Niet kostbaar maar kostelijk
Aan het loket van een plaatselijke boeren
leenbank vervoegt zich een spaarder, die
i,—wil inleggen. Niet op zijn eigen spaar
rekening of op de spaarrekening van een
van zijn kinderen, doch op de spaarreke
ning van zijn naaste buurman.
Hoewel de kassier de wens van de spaar
der enigszins vreemd vindt, laat hij daar
van niets merken. De gulden wordt in ont
vangst genomen en geboekt, en de kassier
laat een stortingsbiljet tekenen.
Dan komt de aap uit de mouw: „Moet ik
voor deze storting niet op de rekeningkaart
tekenen?" vraagt de man.
„Wat meent U" antwoordt de kassier, „dat
de Boerenleenbank een informatie-bu
reau is, waar U inlichtingen kunt verkrij
gen over de grootte van de tegoeden van
anderen?".
Bemerkende, dat de kassier begrepen heeft
waar het om te doen was, krijgt de man
spijt van zijn poging en.van zijn stor
ting. „Mag ik dan die gulden weer terug
hebben?", zo vraagt hij.
Ook hierin heeft hij zich echter vergist,
want lakoniek antwoordt de kassier: „Het
spijt me wel, doch dat zal niet gaan. Op de
eerste plaats hebt U daarvoor een machti
ging nodig van de spaarder en op de twee
de plaats moet bij terugbetalingen over
legging van het spaarboekje worden ver
langd. Het lijkt mij liet beste, dat U bij Uw
buurman probeert een machtiging en zijn
spaarboekje te krijgen!"
388
Boerenleenbank te Lutterade
