nieuws van her en der 20 c 1 4,1 U 3,1 5 4,? 0 4,? 0 2.8 8,7 5 1.0 5 •2,4 5 4 0,7 V Tellen En wij dachten nog wel, dat het was uit gestorven, dat goede, oude ras van de na- tellers en narekenaars. Maar gelukkig, ze leven nog en tellen noest voort. Zo ook een kolonie van tellers in het gebouw van onze Rabobank te Woensel en Acht. Ze zonden ons een enthousiaste brief en wat zij noem den ,,de output van hun tafelcomputer", gevormd door een bescheiden telstrookje, dat we hier gaarne als bewijsstuk reprodu ceren. Uiteraard steeg ons het schaamrood naar de bleke kaken, want het is volkomen waar: we hebben ons in de Deense luren laten leggen met dat verhaal over de boer en zijn rekening voor 1 koe. Niet 1460, doch 1470 Deense Kronen was het totaalbedrag van die rekening. Als exponenten van het bankwezen, hadden we niet klakkeloos mogen overnemen uit de voor ons toen nog onbekende bron, maar was narekenen het eerste gebod geweest. Gelukkig dat de tellers ook in onze orga nisatie nog leven. Hartelijk dank Hans, Miss Woensel 1969 en al die anderen daar, die zich zo hebben ingespannen. We be kennen schuld. Overigens heeft dit verhaal nog een staar tje. We ontvingen namelijk van de directeur van een aangesloten bank, waarvan we naar aanleiding van het bovenstaande de naam maar liefderijk zullen verzwijgen, een brief als reactie op onze opmerking, dat het knipsel kwam uit een aan ons niet be kend blad. Schreef die directeur in een vriendelijk briefje, dat het afkomstig was uit het door zijn bank gepubliceerde mededelingen- en voorlichtingsblad. Hij heeft dus lekker ook de rekening niet nageteld en voor een bankdirecteur is dat erger dan voor een bankredacteur i Een verre vriend H. A. M. Simons werkte al vier jaar tot ieders tevredenheid bij de Rabobank te Melick. Een huwelijksfeest in het verre Zwitserland maakte aan die tevredenheid voor wat het de heer Simons zelf betrof, een einde. Hij werd verliefd op Zwitser land, het land waarvan we in het vorige nummer het coöperatief kredietwezen zo uitvoerig onder de loep namen. Hij sollici teerde links en rechts en kreeg uiteindelijk een interessante job bij de Schweizerische Bankgesellschaft in Zürich, die hij begin vorig jaar zou aanvaarden. Vanwege de zeer grote drukte bij de bank te Melick stelde hij zijn vertrek nog een half jaar uit, maar in augustus vertrok hij definitief. Helemaal vergeten kon hij zijn oude bank in Melick toch niet, want nog regelmatig heeft hij contact en wel op een zeer mo derne wijze. In Zürich is hij namelijk werk zaam op de Telexafdeling van de bank en op een rustig moment wordt de verbinding tussen Zürich en Melick een enkele keer gebruikt voor het wisselen van een groet of een kort bericht. De heer Simons doet in elk geval veel buitenlandse ervaring op en dat is voor een jonge bankmedewerker een niet te versmaden voordeel bij latere sollicitaties in eigen land. Wellicht zien we hem ooit weer terug in Melick of elders in onze grote Rabobankorganisatie. A A V Van lezers - 1 Een lezer stuurt ons een knipseltje over een loos-alarm bij een postkantoor ter plaatse en voegt er aan toe, dat het bericht niet ge- geheel volledig was. Toen namelijk de alarmmelding bij de Rabobank te S. bin- kwam werd onmiddellijk de politie gebeld. De dienstdoende ambtenaar van de - ove rigens zeer landelijk gelegen - post rea geerde met de kreet: Meneer, wat moet ik nu doen. Ik zit hier pas! Onze lezer besluit: de Rabomensen wisten dit keer een probleem niet op te lossen. P.S. Overigens mag je niet schrijven Rabomensen, dat moet zijn Rabobank- mensen!

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Rabobank' | 1974 | | pagina 22