Dan niet naar een krediet- of bemiddelingsbureau! persoonlijke lening aan: de een 4.000 gulden met een looptijd van 48 maanden en de ander 5.200 gulden met een looptijd van 24 maan den. Beiden kregen na korte tijd bericht dat hun aanvraag was afgewezen. Als reden werd opgegeven, dat een zekerheidsstelling vereist was. Een merkwaardige reden vindt de Consumentenbond, omdat persoonlijke leningen juist zonder zekerheidsstelling wor den verstrekt. Vervolgens schreven de beide medewerkers het kredietbureau een brief, waarin zij aan spraak maakten op terugbetaling van de door hen gestorte informatiekosten, omdat er blijk baar niet geïnformeerd was. Het aantal teleur- gestelden was kennelijk zo groot, dat het bureau een gestencild antwoord op dergelij ke verzoeken om restitutie had klaar liggen. Daarin stond, dat de gemaakte kosten werden terugbetaald indien de aanvrager binnen 30 dagen na de aanvraag kon bewijzen dat hij het gevraagde bedrag onder dezelfde voor waarden bij een andere kredietinstelling wèl had kunnen krijgen. De Consumentenbond constateert terecht, dat deze terugbetalings voorwaarde niet redelijk is. De meeste ban ken en gemeentelijke kredietinstellingen ge ven immers maar persoonlijke leningen tot ten hoogste 5.000 gulden en met een maxi male looptijd van 24 maanden. In de folder werden echter bedragen tot 50.000 gulden en maximum looptijden tot 25 jaar genoemd. Juist daarom zullen dergelijke bureaus vaak aanvragers krijgen, die tevoren al door een bank zijn afgewezen. Voor het geval dat men bij een andere instelling inderdaad slaagt de gevraagde lening te verkrijgen, is de termijn van 30 dagen meestal een struikelblok voor het terugkrijgen van de tevergeefs betaalde informatiekosten. Het exploiteren van een dergelijk bureau moet dan ook wel een lucratieve bezigheid zijn, zoals de Consumentenbond enigszins sarcastisch maar volkomen terecht conclu deert, want vaak kan het bureau volstaan met weinig (of zelfs helemaal niet) informeren en veel incasseren (van 'informatiekosten'). Op grond van ervaringen van leden en van deze uitkomsten acht de Consumentengids het raadzaam dat degenen die een krediet nodig hebben zich wenden tot een erkende bank of tot een gemeentelijke kredietinstel ling. Wordt de aanvraag daar afgewezen, dan is er ook via de bemiddelingsbureaus maar weinig kans. Wie werkelijk in financiële moei lijkheden verkeert kan beter bij de gemeente terecht: de Algemene Bijstandswet wordt vaak ruim geïnterpreteerd. 33

Rabobank Bronnenarchief

blad 'de boerenleenbank' (CCB) | 1969 | | pagina 49