de 'copen'. In het gebied van Oudewater, dat in - die tijd nog behoorde tot het grondgebied van de bisschop van Utrecht, bood de bis schop een precies aangegeven gedeelte grond te koop aan. De koper had de plicht het perceel te ontginnen. Er werd geen 'koop som' voor betaald zoals we die nu kennen, maar een soort belasting. In de oude grafelijke en bisschoppelijke rekeningen zijn deze 'be lastingen' nog terug te vinden. Men heeft aan de hand van deze rekeningen kunnen nagaan welke gronden het eerst en welke gronden het laatst werden ontgonnen. Want, zo bleek, de prijs van de stukken grond die verkocht werden, steeg in de loop der eeuwen. Hoe la ter men kocht, hoe meer men betaalde. Langzamerhand steeg de behoefte aan een centrum waar men goederen kon kopen en waar men zijn waar kwijt kon. De 'Oude Waard' van toen, heeft er haar uitbreiding tot het 'Oudewater' van nu aan te danken. De bevolking nam sterk toe en de gemeente grenzen ontstonden. Voor ons zit de heer Den Boer, die ('Ik ver moed dat ik een record sla') gedurende veer tig jaar de functie van gemeentesecretaris vervulde; van 1 april 1920 tot 1 april 1960. De heer Den Boer, een gezellig causeur, weet veel te vertellen over de Heksenwaag. Het grasduinen in de geschiedenis van de hek- senbestrijding en alles wat daar verband mee houdt, is een van zijn grote hobby's. De heksen Toverij is zo oud als de wereld. Als we de prachtige dierfiguren in de grot van Altamira in Spanje bekijken, spreekt uit deze afbeeldin- Interieur Heksenwaag

Rabobank Bronnenarchief

blad 'de boerenleenbank' (CCB) | 1970 | | pagina 21