september: politieke maand
10
levendige komkommertijd
landse melkproduktie weer verder zal toenemen. Dat
laatste kan alleen maar wanneer de interne E.G.-markt
open blijft en de specialisatie zijn kans krijgt.
In september wordt de troonrede gehouden en wordt de
nieuwe rijksbegroting ingediend. Ook zal er beslissend
overleg plaatsvinden tussen bedrijfsleven en regering over
het loon- en prijsbeleid. Al deze zaken zijn bijzonder be
langrijk voor het klimaat waarin de Nederlandse land- en
tuinbouw moet werken.
Vlak voor de vakantie heeft het Landbouwschap een ont
moeting gehad met een delegatie uit het kabinet onder
leiding van drs. J. M. den Uyl. Uit hetgeen voorzitter Knott-
nerus ervan vertelde in de juli-vergadering van het Land
bouwschap, bleek dat de sfeer geen reden tot ongerust
heid voor de land- en tuinbouw behoeft te zijn. Wat het
grondbeleid betreft, zal het kabinet er niet op uit zijn om
het de agrariër als bonafide grondgebruiker bijzonder
moeilijk te maken: het gaat er in de eerste plaats om
grondspeculatie tegen te gaan. Dit betekent overigens niet
dat de land- en tuinbouw buiten schot zal blijven bij de
algemene overheidsmaatregelen, zoals de belastingen.
Het is de vraag of het dit jaar tot een nieuw centraal
akkoord zal komen. Het Landbouwschap heeft zich hiervan
wel een voorstander getoond, omdat daarmede een bij
drage tot bestrijding van inflatie kan worden geleverd.
Overigens wordt het landbouwprijsbeleid voor een groot
deel in Brussel gevoerd en kan de Nederlandse landbouw
daar alleen indirect invloed op uitoefenen.
In de S.E.R. is het tot een conflict gekomen over de inhoud
van het halfjaarlijkse rapport. Dit is geen goed teken voor
een centraal akkoord. Hoewel er gelukkig een landbouw
beleid is, waardoor de vrije krachten van de markt aan
banden worden gelegd, is er nog een ruime marge van
onzekerheden, waartegen het agrarisch bedrijf zich zo
goed mogelijk moet bewapenen.
Het is al weer vele maanden geleden, dat ik u het waar
gebeurde en derhalve zeer ongeloofwaardige verhaal deed
van de diepvrieskip, die in een safeloket was gedeponeerd,
terwijl de huurder de parels van zijn vrouw en zijn waarde
papieren thuis in de koelkast had gelegd.
Iets dergelijks speelde zich onlangs af bij een collega, die
gelukkig de moeite nam mij een briefje te schrijven over
de spannende avonturen op zijn bank.
Ik laat hem gaarne aan het woord, te meer daar hij zo
verdraaid aardig begint:
„Met genoegen lees ik uw ontboezemingen in ons onvol
prezen lijfblad „Rabobank". Het zal u misschien interes
seren soortgelijke voorvallen te vernemen, welke voor
komen op banken van uw collega's. Zo was een dezer
dagen een dame van ons kantoor in de ondergrondse
kluisruimte bezig met het opzoeken van een paar gege
vens. In die stille omgeving schrok zij ineens op, omdat
zij meende een tikkend geluid te horen. Visioenen van
ontploffende bommen kwamen bij haar op. Zij haalde diep
adem en ging op zoek naar de oorsprong van het geluid.
Na enig zoeken kwam zij bij de safeloketten. In die om
geving klonk het getik luider dan elders, ergo, de bom
moest in een safeloket zijn gedeponeerd. Na enige aarze
lingen ging zij met haar oor langs de loketten en ja hoor,
één der loketten moest een inhoud hebben die, op z'n
zachtst gezegd, verdacht was. Voor de juffrouw was nu het
ogenblik gekomen om zo snel mogelijk de kluis te verlaten
en aan haar chef te vertellen wat zij had geconstateerd en
tegelijkertijd te zeggen dat zij voor géén prijs de kluis
opnieuw zou ingaan. Eerste werk daarna was, na te gaan
wie de huurder was van het kluiskastje en te controleren
wanneer deze persoon voor het laatst toegang tot de
kluisruimte was verleend. Het bleek, dat de huurder acht
dagen te voren een bezoek had gebracht aan zijn loket.
De betrokken afdelingschef meende er goed aan te doen
om mij hiervan in kennis te stellen en ik moet toegeven,
dat het ook mij wel wat vreemd voor kwam. Ook ik legde
mijn oor te luisteren tegen het bewuste safedeurtje, welk
voorbeeld werd gevolgd door de inspecteur van de accoun
tantsdienst, die toevallig juist bij ons aanwezig was voor
balanscontrole. Beslist werd dat de huurder moest op
draven, die gelukkig slechts een paar huizen van de bank
af woonde, al waar hij het eerzaam beroep van café
houder uitoefent. Na door de afdelingschef te zijn opge
haald, opende hij zijn loket en toonde een automatische
wekker, die hij als presentje voor zijn vrouw had gekocht.
Omdat hij niet wist waar hij thuis het ding zou moeten be
waren, had hij het apparaat zolang in zijn safeloket gede
poneerd. De cliënt begreep de lichte paniek op de bank
best en ging naar huis, tevreden omdat het personeel zo
goed voor zijn eigendommen zorgde. Wellicht overbodig,
maar de juffrouw van ons kantoor gaat nu weer met een
gerust hart de kluis binnen. Geachte collega, mocht u aan
dit verhaal de stof kunnen ontlenen voor een van uw arti
kelen, dan hebt u daartoe alle vrijheid."
Dus heb ik de vrijheid maar genomen zijn verhaal bijna
letterlijk over te nemen. Hij wordt tevens door mij benoemd
tot allereerste plaatselijke correspondent van
Cas Sier
