Anderen helpen zichzelf te helpen, zo zou
men heel kort de ontwikkelingshulp kunnen
karakteriseren. Ontwikkelingshulp is geen
aalmoes. Voedselhulp en dergelijke kan no
dig zijn om hulp te verlenen in noodgevallen,
maar de werkelijke oplossing kan daarin nooit
gevonden worden. Die kan er alleen in be
staan de bevolking van de ontwikkelingslan
den te stimuleren de produktie op een be
hoorlijk peil te brengen. Ook de Stichting In
ternationale Ontwikkelingshulp door Boeren
leenbanken tracht daartoe haar eigen, be
scheiden steentje bij te dragen. De aanvra
gen die daarvoor binnenkomen geven soms
in eenvoudige bewoordingen een treffend
beeld van de omstandigheden in die verre
landen. Wij hebben er enkele passages uit
gehaald. Daarmee hopen wij aan de boeren
leenbanken, die een bijdrage aan de Stich
ting hebben gegeven, een idee te geven van
wat er met hun geld gebeurt. Verder spreken
deze passages voor zichzelf.
Wij leven hier op het ogenblik in een vre
selijke situatie. Onze streek is een semi-
woestijngebied waar het normaal geduren
de vijf of zes maanden per jaar regent; de
tijd waarin de mensen planten en oogsten.
Ze moeten het van schamele landbouwpro-
dukten hebben, want er is hier geen indus
trie. Periodiek komen er echter jaren van al
gehele droogte voor. De laatste keer was dat
in 1958. Nu is er weer zo'n periode; in het
begin van het jaar heeft het een beetje gere
gend en daarna niet meer. De mensen heb
ben geplant, maar vanwege de droogte is er
geen oogst. De noodtoestand is afgekondigd.
Drommen hongerige mensen bevinden zich
op de straten; winkels, treinen en vrachtau
to's worden overvallen. De regering heeft tot
nu toe in onze streek geen maatregelen ge
nomen. De mensen sterven van de honger en
hebben geen werk. Heus, ik overdrijf niet.
Natuurlijk lost uw hulp ons probleem niet op.
maar we zouden als christenen hier toch iets
aan moeten doen. We zouden een aantal men
sen werk kunnen verschaffen door het laten
bewerken van een aantal landbouwgronden
die in het komende jaar dan iets kunnen op
brengen. Ik kan niets doen nu. De pastorie zit
dagelijks vol hongerige mensen.
H. Mestrom
Quixeramobin
Brazilië
Twee leden van het bestuur van de boe
renbond afdeling Kibati kwamen vanmiddag
bij me om 1.000 te vragen. Vorig jaar heb
ik hen 150 (een gift van enkele familieleden
van me) gegeven om nieuw bonenzaad te
kopen dat ze aan hun mensen te leen konden
geven. Het bedrag is door hun keurig beleid
nu 225 geworden. Het verbazingwekkende
hierbij is niet zo zeer het financiële aspect,
maar meer het feit dat de mensen zó ver-
354