De overval
De zitting op het bijkantoor was geëindigd.
De laatste spaarder van die dag had de deur
achter zich dicht getrokken en de kassier be
gon zijn zaakjes in te pakken. De geldvoor
raad in de tas, de boekingsstukken, de kas-
staat en de rekeningkaarten in de bak en alles
vlug naar de auto gebracht. In één keer gaat
dat niet. Dus eerst de geldtas in de auto gezet
en het portier afgesloten. Dan terug het kan
toortje binnen om de kaartenbak te halen.
Een kwestie van een of enkele minuten. Ja
wel, maar een of enkele minuten waren ook
voldoende voor de overvaller om de portier
ruit in te slaan en er met de geldtas vandoor
te gaan. Bij zijn terugkomst zag de kassier
onmiddellijk wat er gebeurd is, maar van de
inbreker en de geldtas was geen spoor te be
kennen.
Er bleef niets over dan de politie te waar
schuwen, die dan ook snel ter plaatse was,
de gehele situatie opnam en de kassier een
verklaring liet afleggen. Op een van de vra
gen van de politie, namelijk hoeveel geld er
in de tas zat, moest de kassier het antwoord
schuldig blijven. Hij was gewend, als enige
kashouder op de bank, naar de zittingen op
het bijkantoor een ongetelde hoeveelheid
kasgeld mee te nemen, tijdens de zitting alle
posten op een kasstaat te boeken en terugge
keerd op de bank na boeking van de kasstaat
en de overige kastransacties van het hoofd
kantoor, de gehele kas te controleren. Dit was
altijd goed gegaan en er was dus geen aan
leiding om het te veranderen. De politie kon
dus eerst in kennis worden gesteld van de
grootte van het ontvreemde bedrag, nadat op
het hoofdkantoor op de hiervoor omschreven
wijze de kascontrole had plaatsgehad.
Het duurde niet zo lang, voor de politie de
dader in de kraag kon pakken en de buit gro
tendeels terecht bracht.
Zoals uit alle geschiedenissen valt ook uit
deze wel iets te leren. We kunnen ons af
vragen of de kassier er verstandig aan heeft
gedaan om eerst de geldtas in de auto te
2230
