14 landbouw in monetaire draaikolk onvruchtbare of bergachtige gebieden reeds gesteund omdat zij anders zouden wegtrekken en de streek zou verwilderen en eroderen. Deze nationale regelingen zou den in een E.G. regeling ondergebracht kunnen worden en zo op één lijn worden gebracht. Voorkomen zou daarmede worden dat onder het mom van steun aan landschapsbehoud, er een vervalsing van mededinging plaats vindt. Bij de derde rubriek ziet de heer Lardinois mogelijkheden voor de Nederlandse landschapsparken. Het merkwaardi ge is echter dat het hier niet om gebieden gaat die uit landbouwkundig oogpunt onaantrekkelijk zijn; in vele gevallen is zelfs integendeel waar. Deze parken worden echter (dat is de bedoeling) met opzet door de overheid voor de landbouw onaantrekkelijk gemaakt en ter compen satie daarvan zou de heer Lardinois de E.G. steun aan de boeren willen geven. Dit is een vrij onlogische construc tie die bovendien voor de Nederlandse landbouw het nadeel heeft, dat boven de maximale steun die Brussel vaststelt, er geen aanvullende nationale compensaties meer gegeven mogen worden. Daarbuiten zouden de landbouwbedrijven alle planologische beperkingen moeten gedogen (om een weer modern woord te gebruiken) of het regelrecht op onteigening moeten aansturen. Het lijkt erop dat de heer Lardinois met zijn ongetwijfeld goedbe doelde geste voor de Nederlandse landbouw, in land- bouwkringen niet veel dankbaarheid zal oogsten. Ook onze kleine gemeenschap heeft onlangs een finan ciële crisis doorstaan. Het plaatselijk nieuws- en adver tentieblad had in navolging van grotere broers in de steden op donderdagavond een mooie actie ontketend. De lezer, die 's zaterdags vóór 10 uur ten redactiekantore het briefje van vijf toonde, dat het nummer 1 KW028932 droeg, zou een waardebon ontvangen en daarenboven van verschillende adverteerders nog een overheerlijke huzarensalade, een koplamp, een fles sherry, een buiten thermometer, een braadkip en andere goederen, die het hart van de doorsnee-huisvrouw sneller doen kloppen. Helaas, wat in de grote boze stad wel kan, bleek bij ons nog niet mogelijk. Uw ondergetekende vormt met de houder van het postagentschap nu eenmaal de kern van de financiële wereld in ons dorp, die de geldstromen in banen leidt. Daarom was één blik op vrijdagochtend voldoende om me ervan te overtuigen, dat het gevraagde nummer deel uitmaakte van een serie, waarvan het allergrootste deel nog spiksplinternieuw in onze kas lag. Wij waren overigens niet de enigen, die dit ondekten; ook anderen hadden kennelijk een zeer fijne neus voor kinderen uit de Rabostal. Al spoedig na negenen kwamen er zo voor en na verschillende mensen wat geld halen van rekening of boekje, waarbij het opvallend was hoevelen er uitbetaling vroegen in briefjes van vijf gulden. Sommigen, heel brutaal, eisten het gehele bedrag op in vijfjes en anderen vroegen bescheiden om er ook wat van vijf bij te doen. Wat hebben we genoten van al die gezichten en wat waren we snel door onze voorraad heen. Wat wij achter de balie wisten, doch de mensen ervoor niet, was uiteraard dat het winnende nummer niet meer bij ons in de kas lag, maar elders meedeed in de ongetwijfeld koortsachtig toegenomen geldcirculatie. Ik heb zo'n idee dat er veel met briefjes van vijf werd betaald die dag. ledereen wilde ze na de teleurstelling, als het nummer er niet bij zat, wel weer kwijt en elke volgende eigenaar beleefde die spanning van „zou-ie Ik kon 's avonds laat al de afloop voorspellen. Want toen ik mijn portemonnaie opende om een sleuteltje te pakken, vond ik - u raadt het natuurlijk - het bewuste briefje. Terugontvangen van de sigarenwinkelier naast ons. Die het waarschijnlijk als eerste had ontvangen van onze plaatselijke krantenkoning. Welnu vrienden, ik ben uit persoonlijke en uit zakelijke overwegingen een beetje laf geweest. Ik heb het diep in de portefeuille gestoken en mezelf beloofd het ver van ons dorp ooit eens uit te geven. Tenslotte, zelf de prijs claimen kan ik niet, zonder dat in de ogen van onze gehele dorpsgemeenschap de corrup tie op de plaatselijke geldmarkt eraf zou druipen. Ook weggeven had consequenties van dien aard en zelfs wegmoffelen tussen de briefjes in de kas. Geen sherry dus, geen babyschoentjes en huzarensalade voor mij. Maar bedacht ik zeer wraakzuchtig; ook lekker niet voor de anderen. Gelukkig is mijn vriend de hoofdredacteur/directeur van de plaatselijke advertentiebode de week erop terugge keerd tot zijn zelf verzonnen rebussen en puzzels. De rust is weer teruggekeerd in de kleine financiële wereld van Cas Sier

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Rabobank' | 1973 | | pagina 16