Een jaar nieuwbouw
Het zou ten opzichte van het prachtige boe
renleenbankgebouw dat ons huisvest niet aar
dig zijn, als we zijn eerste verjaardag zouden
vergeten. Goede ouders steken hun vreugde
om hun eenjarige kleuter ook niet onder stoe
len of banken. Zij halen een taart, versieren
die met een kaarsje en laten, geruggesteund
door het grote volume van vaders adem, de
peuter het kaarsje uitblazen. Moeder of een
ander familielid staat dan meestal met foto
toestel en flitslicht klaar om er een plaatje van
te schieten.
Zo'n familieplaatje zal met het eenjarig be
staan van ons CCB-gebouw wel niet genomen
kunnen worden. We nemen aan dat niemand
van de directie of van het personeel een taart
en kaarsje zal aanschaffen om de verjaardag
van het gebouw te vieren.
Daar gaat het ons ook niet om. Wij willen in
ons maandblad een tikkeltje vreugde laten
blijken, door er doodeenvoudig even aan te
denken dat wij er een jaar in de nieuwe boe-
renleenbankveste op hebben zitten. Een jaar
waarin wij hebben moeten wennen, waarin het
nodige van ons aanpassingsvermogen werd
gevraagd en waarin we het gebouw door en
door hebben moeten leren kennen, met al zijn
goede en minder goede kanten. Zou men vra
gen gaan stellen aan de bewoners van etage
drie, vier of elf, of aan die van de begane
grond of kelder of van welke etage dan ook,
dan zou men antwoorden krijgen van zeer
uiteenlopende aard. Zoveel hoofden zoveel
zinnen. Maar toch, of het nu gaat om de sfeer,
de airconditioning, de inrichting, beschikbare
ruimte, stilte of herrie, of noem maar op, men
zou wel een vaste lijn ontdekken, al zou die
gevarieerd zijn in vorm en kleur, afhankelijk
van de ondervraagde persoon. De vaste lijn
die men bespeurt is een positief geluid, een
vaste uitdrukking in de geest van 'goed'. De
'maren' die dan volgen, zijn de persoonlijke
122
