Op stap met het
reisspaarboekje
De heer C. J. Verberne, directeur van de boe
renleenbank Deurne, schreef ons het volgende.
Daar een der personeelsleden al vroeg met
vakantie ging, werd op onze bank de vakantie
toeslag reeds in juni uitbetaald. In afwachting
van concrete vakantieplannen stortte ik mijn
vakantiegeld toen op een reisspaarboekje.
Ons reisdoel stond toen nog niet vast. Bij goed
en standvastig weer zou het Friesland kunnen
worden, anders waarschijnlijk Oostenrijk. Met
dit boekje in handen hadden we zelfs de moge
lijkheid om, wanneer we in Friesland zouden
zijn en het weer verslechterde, rechtstreeks
naar het warme zuiden te trekken. Daar het
weer eind juli erg onbetrouwbaar was, startten
wij zaterdag 23 juli in zuidelijke richting.
Reeds de eerste dag hadden we te kampen
met pech. 's Middags kregen we bij Geiselwind,
een klein dorpje aan de autobaan voor Neu
renberg een klapband. Men sleepte ons naar
een garage, maar daar bleek tot overmaat van
ramp, dat het laatste bandje dat ons uit de
brand kon helpen, juist was verkocht. Ze
kerheidshalve hebben we maar twee nieuwe
banden tegelijk besteld, maar door allerlei om
standigheden konden die pas op dinsdag -
dus drie dagen later - worden gemonteerd. Ik
had daardoor 's maandags alle tijd om te pro
beren of ik nu ook wel werkelijk met mijn splin
ternieuwe EU-boekje op de bank in zo'n klein
plaatsje terecht kon. Toevallig was juist die
zondag de bank plechtig ingezegend en
's maandags was ik een van de eerste klanten.
Het zag er keurig uit of zelfs luxueus voor 'n
bank van toch betrekkelijk geringe omvang
(1i/2 miljoen Duitse Marken aan toevertrouw
de middelen). Er was onder andere een goed
beveiligingssysteem. Zoals in Duitsland vaak
het geval is waren boerenbond en bank in een
bedrijf verenigd. De spaarrente varieerde hier
van 41/2 tot 51/2%; voor leningen bedroeg de
rente niet minder dan 9%. Ik was de eerste
Hollander, die een EU-boekje presenteerde en
natuurlijk kwam de chef er aan te pas en moes
ten de betreffende instructies worden nage
slagen. Zelfs de inspectiedienst, die juist op
'Revision' was, werd er bijgehaald. Men kon
mij echter snel helpen.
Ook in Oostenrijk moest natuurlijk de beurs
nog eens worden gespekt; en zo kwam ik op
een morgen op de Raiffeisenkasse te Afritz.
Ook deze bank was slechts klein van omvang.
In hoofdzaak fungeerde zij als wisselkantoor in
het toeristenseizoen. Hier was ik weer de eer
ste, die een EU-boekje aanbood. Doordat het
naslaan van de instructies wat tijd in beslag
nam, werd het kantoortje al spoedig met be
zoekers gevuld en er was daardoor geen ge
legenheid om met de kassier gegevens uit te
wisselen over onze banken. Hier ontmoette ik
6460
