9168
wordt in het coöperatiewezen, indien de beheerders zich
van hun taak en verantwoordelijkheid voor de toekomst be
wust zijn, de behoefte gevoeld, de eigen kapitaalmiddelen
te versterken. Zulks geschiedt door van jaar tot jaar het eigen
kapitaal in de vorm van reserves te verhogen. Zo dikwijls een
al te zware belastingdruk daaraan in de weg staat wordt een
financieringstechniek toegepast, die neerkomt op een blokke
ring van gelden, die aan de leden bij wijze van reductie op
de prijs of van nabetaling toekomen, teneinde deze tijdelijk
dienstbaar te maken aan de financiering van het bedrijf der
coöperatie. Hierbij kan men toepassen, de methode, die in
Duitsland wordt gevolgd, die men de bruto-methode zou kun
nen noemen, waarbij telkens bij iedere levering van produc
ten rechtstreeks een heffing wordt gelegd op de uit te betalen
prijs. Ook kan men volgen het systeem van het Amerikaanse
„revolving-capital-plan" of van de Nederlandse ledenreke
ning, waarbij een gedeelte van de z.g. nabetalingen, bij de
afsluiting van de jaarrekening, wordt ingehouden. Deze han
delwijze zou men meer de netto-methode kunnen noemen.
Maar al deze systemen leiden tot hetzelfde doel: de ver
groting van de beschikbare financieringsmiddelen zonder op
leen-kapitaal, dat dikwijls moeilijk verkrijgbaar is, beroep te
moeten doen. Een dergelijke overeenstemming van finan
cieringspraktijken behoeft ons niet te verwonderen. Het coö
peratiewezen is altijd een zaak geweest van gezond verstand.
Het spreekt van zelf dat het voortgezet gebruik daarvan tot
dezelfde resultaten heeft geleid.
III.
Samenvatting der discussies.
a. Wenselijkheid en mogelijkheden om bij de financiering
van de landbouwcoöperaties in het bijzonder wat de inves
teringen betreft, de kapitaalverschaffing door de leden te
bevorderen.
In alle landen streeft men naar voorziening in kapitaalbe
hoeften door zelffinanciering en dit wel in het bijzonder voor
de financiering van vaste investeringen.
De ontwaarding van het geld en de verarming van de leden
