landbouworganisaties in samenwerking
met de beide centrale landbouwkredietban-
ken van Utrecht en Eindhoven de Commis
sie Landbouwkrediet onder voorzitter
schap van Prof. Dr. G. M. Verrijn Stuart
in het leven werd geroepen en een deskun
dig secretaris daarvoor werd gezocht, heb
ik niet geaarzeld Drs. van den Wildenberg
voor te stellen.
Op basis van een aanstelling als beambte in
vaste dienst bij de Coöperatieve Centrale
Boerenleenbank bleek hij bereid zijn func
tie te Parijs, waar hij zich inmiddels als ge
huwd man had gevestigd, en zijn verband
met het Centraal Planbureau, door welke
instelling hij te Parijs was gedetacheerd, op
te geven. Begin 1960 verscheen het 328
bladzijden tellende rapport met bijlagen
van de Commissie Landbouwkrediet. Daar
mede was de reputatie van Drs. van den
Wildenberg als knap econoom en toege
wijd werker gevestigd. Zijn promotie op
een proefschrift, waarvan hij op de dag van
het ongeval, dat hem zo noodlottig werd,
de tekst aan zijn promotor Prof. Dr. M. J.
II. Smeets te 's-Gravenhage had aangebo
den, zou de bekroning zijn geweest van
zijn wetenschappelijke studie, die hij met
zoveel succes had beoefend en die hem
reeds een leeropdracht in de leer der open
bare financiën aan de Katholieke Economi
sche Hogeschool te Tilburg had bezorgd.
Zie daar, kort samengevat de opbloei van
het leven van Drs. Wim van den Wilden
berg, dat na het kleine huisgezin van zijn
ouders te Ileeze, het eigen huisgezin te
Eindhoven met vrouw en twee kinderen
van 3 en r jaar als achtergrond had. Daar
van getuigt het bidprentje: „zijn vrouw had
456
hij echt lief. Voor zijn twee kinderen was
hij een blije vader."
Aan dat alles is nu met één slag een tragisch
einde gekomen. Op 22 december terugke
rend uit 's-Gravenhage, waar hij bij de Boe
ren en Tuinders Levensverzekering N.V.
besprekingen had gevoerd terzake van de
nieuwe spaarvorm „het verzekerd spaar-
certificaat" en waar hij na enige andere za
ken te hebben afgehandeld, nog een ge
sprek had met zijn promotor Prof. Smeets,
werd een dwars op de rijweg uitstekende
vrachtwagen op het weggedeelte Utrecht-
's-Hertogenbosch hem noodlottig. Een he
vige botsing; op slag was hij dood.
Op Tweede Kerstdag hebben wij hem on
der grote belangstelling, ook van over de
landsgrenzen, ten grave gedragen. Rouw en
droefheid om een sympathieke zoon, man,
vader, medewerker en vriend.
Wat een verlies voor zijn ouders, wat een
verlies voor zijn vrouw en kinderen, die zo
jong al hun vader moeten missen, wat een
verlies ook voor ons in de gemeenschap van
werkers in de landbouworganisatie en in
het landbouwkrediet.
Wim van den Wildenberg, met zijn sterke
persoonlijkheid, zijn grote werklust, zijn
scherpe intelligentie, zijn warme vriend
schap, hij is niet meer. Ik kan het mij niet
voorstellen, dat nu een einde is gekomen
