draaid. Ook hebben zij voortdurend gepleit
voor een bevoorrechte behandeling van de ex
port van de onderontwikkelde landen.
In het kader van de GATT (Algemene Overeen
komst voor Tarieven en Handel) zijn deze pro
blemen al direct na de oorlog aangepakt, maar
de resultaten hiervan zijn tot aan de Kennedy-
ronde zeer beperkt gebleven. Wellicht was dit
voor een deel te wijten aan het beperkt aantal
landen dat samenwerkte in de GATT. Op aan
dringen van de Sowjet-Unie pakten de Ver
enigde Naties deze problematiek aan, wat in
1964 resulteerde in de eerste vergadering van
de Unctad, de Conferentie van Handel en Ont
wikkeling van de Verenigde Naties. De voor
naamste taak van de conferentie bestond uit
het tot stand brengen van goederenovereen
komsten per produkt en het verwijderen van
obstakels voor de export van grondstoffen. In
deze eerste vergadering van de Unctad namen
de rijke landen enkele belangrijke resoluties
aan die van verstrekkende aard zijn.
Zij namen bijvoorbeeld op zich, geen nieuwe
obstakels voor 'primaire' produkten, de land-
bouwprodukten, op te werpen en waar moge
lijk de invoerrechten te verlagen. Voor tropi
sche produkten zouden zij deze zelfs geheel
afschaffen. Verder zouden de geïndustriali
seerde landen de tarieven op bewerkte grond
stoffen trachten te verlagen. Tenslotte beloof
den de ondertekenaars zich te onthouden van
maatregelen die een oneconomische produktie
in de hand zouden werken. Ook werden over
de financiële aspecten principiële akkoorden
bereikt, die onder andere inhielden, dat zoveel
mogelijk multilaterale hulp zou worden ver
leend. Ten aanzien van de omvang van de hulp
werd als streefgetal 1 procent van het natio
nale inkomen van de rijke landen aangenomen.
De conferentie in New Delhi
In de tijd die verstreken is tussen Unctad I en
II is er hard gewerkt om tot goede resultaten te
komen op de conferentie te New Delhi. Deze
heeft echter weinig directe resultaten opgele
verd. Zelfs heeft het er lang naar uitgezien dat
de conferentie zou mislukken. Dit is wel een
aanwijzing voor de 'ernst' die de onderteke
naars van het Unctad-manifest aan de dag leg
gen om hun beloften van 1964 waar te maken.
Op de valreep van de conferentie besloot men
een tijdschema op te zetten voor onderhande
lingen over negentien grondstoffen, waarbij
producerende en verbruikende landen moeten
trachten door middel van marktregelingen sta
bielere exportmogelijkheden te bieden voor de
ontwikkelingslanden. Wat de preferenties be
treft hebben de ontwikkelde landen er in toe
gestemd de industrieprodukten uit achterge
bleven landen een zekere voorkeur te geven.
Uit het voorgaande kan men opmaken dat in
het kader van de Unctad, behalve wat suiker en
tarwe betreft, nog maar weinig is bereikt over
een wereldomvattende regeling van de goede
renhandel. Meer concrete resultaten werden
bereikt bij de in het kader van de GATT gehou
den Kennedy-ronde, die beoogde voor een
aantal produkten een wederzijdse halvering
van de invoerrechten tussen Amerika en de
rest van de wereld - voornamelijk de EEG - tot
stand te brengen.
De Kennedy-ronde
Over de Kennedy-ronde hebben we in de zo
mer van het vorig jaar geschreven. Toen con
stateerden wij dat ook bij de Kennedy-ronde
de resultaten voornamelijk voor landbouwpro-
668
