28
Boven: De opslagplaatsen voor granen,
rijst en soja en andere bedrijfsgebouwen
Onder: Met hulp uit Duitsland en Oos
tenrijk werd deze moderne Duitstalige
school gebouwd
het wonder van entre rios
bevroor meerdere malen bijna de gehele
oogst.
Alleen op zichzelf aangewezen zouden vele
gezinnen in de misère geraakt zijn of hun
grond hebben verlaten. Doch het was de
coöperatie die de mensen onveranderlijk
bij elkaar hield. Als desondanks sommige
families vertrokken, lag dit aan de - in
iedere grotere gemeenschap -
onvermijdelijk optredende
verschillen in produktie-prestaties.
Pas tien jaar na de oprichting van Entre
Rios had de nederzetting van 2500
Donauzwaben zich geconsolideerd.
De gemengde boerenbedrijven met
melkproduktie en akkerbouw waren tot
dan vooral op de eigen consumptie van de
nederzetting gericht.
De hoofdopdracht van de coöperatie was
tot dan toe geweest de overlevingskansen
van haar leden te waarborgen. Zij had
daarmee, zoals in vele situaties van gelijke
aard, het kader van haar opdrachten als
vervuld kunnen zien. Zij had haar leden
in volledige onafhankelijkheid vrij
kunnen laten, hen eventueel alleen nog
hulpverlenend door gezamenlijke inkoop
en het opslaan van de geoogste produkten
tot de geschikte verkooptijd.
Maar op dit tijdstip zette het „Wonder van
Entre Rios" in. Knappe marktanalyse
bracht een bijna onbegrensde
opnamemogelijkheid van de markt voor
tarwe, rijst en soja aan het licht.
Ook het landsbelang vroeg juist om
een produktie-overgang op deze
graansoorten. Terwijl de zuivelbereiding
haar omvang op de eigen consumptie
afstemde, forceerde de coöperatie de
tarwebouw. Rendabel bleek die echter
pas door graanbouw in het groot. Dat
eiste een uitbreiding van de
bouwoppervlakte, wilden de dure
machines rendabel zijn. Zo ging Entre
Rios naast de 22.000 ha eigen land nog
gepacht land van bijna dezelfde omvang
onderploegen.
Zolang de regering de tarweprijs
garandeerde en steunde, vertoonde de
tarweproduktie een stijgende lijn van
25.000 ton in 1961 tot 40.000 ton in 1970.
Ook steeg de rijstoogst in dezelfde tijd van
4.500 ton tot 23.000 ton, de soja-opbrengst
van bijna niets tot 19.000 ton in 1970. En
juist de sojaboon bleek het meest
betrouwbare oogstprodukt voor de
toekomst, nadat in 1972 een strenge vorst
bijna 90 van de tarwe vernietigde.
Sinds jaren is Entre Rios nu al het doel
van binnen- en buitenlandse
landbouwdeskundigen, coöperatoren en
ministers. Van jaar tot jaar was,
tegelijk met de toename van de
opbrengsten en de bezitsvermeerdering
van Entre Rios, dat nu al een oppervlakte
van 74.000 ha bereikt heeft, ook de
dienstverlening van de coöperatie, de
Cooperativa Agraria Limitada,
toegenomen. Zij is de werkelijke drijvende
kracht van „Het wonder van Entre Rios"
geworden.
Zeker, aan het succes van bovengenoemd
voorbeeld liggen ook verschillende
voorwaarden ten grondslag: het volledig
ontwikkelde coöperatieve denken van de
Donauzwabische boeren, de goed door
dachte landbouwpolitiek van de regering
van de Bondsstaat Parana, het snelle
openleggen van de transportwegen, die
het goederentransport tot aan de
miljoenenstad Sao Paulo 700 km ver
mogelijk heeft gemaakt. De
ver doorgevoerde mechanisatie maakte het
daarbij mogelijk, dat thans per persoon
een areaal van 60 ha bewerkt kan
worden.
De produktiviteit per gezin wordt
tegenwoordig op 57.000 DM per jaar
geschat. Natuurlijk staan tegenover deze
zeer grote produktiviteit ook zeer hoge
bedrijfskosten, waar nog bij komt, dat de
Centrale Coöperatie ook als een soort
culturele Maecenas optreedt door de bouw
en de instandhouding van twee
hypermoderne scholen en van een
„ginasio" (komt overeen met onze middel
bare school). Daarbij komen nog de kerken
en het ziekenhuis. Tegenwoordig is het
hoofddoel van de coöperatie de geringe
marge tussen de opbrengst en de
bedrijfkosten te verbreden en de
veredelingsindustrieën binnen de
nederzetting te concentreren, met het doel
de binding van de arbeidskrachten het
gehele jaar door veilig te stellen.
De coöperatie van Entre Rios kan, gezien
de infrastructuur en de economische
ontwikkeling ook aan Europese boeren en
hun coöperaties ten voorbeeld gesteld
worden.
Een nederzetting begon 20 jaar geleden
met niets - wat ze met behulp van
coöperatief denken thans tot stand heeft
gebracht, verdient de naam „Wonder van
Entre Rios".
