/Heer
I een
i etage
Onze medewerker die regelmatig zijn wande
lingen maakte door de nieuwbouw, moet tij
delijk verstek laten gaan. Naar de reden ervan
wordt gegist. Sommigen beweren, dat het ko
lossale gebouw hem te veel geworden is, an
deren dat hij in de computer abusievelijk werd
verponst. Een kleine categorie is de mening
toegedaan, dat hij, verdekt opgesteld, in de
cantine van het weidse panorama geniet. Hoe
het ook zij, wij zullen zijn wandelingen nu niet
voorzetten, maar ons even bezighouden met
een ander spectaculair gebeuren: het in ge
bruik nemen van weer een verdieping van het
nieuwe bankgebouw.
Voor elke betrokkene is het een spannende
tijd. Reeds lang tevoren ontvangt men uit
puttende instructies hoe bij de verhuizing
te handelen. De datum was al lang vastge
steld en is op de kalender aangegeven in
rood. Maar is het eenmaal zover, dan be
speurt men die trilling in het zenuwgestel,
ons zo welbekend van het sinterklaasvieren.
Bij alle betrokkenen heerst dan een stemming
van: zou het lukken. In de middagpauze be
spiedt men de nijvere werkers aan de nieuw
bouw op tekenen van jan saliegeest en er
wordt verlicht gezucht wanneer blijkt, dat ook
zij begrip tonen voor wat er op het spel staat.
Bij het in gebruik nemen van de 5e verdieping
zouden drie dependances van de centrale
bank ontruimd worden. Daaronder was ook
de 'villa', die statige bouw met zijn weids
park, die aan zovelen zo lang een zo sfeer
volle werkruimte bood. Verder was er de
doolhof boven de tijdelijke behuizing van on
ze collega de Nederlandsche Credietbank. En
tenslotte was er nog dat onderkomen, dat
hardnekkig bleef aangeduid met 'dat heren
huis in de hoek' (van het Raiffeisenplein).
Deze drie werden op de bewuste dag in okto
ber ontruimd. Meent u niet dat het ons niets
deed. Het is dat een Fransman al heeft gezegd:
'partir, c'est mourir un peu', anders hadden
wij het uitgevonden. Wij hebben nog eens
peinzend naar de door het vocht gekleurde
muren en plafonds gestaard, we hebben el
kander aangekeken en eens geknikt. Dat was
het dan.
Een verhuizing is voor een niet-ingewijde iets
onbegrijpelijks. Het verstouwen van bureaus,
kasten en tafels in verhuiswagens die veel te
klein lijken, dat is een gebeurtenis die men
reeds eerder tot in details moet hebben be
leefd om er ten volle van te kunnen genieten.
Nu werden in ons leven onze schamele (maar
6524
