je ook op dit hoge niveau met je benen
buiten boord, als je op de Sonse bergen al
hoogtevrees voelt, en als je U zegt tegen de
Drunense duinen? Maar gelukkig hield het
panorama onze maag in toom.
Want werkelijk: dat panorama was onvoor
stelbaar! Wij maken ons sterk dat nog nie
mand van onze trouwe lezers het zó heeft
gezien! In het westen zagen wij Zeelst en
daarachter de Noordzee. En aan de andere
kant stroomde de Rijn met verderop de
Donau. Dichter bij de voet van het gebouw
ontwaarden wij enkele miniatuur-fabriek
jes en ook een winkeltje waar blijkbaar alles
toch voordeliger was. En heel diep onder
ons, helemaal aan de voet van het pand, op
de aardschors zelf, daar was het een gegons
van nietige nijvere mensjes met heel kleine
handjes en heel kleine hartjes. In hun kleine
lange broekjes krioelden zij druk en ge
wichtig door elkaar. Allemaal wilden zij ge
wichtig zijn. En dat waren zij ook, want
geen hunner kon naar boven fietsen. Ze
probeerden het niet eens.
Maar tenslotte moesten wij terug naar bene
den. Er zijn maar heel weinig mensen die
zich op heel hoog niveau kunnen handha
ven. En dan: wij moesten nog naar de zus
ters met een anker wijn. Dus wc stapten op,
tietsten snel naar de dakrand en daalden aan
de oostzijde een drietal etages af. Hier wil
den wij toch beslist nog een rondje rijden,
om tenminste één keer in ons leven alle ge
vels van dichtbij te zien. Nauwelijks echter
draaiden wij de westgevel op, langs de
drukke verkeersweg, of wij werden ontdekt
door een agent, die onheilspellend naar bo
ven schreeuwde: „Hé daar!! D'r af!!"
Maar hij was te ver en te laat. Wij gaven
netjes richting aan en sloegen rustig de
hoek om.
Eén ding moeten wij U tenslotte vertellen
over de zuidgevel, waarlangs wij afdaalden.
Wij deden daar nog een aardige ontdek
king. Want op ongeveer één meter hoogte
boven de grond, zagen wij toevallig de eer
ste steen. Hier was dus met de bouw be
gonnen. Alle andere stenen waren hieraan
vastgemaakt. Toen we weer helemaal bene
den waren, terug op de begane grond, bood
men ons een kleine hartversterking aan: een
beker koffie en een broodje. Ze hadden ons
niet eens gemist.
T OÓ6
