nieuws
van her
en der
20
c
1
4,1
U
3,1
5
4,?
0
4,?
0
2.8
8,7
5
1.0
5
•2,4
5
4
0,7
V
Tellen
En wij dachten nog wel, dat het was uit
gestorven, dat goede, oude ras van de na-
tellers en narekenaars. Maar gelukkig, ze
leven nog en tellen noest voort. Zo ook een
kolonie van tellers in het gebouw van onze
Rabobank te Woensel en Acht. Ze zonden
ons een enthousiaste brief en wat zij noem
den ,,de output van hun tafelcomputer",
gevormd door een bescheiden telstrookje,
dat we hier gaarne als bewijsstuk reprodu
ceren.
Uiteraard steeg ons het schaamrood naar
de bleke kaken, want het is volkomen waar:
we hebben ons in de Deense luren laten
leggen met dat verhaal over de boer en
zijn rekening voor 1 koe. Niet 1460, doch
1470 Deense Kronen was het totaalbedrag
van die rekening. Als exponenten van het
bankwezen, hadden we niet klakkeloos
mogen overnemen uit de voor ons toen nog
onbekende bron, maar was narekenen het
eerste gebod geweest.
Gelukkig dat de tellers ook in onze orga
nisatie nog leven. Hartelijk dank Hans,
Miss Woensel 1969 en al die anderen daar,
die zich zo hebben ingespannen. We be
kennen schuld.
Overigens heeft dit verhaal nog een staar
tje. We ontvingen namelijk van de directeur
van een aangesloten bank, waarvan we
naar aanleiding van het bovenstaande de
naam maar liefderijk zullen verzwijgen, een
brief als reactie op onze opmerking, dat
het knipsel kwam uit een aan ons niet be
kend blad.
Schreef die directeur in een vriendelijk
briefje, dat het afkomstig was uit het door
zijn bank gepubliceerde mededelingen- en
voorlichtingsblad.
Hij heeft dus lekker ook de rekening niet
nageteld en voor een bankdirecteur is dat
erger dan voor een bankredacteur
i
Een verre vriend
H. A. M. Simons werkte al vier jaar tot
ieders tevredenheid bij de Rabobank te
Melick. Een huwelijksfeest in het verre
Zwitserland maakte aan die tevredenheid
voor wat het de heer Simons zelf betrof,
een einde. Hij werd verliefd op Zwitser
land, het land waarvan we in het vorige
nummer het coöperatief kredietwezen zo
uitvoerig onder de loep namen. Hij sollici
teerde links en rechts en kreeg uiteindelijk
een interessante job bij de Schweizerische
Bankgesellschaft in Zürich, die hij begin
vorig jaar zou aanvaarden. Vanwege de
zeer grote drukte bij de bank te Melick
stelde hij zijn vertrek nog een half jaar uit,
maar in augustus vertrok hij definitief.
Helemaal vergeten kon hij zijn oude bank
in Melick toch niet, want nog regelmatig
heeft hij contact en wel op een zeer mo
derne wijze. In Zürich is hij namelijk werk
zaam op de Telexafdeling van de bank en
op een rustig moment wordt de verbinding
tussen Zürich en Melick een enkele keer
gebruikt voor het wisselen van een groet
of een kort bericht. De heer Simons doet
in elk geval veel buitenlandse ervaring op
en dat is voor een jonge bankmedewerker
een niet te versmaden voordeel bij latere
sollicitaties in eigen land. Wellicht zien we
hem ooit weer terug in Melick of elders in
onze grote Rabobankorganisatie.
A
A
V
Van lezers - 1
Een lezer stuurt ons een knipseltje over een
loos-alarm bij een postkantoor ter plaatse
en voegt er aan toe, dat het bericht niet ge-
geheel volledig was. Toen namelijk de
alarmmelding bij de Rabobank te S. bin-
kwam werd onmiddellijk de politie gebeld.
De dienstdoende ambtenaar van de - ove
rigens zeer landelijk gelegen - post rea
geerde met de kreet: Meneer, wat moet ik
nu doen. Ik zit hier pas!
Onze lezer besluit: de Rabomensen wisten
dit keer een probleem niet op te lossen.
P.S. Overigens mag je niet schrijven
Rabomensen, dat moet zijn Rabobank-
mensen!