algemene vergadering het nederlandse trekpaard gezamenlijke maaltijd Rexis, een muzikale clown, die begeleid door zijn beide zoons, een fantastisch nummer maakte en daarbij afwisselend door middel van een klarinet of een viool praatte met het publiek en met zijn begeleiders, ging vooraf aan een ander uniek gebeuren. Een optreden van vier vierspannen fok- merries van de vereniging „Het Neder landse Trekpaard", die dit jaar haar zestigjarig bestaan viert, vormde een zeer imposant schouwspel dat met veel enthousiasme werd ontvangen. Wel op getuigd, manen en staart keurig gevloch ten, vol nauwbedwongen kracht, gaven deze reuzen op fluwelen poten aanleiding tot een voortdurend door de zaal golvende ovatie. Dat applaus gold al evenzeer de in het wit gestoken begeleiders, die hun paarden slechts met moeite in bedwang konden houden. Het was een show, waaraan zowel de agrariërs in de zaal als de niet- agrariërs heel veel genoegen beleefden. Een swingend en krachtig einde aan het verrassingsprogramma werd gemaakt door een tweede kapel, die van de Luchtmacht. Onder leiding van dirigent majoor Van Diepenbeek, gaf het orkest een al even gaaf stuk showwerk weg als de voor gangers van dat andere legeronderdeel aan het begin van het feest. Hoogtepunt was een geweldige potpourri van popu laire klassieken en moderne songs. Ook deze musici ontvingen toen zij afmarcheerden een krachtig applaus van de zaal. Gastvrouwe Mies Bouwman wist de duizen den afgevaardigden vervolgens op een gezellige wijze van hun zitplaatsen te krijgen en droeg daarbij zorg, dat er geen gedrang zou ontstaan bij het binnengaan van de grote nevenzaal, waar de aan wezigen gezamenlijk de maaltijd zouden gebruiken. Al bij het binnenkomen van deze zaal uitten velen hun waardering voor de smaakvolle versiering in de zaal. Tientallen bloemstukken langs de wanden en kleinere stukjes met brandende kaarsen op de vele tafels gaven een feëriek gezicht. De vele tafels, steeds gedekt voor twaalf personen, waren gegroepeerd rond een podium, waarop het uitstekende orkest van Tony Eyk passende muziek speelde en de zangeres Tine Leclerc begeleidde. Ook in deze zaal overheersten de nu al welbekende huiskleuren van de Rabo- banken. In een feestelijke sfeer bleef men nog geruime tijd bijeen, waarbij uiteraard de welvoorziene buffetten alle eer werd aan gedaan en een glaasje frisse wijn werd gedronken op de gezondheid van onze nog zo springlevende en vitale vijfenzeventig jarige organisatie.

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Rabobank' | 1973 | | pagina 32