e.g.-landbouwprijzen
18
landbouwcommentaar
Het zal ook voor het landbouwbeleid van belang zijn wan
neer men dit gevaar kan bezweren.
De Europese Commissie heeft reeds enkele gedachten ge
opperd voor het overwinnen van de energiecrisis. De
Commissie stelt voorop - een vrij verkeer van energie
dragers in de E.G. waardoor de lasten van de olieboycot
worden verdeeld.
Verder is er sprake van een z.g. Marshallplan voor de
Arabische Staten.
Het is op dit moment niet bekend of daar ook de voedsel
voorziening van de Arabische wereld toe behoort. Er zou
wel reden toe zijn want het is bekend dat onze olieleve
ranciers grote moeite hebben om hun bevolking zelf te
voeden en afhankelijk zijn van leveranties van de V.S.,
Rusland en West-Europa. De V S. hebben officieel de ge
dachten over een voedselboycot van de hand gewezen
en ook de West-Europese landen (inclusief Nederlandse
pootaardappelen) blijven leveren. Toch zou een grotere
zekerheid op dit gebied welkom kunnen zijn voor de Ara
bieren, terwijl ook een uitgebreide technische hulp voor
de voedselproduktie in de Arabische staten in de rede zou
liggen.
In het algemeen zal voedselhulp en ontwikkeling van voed-
sellandbouw in de ontwikkelingslanden, meer aandacht
moeten krijgen. De gestegen prijzen op de wereldmarkt
treffen de grondstofarme ontwikkelingslanden het meest.
De hoge kunstmestprijzen maken ook de landbouwpro-
duktie daar moeilijk.
Een afremming van de economische groei in het Westen
zal ongetwijfeld de ontwikkelingshulp in de knel doen
komen; concentratie op één van de meest essentiële on
derdelen ervan zou daarom bepleit moeten worden.
De discussie over de E.G.-landbouwprijzen voor 1974/75
komt reeds nader.
In januari wil de heer Lardinois voorstellen gaan doen.
Zijn memorandum zal dan wel in de boekenkast zijn te
recht gekomen, want de ministers van landbouw toonden
er weinig belangstelling voor: de energiecrisis heeft het
gesprek over overschotten een theoretisch karakter ge
geven. Inmiddels schieten de prijzen van de agrarische
produktiemiddelen omhoog.
Het C.O.P.A. heeft berekend dat in december 1973 de kos
ten met 14% tegenover het vorig jaar waren gestegen.
Over de verdere ontwikkeling kan het C.O.P.A. zich nog
niet uitspreken.
Het is zeer de vraag of de Commissie alleen kan volstaan
met een voorstel over de prijzen zonder een zekere be
heersing van de stijging van de kosten in het vooruitzicht
te stellen. Wanneer men volstaat met de traditionele me
thode, dan zou er in de herfst wel eens een aanvullende
verhoging nodig kunnen zijn.
Een onwezenlijk grijze schemering hing over de kantoor
ruimten van de Centrale Bank. In het geheimzinnig half
duister bewogen zich zwijgend de stille figuren van per
soneelsleden. De hier en daar opflikkerende lichtjes ge
tuigden van de ook nu nog niet aflatende hartstocht van
de rokers. Alleen, meer dan ooit te voren was het aan
steken van hun sigaar of sigaret een ritueel. Lang poogden
zij het vlammetje levend te houden in de palm van hun
hand om zo even een illusie van warmte en behaaglijkheid
te wekken. Dan als de kleine vlam was uitgeblust, schurk
ten ze diep weg in hun dikke overjassen en pijnlijk turend
naar de witte vlekken van het papier, dat opschemerde
tegen het donkergrijs van hun bureaus, werkten ze door.
Zoals ze dat ook vroeger deden, vroeger toen alles nog
warmte uitstraalde en overal licht, heerlijk licht brandde
Zo'n stukje als hier boven, vloeit bijna vanzelf uit je vin
gers, als je even hebt gepraat met een pessimist, die
werkzaam is bij onze Centrale Bank, zoals mij onlangs
overkwam, toen ik in Utrecht een Commissievergadering
moest bijwonen.
Maar als je bij je bezoek ook met een paar optimisten -
en die zijn er veel, gelukkig - keuvelt, dan blijkt het alle
rnaar wel mee te vallen met de directe gevolgen van de
energiecrisis.
Nochtans moet het mij van het hart, dat ze daar bij de
Centrale Bank snel en goed een antwoord pogen te geven
op het grote probleem van onze tijd, door metterdaad
zuinig te doen met elektriciteit.
Dat is piet zo'n grote moeite, want wie eens binnengluurt
in de moderne kantoorzalen, wordt steeds opnieuw over
weldigd door de enorme hoeveelheid licht, die er neer-
plenst uit de plafonds.
Die bezuiniging leidde overigens bij een van de kantoren
van onze Centrale Bank tot een komisch incident, dat zo
klassiek is en zo vaak in allerlei omstandigheden is voor
gekomen, dat het nauwelijks mogelijk lijkt, dat het nu nog
eens gebeurde.
Toen er op verschillende verdiepingen gewerkt werd aan
het verminderen van de lichtsterkte, werd daar lakoniek
op gereageerd. Maar dezelfde avond kwam een functiona
ris zeer ernstig zijn beklag doen. Bij zo'n zwakke ver
lichting konden hij noch de andere medewerkers hun
werk nog naar behoren verrichten.
Vanaf het ogenblik, dat de elektricien de lampen had ver
anderd was het mis.
Zere ogen, moeilijke voorhoofden.
Een onmiddellijk onderzoek volgde, want de verzorgings-
dienst van zo'n groot kantoor staat immer paraat. En wat
bleekOp de betreffende afdeling brandden de lichtjes
nog voor de volle honderd procent, zoals ze altijd hadden
gedaan. De technicus had alleen maar een paar voorbe
reidingen getroffen voor de volgende dag.
Met rode konen droop de eenzame klager af. Zo ziet u wat
suggestie vermag, zelfs bij nuchtere bankmensen. Maar u
of mij zou zoiets nooit overkomen, nietwaar?
Cas Sier