De musicus, nog steeds in dezelfde dracht, bespeelde nu een mij wat onduidelijk tokkel- instrument en begeleidde daarmee een los in de mond gehouden mondharmonica, waar op hij een aardig wijsje wist te blazen. De gulle lacher van weleer stond met een oude hoed in de hand iets meer naar voren en maande gedurig aan het hoofd tikkend de voorbijgangers tot bijdragen. Een fusie! Flitste er door mijn hoofd. Meer en mooiere muziek en een efficiëntere bedrijfsvoering, duidelijker kan het niet. Een uit het leven gegrepen gebeuren, waar bij zich onwillekeurig een zekere vergelijking opdringt. Immers - normaal verschijnsel overigens in de perswereld - de Raiffeisenbode en De Boerenleenbank gaan vanaf het komende jaar ook samendoen. Er zijn natuurlijk belangrijke redenen voor dit samengaan. Vaste verkering was er al een tijd, want ik las nog weieens in het blad van onze Eindhovense vrienden en zag dan al tijd wel iets dat gelijkduidend was aan iets uit dit maandblad. De eigen pers van het co- operatieve kredietwezen heeft een grote taak bij het voorbereiden van de fusie, om het nu weer eens mooi te zeggen. Maar ik zie maar steeds die twee mannetjes. Efficiënter is het in ieder geval om één blad te maken, in plaats van twee. Dus wat we te doen hebben is zorgen voor gezamenlijke, 'mooiere muziek'. Daarvoor zijn behalve de redactie ook de mensen uit beide organisaties mede verant woordelijk. Enfin, lezers, ik blijf meespelen volgend jaar met m'n kleine, soms wat schrille piccolootje. Tenslotte is er tenminste één lezer, die ple zier beleeft aan deze kleine schrijverijen en dat bent u. Cas Sier 527

Rabobank Bronnenarchief

blad 'de boerenleenbank' (CCB) | 1971 | | pagina 33