nen dat de prijzen van ingevoerde chemische
produkten worden opgetrokken tot de groot-
handelsprijs van de eigen Amerikaanse che
mische produkten, hetgeen betekende dat de
Amerikaanse invoerrechten op deze produk
ten konden oplopen tot honderd procent van
de invoerwaarde. Ook na halvering van een
dergelijk hoog invoerrecht zou Amerika nog
steeds in een onredelijk voordelige positie
verkeren.
White's compromis
De onderhandelingen dreigden hierop vast
te lopen en daarom deed de inventieve voor
zitter van de GATT, de Engelsman White, een
compromisvoorstel dat inhield dat in de eerste
fase de Europese invoertarieven voor che
mische produkten met 20 procent en de Ame
rikaanse met 50 procent zouden worden ver
laagd, op voorwaarde dat Amerika bovendien
het verkoopprijzensysteem zou afschaffen.
Daarna zouden de Europese tarieven tot 50
procent van het oorspronkelijke niveau wor
den verlaagd.
Graan
Het andere knelpunt betrof de wereldgraan-
overeenkomst. Amerika heeft hierover een
drietal jaren met de EEG gevochten. Op Euro
pees niveau was men in die tijd overeengeko
men, op aandringen van graanproducent
Frankrijk, dat men de zelfvoorzieningsgraad
voor granen in de EEG op 90 procent (nu 86
procent) zou leggen, waardoor slechts 10 pro
cent zou overblijven voor de leveranties uit
het buitenland. Amerika als leverancier vond
dit bedroevend weinig en wenste niet verder
te spreken over een wereldgraanovereen-
komst. Later wilde men alleen nog spreken
over een verlenging van de internationale tar-
we-overeenkomst, die van 1962 dateert. Hier
mee was het ambitieuse plan van de Euro
pese landbouwarchitect Mansholt, om tot een
wereldgraanovereenkomst te komen van
de baan. Alleen bleef nog over het Amerikaan
se plan om de ontwikkelingslanden voedsel te
verschaffen. Amerika, als grote graanprodu
cent, stelde voor om gezamenlijk tien miljoen
ton graan ter beschikking te stellen. Dit was
de EEG veel te veel en uiteindelijk heeft men
overeenstemming bereikt over 4,5 miljoen ton,
waarvan de EEG 23 procent zal bijdragen.
Voor Nederland komt dat neer op een hoe
veelheid ter waarde van 25 miljoen gulden.
Hierover werd in de nacht van 15 op 16 mei
eindelijk overeenstemming bereikt.
Het resultaat
Het resultaat mag dan wel niet helemaal zijn
wat Kennedy heeft beoogd, namelijk een hal
vering van de invoerrechten, toch moet een
verlaging van invoerrechten voor 6300 pro
dukten, samen ongeveer 80 procent van de
wereldhandel uitmakend, als een succes van
grote betekenis worden beschouwd. Er zitten
uiteraard nog vele haken en ogen aan, die de
tailoplossingen vragen. Pas later zal ook het
bedrijfsleven in de diverse landen weten wat
voor gevolgen de Kennedy-ronde precies zal
hebben.
213
