uit onze historie
32
zwaailicht od "^r 's a"e rec'en toe dat w'j °ns te 9e~
nobel en onbaatzuchtig
legener tijd bewust maken hoe een vorige
Vincent van den heuvel generatie rusteloos gewerkt heeft om de
en Zijn omgeving emancipatie van ons gewest te bevorderen.
Een van de vooraanstaande mensen in het
sociale leven van de jaren 1900-1920 was
Vincent van den Heuvel uit Geldrop. Wat
Pater Van den Eisen betekend heeft voor
de Nederlandse Christelijke Boerenbond,
betekende Vincent van den Heuvel voor de
Centrale Boerenleenbank."
Aldus luidt de aanhef van een gedenk-
schriftje.
Terugblikker wil met u graag het zwaai
licht hanteren om, mede daardoor, te ver
hinderen dat Vincent van den Heuvel met
zijn achtergrond en omgeving in de sche
mer van het verleden zouden verdwijnen.
Oók al omdat het werk dat toen verricht
werd, nu nog de basis is van wat, zij het
op onnoemelijk veel groter schaal, be
staat.
Er is hier werkelijk geen behoefte aan
mensenverheerlijking, maar wel om, in Van
den Heuvel, de velen te eren die zich, zo
als hij, volkomen hebben gewijd aan het
humane doel dat zij nastreefden: de ver
heffing van de boerenstand uit zijn ar
moede en onwetendheid.
U zult het met Terugblikker eens zijn dat
men om iemand goed te kunnen, begrijpen
in zijn persoonlijke presentatie, óók zijn
achtergronden en milieu moet kennen. Dat
spreekt te meer met betrekking tot die
genen die, hoe dan ook, een stempel
drukten op hun omgeving in hun levens
stijl en ook nog daarna.
Vincent van den Heuvel was heel duide
lijk „zo iemand".
Hij werd geboren op 8 december 1854 in
Geldrop, als vierde zoon van de wollen
stoffenfabrikant Willem van den Heuvel die,
samen met zijn vrouw Pauline Couwen-
bergh, hun kinderen - zes jongens en vier
meisjes - een warm gezinsleven boden,
waarin óók nog plaats was voor zeven kin
deren van een overleden familielid.
In dit gezin, waarin praktisch christendom
het levenspatroon bepaalde, werd de
grondslag gelegd voor de zeer vele be
langrijke functies en werkzaamheden van
Vincent, die nooit zijn eigen belang zocht
maar zich steeds en overal inzette ten
bate van individu en gemeenschap, voor
de emancipatie (d.i. vrijmaking en ontwik
keling) van de levenskring - zo ruim mo
gelijk gedacht - die de zijne was.
Hij streed voor de belangen van de Gel-
dropse textielwerkers (Geldrop had al in
de 15e eeuw fabrieken van wollen stoffen),
ook nadat hij, om zich geheel aan sociale
en maatschappelijke arbeid te kunnen wij
den, in 1903 „de fabriek" verliet, hoe moei
lijk dit besluit ook viel voor hem en zijn
medewerkers die hem op handen droegen.
Hij, vader van vele kinderen en dus hoofd
van een veelvragend gezin, hielp, waar dat
mogelijk was en pro Deo, de arme zand
boeren, was werkend lid van de charita
tieve St. Vincentiusvereniging, vond tijd
om aan kleine onontwikkelde middenstan
ders eenvoudig boekhouden te leren, was
commissaris van enkele instellingen, be
stuurslid van de Boerenbond, was lid van
de Tweede Kamer en werkte daarin samen
met voormannen als dr. Schaepman, mgr.
Nolens, mr. Ruys de Beerenbrouck en Jan
Truyen.
Hij werd lid van de Provinciale Staten,
later Gedeputeerde van Noord-Brabant en
hield nog genoeg warmte over om uit
eigen vermogen te helpen waar zijn hulp
nodig was.
Naast deze veeleisende taken vond hij
werkelijk ontspanning als directeur - ge
durende veertig jaren! - van het R.K.-
Kerkkoor te Geldrop. Onder zijn leiding
kwamen belangrijke vernieuwingen tot
stand waardoor dit koor tot de meest
bekende en volmaakte in wijde omgeving
ging behoren.
Hield hij dan nog tijd over voor ontspan-
Terugblikker maakte voor het hier
bij afgedrukte artikel dankbaar ge
bruik van het gedenkschriftje „Vin-_
cent van den Heuvel 1854 - 8 de
cember - 1954" door J. Renders en
van het gedenkboek van de voor
malige C.C.B. te Eindhoven „Land
bouw en Landbouwcrediet 1898-
1948".
Enkele persoonlijke herinneringen
o.a. van zijn nog levende dochter,
mevrouw Adrienne van der Putt-
van den Heuvel, waren een wel
kome aanvulling.
ning dan vond hij die in het spel op piano
of cello.
Weliswaar werd hij enkele malen verdiend
onderscheiden, maar ook tegenkanting en
tegenslagen waren ruimschoots zijn deel.
Noch daardoor, noch door beledigingen
liet hij zich van het spoor brengen. Dat
zou ook niet hebben gepast bij zijn mild,
maar wèl vasthoudend, karakter.
Allemaal overbodige mededelingen, die
kant noch wal raken, denkt u misschien.
