algemene vergadering
het nederlandse trekpaard
gezamenlijke maaltijd
Rexis, een muzikale clown, die begeleid
door zijn beide zoons, een fantastisch
nummer maakte en daarbij afwisselend
door middel van een klarinet of een viool
praatte met het publiek en met zijn
begeleiders, ging vooraf aan een ander
uniek gebeuren.
Een optreden van vier vierspannen fok-
merries van de vereniging „Het Neder
landse Trekpaard", die dit jaar haar
zestigjarig bestaan viert, vormde een zeer
imposant schouwspel dat met veel
enthousiasme werd ontvangen. Wel op
getuigd, manen en staart keurig gevloch
ten, vol nauwbedwongen kracht, gaven
deze reuzen op fluwelen poten aanleiding
tot een voortdurend door de zaal golvende
ovatie.
Dat applaus gold al evenzeer de in het wit
gestoken begeleiders, die hun paarden
slechts met moeite in bedwang konden
houden. Het was een show, waaraan zowel
de agrariërs in de zaal als de niet-
agrariërs heel veel genoegen beleefden.
Een swingend en krachtig einde aan het
verrassingsprogramma werd gemaakt door
een tweede kapel, die van de Luchtmacht.
Onder leiding van dirigent majoor Van
Diepenbeek, gaf het orkest een al even
gaaf stuk showwerk weg als de voor
gangers van dat andere legeronderdeel
aan het begin van het feest. Hoogtepunt
was een geweldige potpourri van popu
laire klassieken en moderne songs.
Ook deze musici ontvingen toen zij
afmarcheerden een krachtig applaus van
de zaal.
Gastvrouwe Mies Bouwman wist de duizen
den afgevaardigden vervolgens op een
gezellige wijze van hun zitplaatsen te
krijgen en droeg daarbij zorg, dat er geen
gedrang zou ontstaan bij het binnengaan
van de grote nevenzaal, waar de aan
wezigen gezamenlijk de maaltijd zouden
gebruiken.
Al bij het binnenkomen van deze zaal
uitten velen hun waardering voor de
smaakvolle versiering in de zaal. Tientallen
bloemstukken langs de wanden en kleinere
stukjes met brandende kaarsen op de vele
tafels gaven een feëriek gezicht.
De vele tafels, steeds gedekt voor twaalf
personen, waren gegroepeerd rond een
podium, waarop het uitstekende orkest van
Tony Eyk passende muziek speelde en
de zangeres Tine Leclerc begeleidde.
Ook in deze zaal overheersten de nu al
welbekende huiskleuren van de Rabo-
banken.
In een feestelijke sfeer bleef men nog
geruime tijd bijeen, waarbij uiteraard de
welvoorziene buffetten alle eer werd aan
gedaan en een glaasje frisse wijn werd
gedronken op de gezondheid van onze nog
zo springlevende en vitale vijfenzeventig
jarige organisatie.