17
balans 52 70 85 104 125
personeel 40 50 59 73 75
verantwoordelijkheid
doet groeien
grensgeval
niet in de oppositiehoek
1968 1970 1971 1972 1973
Je zou de bank tekort doen, als je haar
alleen maar als een typische tuinbouw-
bank zou zien. Ze is echt een bank 'voor
iedereen'. Dat blijkt al wel uit de aantallen
van de privé-rekeningen en zakelijke reke
ningen. Natuurlijk is de tuinbouw bij deze
bank niet weg te denken, en is ook de
export van groenten en bloemen voor haar
een belangrijk terrein, maar andere be
drijven en niet te vergeten de middenstand
doen evengoed mee.
Door de oliecrisis, die ook de gasprijzen
niet onberoerd zal laten, heeft de ver
warmde glastuinbouw natuurlijk momen
teel wel enige zorgen. Er zijn echter, zo
hoorden wij in Naaldwijk, wel meer tijden
met donkere wolken geweest. De West
lander komt er elke keer bovenop. De
bank heeft er vertrouwen in!
Intern is de bank opgedeeld in drie stuk
ken: kas en kantoren, bankzaken (finan
cieringen) en algemene zaken. Elk stuk
is weer onderverdeeld in segmenten. Er
is gestreefd naar een ver doorgevoerde
delegatie. De heer Uittenbroek: 'Als je
ieder mens verantwoordelijkheid geeft, sta
je versteld waartoe hij of zij in staat is.
De harmonisatie eist natuurlijk wel veel
van onze mensen, maar we zien ze er
zelf bij groeien.'
Strikt economisch gezien was de fusie
niet noodzakelijk: beide banken draaiden
uitstekend. Op wat langere duur zal de
fusie ongetwijfeld kostenbesparend wer
ken. Vooral als over een paar jaar het
ene nieuwe hoofdkantoor er zal zijn. Er
konden al wel twee bijkantoren gesloten
worden, maar dat zegt nu nog niet zoveel,
want de fusie brengt ook extra kosten
mee. Je gaat er bij zo'n fusie immers van
uit, dat niemand de dupe mag worden,
het personeel niet, de leden niet en de
cliënten niet. Er waren verschillen bij de
banken, maar bij het harmoniseren kies
je niet voor de bank, maar voor het per
soneel en de cliënt. Mej. Krook heeft uit
kostenoogpunt vooral goede verwachtin
gen van de interne specialisatie, die door
de fusie mogelijk wordt.
De bank heeft nu nog drie bijkantoren.
Eén daarvan is gelegen in De Lier, waar
ook een Rabobank gevestigd is. In dat
bijkantoor hield de vroegere Boerenleen
bank Naaldwijk sinds 1949 zitting. We
vragen daar even naar, want het was ons
bekend, dat dit enige wrijving met de
Rabobank De Lier heeft gegeven. Mej.
Krook vertelt, dat ze het woord 'wrijving'
te sterk vindt, maar er ligt wel een punt
waarover met De Lier gepraat moet wor
den. Dat zal binnenkort ook onder auspi
ciën van de Centrale Bank gebeuren.
Zij maakt duidelijk, dat er voor Naaldwijk
een verhaal aan vastzit. De oude Boeren
leenbank had cliënten in De Lier. Die
cliënten kun je niet zo maar verkopen of
dwingen ergens anders heen te gaan. Op
de Algemene Vergadering van de Boe
renleenbank, waar over de fusie gestemd
moest worden, was een deputatie van
leden uit De Lier. Omdat deze leden het
bijkantoor in De Lier wilden handhaven
en omdat de fusie anders dreigde niet
door te gaan - statutair konden 10 leden
het fusiebesluit tegenhouden! - is toen
toegezegd, dat bijkantoor 'voorlopig' niet te
zullen afstoten.
Daar hadden we dus een van die onder
linge problemen in onze organisatie, die
de nodige wijsheid vergen om ze tot op
lossing te brengen. De interviewer heeft
er zich maar niet aan gewaagd! Laat De
Lier en Naaldwijk dit in overleg maar
klaren.
Overigens hebben de beide algemene
vergaderingen met algemene stemmen
de fusie aanvaard. En dat waren ver
gaderingen waar gemiddeld toch zo'n 60
a 70 personen aanwezig waren. Want in
Naaldwijk trekt de algemene vergadering
gewoonlijk behoorlijk wat belangstelling.
Er is discussie, vragen worden gesteld,
er zit, zoals mej. Krook zei, muziek in.
De verhouding van de bank tot de Cen
trale Bank kwam natuurlijk ook ter sprake.
Daar zijn de beide directeuren goed over
