Wandtapijt van Wiegersma
In de voorgaande maandbladen werden twee
kunstwerken van de centrale bank besproken,
waarmee elke bezoeker gemakkelijk kan ken
nismaken. Het werk dat het onderwerp is van
dit artikel, is aangebracht op een plaats die
niet op de weg ligt van de gemiddelde bezoe
ker van de centrale bank. Of het zou moeten
zijn dat hij als lid van een gezelschap een rond
leiding door onze bank meemaakt, waarbij ook
meestal de vergaderzaal wordt getoond waar
de raad van beheer pleegt samen te komen. In
deze vergaderzaal bevindt zich een gobelin,
vervaardigd door Pieter Wiegersma uit Deur-
ne. Beter is het wellicht te spreken over een
wand die door het kleed in beslag wordt geno
men. De afmetingen van de zaal zijn echter zo
danig dat het wandtapijt - afmetingen zes bij
twee meter - niet overheerst; het geeft er een
levendig facet aan. Voor het eerst verwerkte
Wiegersma in dit wandkleed wolsoorten waar
aan geen kleurstoffen zijn toegevoegd en die
verwerkt werden in de tint die de wol had aan
het levende schaap. Toch is het tapijt in het ge
heel niet saai, integendeel; er zijn tientallen
kleuren in verwerkt, van cognac tot diepbruin
- bijna zwart, van gebroken wit tot lichtgeel,
naturel en grijs in al zijn schakeringen, van an
traciet tot duifgrijs. De kleuren sluiten prachtig
aan bij de kleur van het hout van de wand.
De wit-gele bol op het gobelin is de verzinne
beelding van het licht dat als warmtebron, die
het leven stimuleert, centraal is gesteld; het
leven zelf wordt uitgebeeld in de uitbundige
groei van de bladeren die zich in alle richtin
gen verspreiden. Wanneer er al een overeen
komst bestaat met onze organisatie, dan zou
men in de bladeren een symbool van de plaat
selijke boerenleenbanken kunnen zien, die ge
stimuleerd worden door 'die bron van licht', de
centrale bank. Of men zou in de lichtbron de
leiding kunnen zien, die de werklust van haar
medewerkers activeert. Minder hoog gegre
pen zou men het onderwerp van het wandkleed
kunnen zien als een uitdrukking van de expan
sie, die kenmerkend is voor onze organisatie.
Op deze wijze is een uitbeelding tot stand ge
komen, die levendig is zonder onrustig te zijn,
die het oog kan boeien zonder de aandacht af
te leiden.
De plaats van het gobelin - Wiegersma ge
bruikt liever het woord tapisserie - kan als ge
slaagd voorbeeld worden genoemd van een
juiste en goede samenwerking tussen architect
en kunstenaar. De architect bepaalde de plaats
waar naar zijn mening een kunstwerk moest
komen, maar de kunstenaar bleef verder ge
heel vrij in zijn onderwerp. Na tientallen schet
sen en studies kwam eindelijk de werkteke
ning op ware grootte tot stand. Bij het vervaar
digen van wandkleden wordt de werktekening
in spiegelbeeld onder het weefgetouw aange
bracht. Het weven van het wandtapijt vergde
ongeveer acht maanden. Het zal duidelijk zijn
dat dit weven betrekkelijk langzaam opschiet en
centimeter voor centimeter gecontroleerd moet
worden. De kunstenaar houdt tijdens het we-
591
