Praktijkgeval
sprak de schoonzoon aan uit hoofde van zijn
borgtocht. Deze weigerde voor de rechter te
verschijnen toen de bank hem daartoe dag
vaardde. De schoonzoon werd bij verstek ver
oordeeld. De deurwaarder die daarna in het
geweer kwam vond niets dan lege borden. Wat
gebeurde? Uit een advertentie in de krant
bleek dat de schoonzoon recht had op een on
verdeeld erfaandeel in de opbrengst van een
boedel en dat als gevolg daarvan een veiling
zou plaatsvinden van een kapitale boerderij.
Weliswaar waren er vele gemachtigden, maar
de opbrengst was voor elk van hen niet onaan
zienlijk, naar men verwachtte.
Een van onze banken weigerde een voorschot
aan een jeugdig getrouwde, die ter plaatse be
kend stond om zijn luchtige levenswandel en
meer te bieden had aan uiterlijk vertoon dan
aan deugdelijke zekerheid. Bij de bank meldde
zich toen de schoonvader, die zich bereid ver
klaarde hypotheek te geven op zijn boerderij
aan de dijk, indien aan hem een lening zou
worden verstrekt. De schoonzoon had er geen
bezwaar tegen zich als borg te verbinden en
ontving zo via zijn schoonvader toch het geld.
Kort daarop bleek dat de bank juist gehandeld
had door de schoonzoon haar vertrouwen te
ontzeggen. Zijn geld was op. De bank kon het
niet over haar hart verkrijgen het bescheiden
bedrijf van de schoonvader te verkopen en zij
Juridisch lag de zaak niet zo eenvoudig. De
bank had een vonnis in handen en kon dat met
een ten uitvoer brengen. Maar hoe? Wanneer
er beslag op het onroerend goed gelegd zou
worden, zou de veiling niet door kunnen gaan.
Beslag op de door de koper verschuldigde
kooppeningen zou uiteraard pas kunnen wor
den gelegd nadat zich tijdens de veiling een
koper gemeld had. Aan het verzoek van de
bank, de deurwaarder achterin de zaal plaats
te laten nemen en nadat alle kruitdamp was
opgetrokken onmiddellijk beslag te leggen op
de door de koper verschuldigde koopgelden,
bleek niet te kunnen worden voldaan, omdat de
aanwezigheid van een deurwaarder op de vei
ling de stemming nadelig zou beïnvloeden.
Noodgedwongen heeft de bank gekozen voor
de oplossing: de veiling rustig afwachten en
vervolgens het geld innen van de notaris. De
door de koper aan de erven verschuldigde gel
den zouden via de notaris betaald moeten wor
den. Niet zonder reden hield de bank haar
adem in voor deze ongebruikelijke procedure.
De afloop was gunstig.
601
