14
landbouw in monetaire draaikolk
onvruchtbare of bergachtige gebieden reeds gesteund
omdat zij anders zouden wegtrekken en de streek zou
verwilderen en eroderen. Deze nationale regelingen zou
den in een E.G. regeling ondergebracht kunnen worden
en zo op één lijn worden gebracht. Voorkomen zou
daarmede worden dat onder het mom van steun aan
landschapsbehoud, er een vervalsing van mededinging
plaats vindt.
Bij de derde rubriek ziet de heer Lardinois mogelijkheden
voor de Nederlandse landschapsparken. Het merkwaardi
ge is echter dat het hier niet om gebieden gaat die uit
landbouwkundig oogpunt onaantrekkelijk zijn; in vele
gevallen is zelfs integendeel waar. Deze parken worden
echter (dat is de bedoeling) met opzet door de overheid
voor de landbouw onaantrekkelijk gemaakt en ter compen
satie daarvan zou de heer Lardinois de E.G. steun aan de
boeren willen geven. Dit is een vrij onlogische construc
tie die bovendien voor de Nederlandse landbouw het
nadeel heeft, dat boven de maximale steun die Brussel
vaststelt, er geen aanvullende nationale compensaties
meer gegeven mogen worden. Daarbuiten zouden de
landbouwbedrijven alle planologische beperkingen moeten
gedogen (om een weer modern woord te gebruiken) of
het regelrecht op onteigening moeten aansturen. Het lijkt
erop dat de heer Lardinois met zijn ongetwijfeld goedbe
doelde geste voor de Nederlandse landbouw, in land-
bouwkringen niet veel dankbaarheid zal oogsten.
Ook onze kleine gemeenschap heeft onlangs een finan
ciële crisis doorstaan. Het plaatselijk nieuws- en adver
tentieblad had in navolging van grotere broers in de
steden op donderdagavond een mooie actie ontketend.
De lezer, die 's zaterdags vóór 10 uur ten redactiekantore
het briefje van vijf toonde, dat het nummer 1 KW028932
droeg, zou een waardebon ontvangen en daarenboven
van verschillende adverteerders nog een overheerlijke
huzarensalade, een koplamp, een fles sherry, een buiten
thermometer, een braadkip en andere goederen, die het
hart van de doorsnee-huisvrouw sneller doen kloppen.
Helaas, wat in de grote boze stad wel kan, bleek bij ons
nog niet mogelijk.
Uw ondergetekende vormt met de houder van het
postagentschap nu eenmaal de kern van de financiële
wereld in ons dorp, die de geldstromen in banen leidt.
Daarom was één blik op vrijdagochtend voldoende om me
ervan te overtuigen, dat het gevraagde nummer deel
uitmaakte van een serie, waarvan het allergrootste deel
nog spiksplinternieuw in onze kas lag.
Wij waren overigens niet de enigen, die dit ondekten;
ook anderen hadden kennelijk een zeer fijne neus voor
kinderen uit de Rabostal. Al spoedig na negenen kwamen
er zo voor en na verschillende mensen wat geld halen
van rekening of boekje, waarbij het opvallend was
hoevelen er uitbetaling vroegen in briefjes van vijf
gulden. Sommigen, heel brutaal, eisten het gehele bedrag
op in vijfjes en anderen vroegen bescheiden om er ook
wat van vijf bij te doen.
Wat hebben we genoten van al die gezichten en wat
waren we snel door onze voorraad heen. Wat wij achter
de balie wisten, doch de mensen ervoor niet, was
uiteraard dat het winnende nummer niet meer bij ons in
de kas lag, maar elders meedeed in de ongetwijfeld
koortsachtig toegenomen geldcirculatie.
Ik heb zo'n idee dat er veel met briefjes van vijf werd
betaald die dag. ledereen wilde ze na de teleurstelling, als
het nummer er niet bij zat, wel weer kwijt en elke
volgende eigenaar beleefde die spanning van „zou-ie
Ik kon 's avonds laat al de afloop voorspellen. Want toen
ik mijn portemonnaie opende om een sleuteltje te pakken,
vond ik - u raadt het natuurlijk - het bewuste briefje.
Terugontvangen van de sigarenwinkelier naast ons. Die
het waarschijnlijk als eerste had ontvangen van onze
plaatselijke krantenkoning.
Welnu vrienden, ik ben uit persoonlijke en uit zakelijke
overwegingen een beetje laf geweest. Ik heb het diep in
de portefeuille gestoken en mezelf beloofd het ver van
ons dorp ooit eens uit te geven.
Tenslotte, zelf de prijs claimen kan ik niet, zonder dat in
de ogen van onze gehele dorpsgemeenschap de corrup
tie op de plaatselijke geldmarkt eraf zou druipen. Ook
weggeven had consequenties van dien aard en zelfs
wegmoffelen tussen de briefjes in de kas.
Geen sherry dus, geen babyschoentjes en huzarensalade
voor mij. Maar bedacht ik zeer wraakzuchtig; ook lekker
niet voor de anderen.
Gelukkig is mijn vriend de hoofdredacteur/directeur van
de plaatselijke advertentiebode de week erop terugge
keerd tot zijn zelf verzonnen rebussen en puzzels. De
rust is weer teruggekeerd in de kleine financiële wereld
van Cas Sier