He KaSSier- redacteur Sp5§|
VAN KASSIER TOT KASSIER
Lonen en loonronden vormen
in deze tijd een onderwerp,
waarover men niet gauw uitge
sproken is. Men voelt, dat men
een weg zonder einde bewan
delt en de meest ongeletterde
praat al over de vicieuze cirkel.
Indien men echter „meedraait"
in de ronden, is de situatie min
der penibel dan wanneer men
achterblijft. Collega van Hulst
uit Boven-Leeuwen schrijft ons
de volgende brief over de belo
ning van de kassiers:
Wij hopen dat U het ons niet
kwalijk neemt, wanneer wij bij
U komen met enige vragen en
gedachten, die misschien hele
maal niet bij U thuis horen. Al
enige tijd bezwaren zij ons kas-
siershart en aangezien een kas
sier, als kassier, een zeer een
zaam mens is, weten wij niets
beters te doen, dan op deze ma
nier ons hart wat te luchten,
willen wij er geen moordkuil
van maken. Ook ontkennen wij
niet enige stille hoop te hebben,
dat menig kassier onze opmer
kingen de zijne zou willen noe
men.
Daar is dan op de eerste plaats
die eenzaamheid, Iedere katho
lieke arbeider weet zijn belan
gen veilig gesteld in zijn K.A.B.
Hij kan er gerust op zijn: Mid
delhuis doet zijn woordje voor
hem. De onderwijzer heeft zijn
K.O.F., de ambtenaar zijn
ARKA. Maar wat hebben wij
kassiers? De Boerenbond? Alle
respect voor deze organisatie,
maar welke functionaris van
topleiding of afdeling weet iets
af van het „kassiersschap", ten
zij de kassier zelf die functio
naris is?
Waar is de ene BOKA (Bond
van kassiers) met zijn eigen ver
gaderingen in de eigen kassiers
sfeer, waar de problemen be
sproken worden, die alleen de
kassier eigen zijn? De bond,
wiens vertegenwoordiger kan
spreken in naam van alle kas
siers, hun wensen kan kenbaar
maken in b.v. salarisregeling,
vacantieregeling e.d.!
Daar tuimelen al pardoes een
reeks vragen uit mijn pen. De
grootste deining om de laatste
loonsonderhandelingen en ver
hogingen is reeds geluwd. Prak
tisch iedere loontrekker weet
waar hij aan toe is. Zelfs over
heidspersoneel, dat gewoonlijk
achteraan komt, heeft de toe-
