oktober: een nieuw seizoen begonnen 7 Als vakantie ergens goed voor is, dan is het wel dat het ie even op een afstand stelt tot het bedrijf, waar je de rest van het jaar van dag tot dag mee bezig bent. Kom ie terug, dan is het eventies wennen, het „Fingerspitzen- gefühl" is nog niet direct goed ontwik keld, maar al gauw lukt het weer, je duikt er net als vroeger weer in onder en voor je er erg in hebt is de „afstand" die je als een verrijking een heel kort poosje hebt beleefd, weer verdwenen. Het is een grote kunst zo'n afstand het J hele jaar door te behouden en toch volop dagelijks met je werk bezig te zijn. Wat daarvan zij, in de maand oktober lopen we allemaal weer in het gareel. Men hoort wel eens dat biologisch - de vallende bladen, de voorbereiding op de winter en zo - het najaar beter geschikt is voor een in zich zeil keren dan voor het fris aanpakken van nieuwe activiteiten, I maar onze maatschappij volgt een ander ritme. Daar zijn we van jongs al op ge conditioneerd: alle scholen en cursussen beginnen r:a de zomervakantie. |wl Rondziende met nog een tikkeltje van de kostbare afstand, moeten we li wel erkennen, dat we er in deze maand anders voorstaan dan vorig jaar. We hebben met z'n allen een paar zware jaren achter de rug! De fusie was een be levenis, die menigeen zal heugen, zowel op de Centrale Bank als bij heel wat lo kale banken. We hebben het echter gered en wat men ook voor kritiek of onvervulde wensen mag hebben, er is een reusachtig karwei klaar gekomen, dat nog wel hier en daar wat afwerking behoeft, maar een ste vig, weldoordacht bouwsel vertoont. Tal van banken hebben het lokaal ook al „gered" met hun eigen fusie, al zijn an dere banken nog volop met dat „redden" bezig. We krijgen in ieder geval de lijn waar langs we verder gaan weer duidelijk te zien, want we raken aan de nieuwe, door de fusie ontstane, constellatie ge wend. Dat woord kunnen we haast letter lijk nemen: we zijn nu zover dat ons de banen van de hemellichamen in het heelal" van onze nieuwe organisatie be kend worden en we de onderlinge zwaarte krachten leren kennen. En dan, er zijn vergaderingen geweest, waarop we wat vertrouwd zijn geworden met nieuwe taken en niet te vergeten met nieuwe gezichten en waarop - zacht ge zegd - ook nog al wat tot stand werd ge bracht. Het is nog het jubileumjaar, dat is waar, maar met de plechtige bijeenkomst op de 18e van deze maand in Eindhoven, is de viering ook voorbij. We hebben die 75 jaar goed herdacht, maar eigenlijk zet ten we er nu een streep onder. Dat alles roept meer nog dan andere jaren het gevoel op: nu in oktober begint een nieuw seizoen. Wie gedacht mocht hebben, dat dit seizoen na alle inspanningen van de terugliggende jaren wel kalm aan zou starten, heeft het mis. De agenda van de Centrale Kringvergadering van 3 okto ber jl. - om een voorbeeld te noemen - stond vol zaken, die ons in de toekomst aardig kunnen bezighouden. Men mag hier vooral denken aan de Structuurcom missie, die zich op veel belangrijke pun ten betreffende onze organisatie zal gaan werpen. Het belang daarvan kan men moeilijk onderschatten en al zal het nog wel even duren - hoelang? 2 of 3 jaar? - eer het eindrapport verschijnt, we zullen ervan horen! Maar ook overigens is er van alles aan de hand, te veel om op te noe men. Nieuwe plannen, nieuwe gedachten, komen op en of ze nu van groot of klein belang zijn - dat weet men soms tevoren niet - zij bewijzen overduidelijk dat door de fusie niet een groot log lichaam is ont staan, dat moeilijk van zijn plaats te krijgen is. Integendeel, alles wijst er op, dat onze organisatie verjongd en met nieuwe inspiratie uit de fusie naar voren is gekomen. Aan een kunstmatig effect als van een peppil hebben we natuurlijk niets, laten we er daarom voor zorgen, dat het élan er blijvend in blijft. Eén van de belangrijkste waar borgen daarvoor is het goed ge bruik van onze eigen overlegstruc tuur in al haar geledingen. Die is voor een deel eigenlijk nog te nieuw dan dat we haar al door en door beproefd hebben. Maar in al haar verfijning is dat een merk waardig instrument. Buitenstaanders die ervan horen verwon- deren zich er vaak over en zijn er jaloers op. Laat ons er ook voor zorgen dat dit zo blijft! Want het succes ervan hangt ook af van degenen die zo'n structuur hante ren. Bij verkeerd gebruik, als de grote lijnen uit het oog verloren worden, kan men gemakkelijk „alles doodpraten" en in het overleg laten verzinken. Omgekeerd vereist zo'n overleg de bereidheid van de één om zijn mening aan die van de ander te toetsen. Dat is één van die dingen, waarmee men j kan zeggen dat het juiste midden gehou den moet worden. Meningen uitwisselen ja, maar dan ook zó dat een mening ge vormd wordt en de beslissing door allen wordt aanvaard. Onze organisatie heeft op dit punt gelukkig al een hele lange erva ring, het is goed gegaan, we zijn er groot door geworden, maar nu in tal van op zichten nog meer overlegmogelijkheden aanwezig zijn dan vroeger en we ook die nieuwe gaan toepassen is het toch mis schien niet kwaad om te doen beseffen, hoe we er mee te werk moeten gaan. Oktober en al die volgende maanden zullen het uitwijzen. J.R.H.

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Rabobank' | 1973 | | pagina 9