De musicus, nog steeds in dezelfde dracht,
bespeelde nu een mij wat onduidelijk tokkel-
instrument en begeleidde daarmee een los
in de mond gehouden mondharmonica, waar
op hij een aardig wijsje wist te blazen. De
gulle lacher van weleer stond met een oude
hoed in de hand iets meer naar voren en
maande gedurig aan het hoofd tikkend de
voorbijgangers tot bijdragen.
Een fusie! Flitste er door mijn hoofd.
Meer en mooiere muziek en een efficiëntere
bedrijfsvoering, duidelijker kan het niet.
Een uit het leven gegrepen gebeuren, waar
bij zich onwillekeurig een zekere vergelijking
opdringt.
Immers - normaal verschijnsel overigens in
de perswereld - de Raiffeisenbode en De
Boerenleenbank gaan vanaf het komende jaar
ook samendoen.
Er zijn natuurlijk belangrijke redenen voor
dit samengaan. Vaste verkering was er al een
tijd, want ik las nog weieens in het blad van
onze Eindhovense vrienden en zag dan al
tijd wel iets dat gelijkduidend was aan iets
uit dit maandblad. De eigen pers van het co-
operatieve kredietwezen heeft een grote taak
bij het voorbereiden van de fusie, om het nu
weer eens mooi te zeggen.
Maar ik zie maar steeds die twee mannetjes.
Efficiënter is het in ieder geval om één blad
te maken, in plaats van twee. Dus wat we te
doen hebben is zorgen voor gezamenlijke,
'mooiere muziek'.
Daarvoor zijn behalve de redactie ook de
mensen uit beide organisaties mede verant
woordelijk.
Enfin, lezers, ik blijf meespelen volgend jaar
met m'n kleine, soms wat schrille piccolootje.
Tenslotte is er tenminste één lezer, die ple
zier beleeft aan deze kleine schrijverijen en
dat bent u.
Cas Sier
527