29
positie assuradeuren
schaderegelingsakkoorden
werkwijze maatschappijen
- de wijze waarop verzekeringsmaat
schappijen betrokken zijn bij afwikkeling
van schaden;
- de mogelijkheden die verzekerden en
assuradeuren daarbij ten dienste staan.
Autoverzekeraars in Nederland regelen
per jaar zo'n 800.000 verkeersschaden. In
de gegevens die door het C.B.S. gepubli
ceerd worden, vinden we dit aantal niet
terug.
Dit komt omdat de registratie door het
C.B.S. geschiedt op basis van door de
politie ingezonden statistiekformulieren.
Er vinden echter tal van schadegevallen
plaats waarover de politie niet wordt
ingelicht. Bovendien zijn bij aanrijdingen
vaak meer motorvoertuigen betrokken
terwijl er toch maar sprake is van één
verkeersongeval.
Artikel 284 W.v.K. kent aan de verzeke
raar die een schade vergoedt een subroga-
tierecht toe. Dat wil zeggen dat de assu
radeur, die krachtens een verzekeringso
vereenkomst, een betaling doet in de rech
ten van zijn verzekerde treedt. Als zoda
nig kan hij betaling vorderen van degene
door wiens schuld de schade is ontstaan.
Bij de beoordeling van de schadeformulie
ren zullen assuradeuren derhalve steeds
nagaan of er een schuldige derde is. Is
deze er, dan zal men verhaal uitoefenen.
Zowel in Nederland als in de ons omrin
gende landen wordt van dit recht druk
gebruik gemaakt.
Meestal vindt het verhaal van uitbetaalde
schaden plaats zonder dat verzekerden
daar veel bemoeienis mee hebben.
Basis voor de beoordeling van de schuld
vraag vormen de door partijen bij hun
maatschappij(en) ingediende schadeformu
lieren, de inhoud van het procesverbaal
van de politie en eventueel aanvullende
gegevens als verklaringen van getuigen en
van de politie verkregen inlichtingen.
Vaak moet echter de uitslag van de straf
zaak worden afgewacht en soms levert het
strafproces geen duidelijke indicatie op
voor de mate van schuld van de verkeers-
overtreder, of is de samenhang tussen de
overtreding en het ontstane gevolg (de
schade) niet aantoonbaar.
Is er geen overeenstemming te bereiken
dan zal men eventueel langs de weg van
een civiele procedure trachten de vorde
ring te incasseren.
Men zal begrijpen dat deze methode om
slachtig en kostbaar is.
Voor de autoverzekeraars was dat aanlei
ding om binnen hun vereniging, de
N.V.V.A., overleg te plegen.
Eerst werd een regeling ontworpen waar
bij men wederzijds afzag van het uitoefe
nen van het verhaalsrecht terzake van
betaalde cascoschaden; de zgn. „knock
for knock"-overeenkomst.
Door afwijking in de opbouw van de
verzekeringsportefeuilles leidde deze rege
ling echter tot andere uitkomsten dan, op
grond van de wet der grote aantallen, was
verondersteld.
Daarop trokken een aantal maatschappij
en zich terug.
Na een tussenvorm kwam tot stand de
Overeenkomst Vereenvoudigde Schadere
geling (O.V.S.). Deze overeenkomst betreft
enkele soorten schaden die zich veelvuldig
voordoen en waarover, t.a.v. de schuldver
deling, veelal slechts moeizaam overeen
stemming werd bereikt.
In de regeling zijn vastgelegd de percenta
ges waarin de w.a.-verzekeraars dienen te
participeren in de uitbetaalde casco-scha
den, voor zover deze betrekking hebben
op:
1. Botsingen op kruisingen en splitsingen
van wegen.
2. Botsingen tussen een linksafslaand en
In het januarinummer werd door prof.
Stein een juridische beschouwing gewijd
aan de grondslagen voor de schade
vergoeding bij verkeersongevallen, het
functioneren van het bestaande systeem
en de alternatieve mogelijkheden als: de
verplichte verkeersverzekering en de af
schaffing van de aansprakelijkheid.
De schrijver vroeg zich af of - gelet op
het moderne verkeer - de uitgangspun
ten schuld en verwijtbaarheid wel te
hanteren zijn.
Geconstateerd werd voorts dat het in
stellen van regres-acties tijdrovend en
kostbaar is. Assuradeuren hebben dit
gedeeltelijk ondervangen door met
elkaar daarvoor afspraken te maken en
regels op te steljen.
De schrijver concludeerde ten slotte
dat de besproken voorstellen tot ver
betering niet afrekenden met de be
staande problematiek.
In het huidige maatschappelijk bestel
is bovendien het verhaalsrecht zodanig
geïntegreerd, dat afschaffing ervan ver
strekkende gevolgen zou hebben; gevol
gen die door het bestaande pakket col
lectieve voorzieningen niet opgevangen
kunnen worden.
In deze bijdrage, zal vanuit de praktijk
van de verzekeringsdeskundige, aan
dacht worden geschonken aan enkele
elementen die in het voorgaande artikel
terloops werden aangeduid en worden
enkele wenken gegeven met de bedoe
ling het inzicht in de materie en het
resultaat van een te voeren verhaals-
actie te bevorderen.
een rechtdoorgaand, linksinhalend, motor
rijtuig.
3. Kop-staart botsingen.
Ook met buitenlandse assuradeuren is er
een regeling getroffen, het zgn. Internatio
naal Schaderegelings Akkoord (I.S.A.). Een
aantal maatschappijen hebben voorts be
sloten om niet in de O.VS. geregelde
gevallen, in het overleg tussen de juristen
van de maatschappijen, in der minne op te
lossen.
Naast de besproken casco-schaden kunnen
verzekeraars, op grond van de afgesloten
w.a.-verzekering, verplicht zijn schade te
vergoeden aan andere groepen dan auto
verzekeraars als bijv.:
- eigenaren van beschadigde zaken;
- personen die letsel opliepen en/of na
bestaanden van verkeersslachtoffers;
- ziektekostenverzekeraars;
- ziekenfondsen en andere uitvoeringsor
ganen der sociale wetten;
- de overheid als bezitter van eigendom
en als werkgever.
