden van de dichtst
bijzijnde credit union en regelmatig te spa
ren voor een beter en mooier leven.
Maar ook negatieve geluiden ontbreken
niet. Ergens lezen we de klacht, dat zo wei
nig leidinggevende personen bereid wor
den gevonden om te schrijven in het blad
en elders wordt verhaald over een drietal
leden van een Credit Union in Bambui, dat
weigerde de leningen af te betalen. Twee
van de drie betaalden uiteindelijk toch, na
dat de rechter zich ermee had bemoeid.
De derde gaf zijn geld pas uit handen op
het moment dat een politieman zijn erf op
kwam om zijn boeltje te verkopen.
De sociale omstandigheden, waaronder
velen moeten werken komt tot uiting in een
bericht over de Acosca-medewerker, die
een auto-ongeluk had. Zijn vrouw brak
haar hand, zijn dochtertje een kaak en hij
zelf ontwrichtte zijn enkel. In het verslagje
staat: „Het ongeluk heeft de familie veel
geld gekost. Mijnheer Quainoo was echter
in staat de medische onkosten te voldoen,
evenals de rekeningen van het ziekenhuis,
van de kaakchirurg en de arts. De arm van
zijn vrouw, de kaak van zijn dochter en zijn
enkel konden worden gered."
/Tv
Verbazing
De Journalist, het vakblad van de Neder
landse journalisten, citeert ons maandblad
in zijn nummer van 1 april. Onder het kopje
„Verbazing" staat onze tekst: „Merkwaar
dig was, dat tijdens de persconferentie, die
wij vorige maand gehouden hebben, op
een gegeven ogenblik ook de autonomie
van onze banken ter sprake kwam. Van de
grootsteedse pers verwacht je eigenlijk
niet, dat zij aan zo'n onderwerp, dat intern
onder ons leeft enige weet hebben. Het was
echter een vertegenwoordiger van een der
bekende landelijke bladen, die de betref
fende vraag stelde. De kennis van de pers
moet je niet onderschatten?" En na dat
citaat volgt dan het korte commentaar:
Nou horen we het eens van een vreemde.
Tja, we steken graag verdiende pluimen
op eerbare journalistieke hoeden, maar een
beetje bitter zijn we toch wel. Na al die ja
ren trouw adverteren in de kranten en dan
nog een vreemde te worden genoemd
/t\
Bergen op Zoom
De Boerenleenbank Bergen op Zoom lever
de voor de tweede maal in haar geschiede
nis een hoofdprijswinnaar in een interna
tionale jeugdprijsvraag. De eerste keer was
in 1971, toen op 8 januari Christo Beniers
een hoofdprijs in ontvangst mocht nemen.
Dat was trouwens toch een veelbewogen
jaar, want in april vond een mislukte over
val plaats op de bank en in september werd
het nieuwe bankgebouw met veel feestelijk
heden geopend.
Op 13 maart 1974 was er weer aanleiding
voor festiviteiten, want de 15-jarige Anja
Bogers won een van de hoofdprijzen van de
internationale jeugdprijsvraag 1973 met
een werkstuk over de geschiedenis van
haar woonstad, Bergen op Zoom. De prijs,
een tiendaagse reis naar de Middellandse
Zee en een gouden onderscheiding, werden
haar tijdens een feestelijke bijeenkomst uit
gereikt.
iÊ\
Station
Enkele duizenden van onze trouwste lezers
zullen zich op donderdag 30 mei naar
Utrecht begeven voor het bijwonen van de
Algemene Vergadering. Een deel ervan zal
per trein arriveren en zich realiseren dat er
sinds vorig jaar weer het nodige is veran
derd in Utrechts binnenstad en rond het
Centraal Station. Gelukkig behoeven zij
nauwelijks de buitenlucht in om de verga
derzaal te bereiken en ook als zij zich in de
pauze of na afloop van de vergadering wat
willen vertreden biedt Hoog-Catharijne veel
overdekt amusement.
Het station zelf echter blijft nog wat romme
lig, ook al is het oude gebouw gesloten en
een nieuwe, moderne hal aanwezig, voor
zien van de modernste snufjes op het ge-
